Print

[zuma]

Via google een mooi artikel gevonden over Arendsoog...

http://home.wanadoo.nl/mjm.vandervoort/artikelen/artikelen-arendsoog.html

[aj]

Heel erg leuk artikel.

Ik heb er al eens een deel van gelezen, maar nog niet helemaal gezien.

Zou de schrijver van dit forum weten?

groeten

Anne

[Miss Arendsoog]

Wat een liefdevol artikel! Ik herken er een hoop in, vooral hoe de herinnering aan de eerste keer dat je een verhaal las, je nu terug kan voeren naar het verleden. Zullen jullie ook wel herkennen.

Ik ga eens kijken welke delen ik kan missen (ik heb geen vier gelamineerde uitgaven nodig, bijvoorbeeld) en hem contacteren. Ik kan me voorstellen hoe vreselijk het is om al je boeken te verliezen; als ik iemand met een paar boeken blij kan maken, wil ik dat niet nalaten. Dan zal ik ook wel iets laten vallen over het forum.

[kootw]

Inderdaad een heel boeiend artikel. Ben benieuwd of Jack het al kende.

Wim

[jack nowee]

Inderdaad een heel boeiend artikel. Ben benieuwd of Jack het al kende.

Wim

Ik kende het niet. Ga het eens op mijn gemakkie lezen.

Jack 

[Paul]

Vanavond dit verhaal gelezen. Mooi verhaal. Ik moet er niet aan denken dat ik op zo'n manier mijn boeken kwijt zou raken. Ze staan gelukkig boven.

Paul

[aj]

 Een vraag:

Wat deed Paul precies voordat hij verder ging met de Arendsoogserie?

Ik in 3 verschillende bronnen namelijk 3 verschillende antwoorden gelezen:

- Op de site staat dat hij journalist was.
- in het artikel van dit onderwerp staat dat hij op het seminarie zat.
- in een van de krantenartikelen die Jack in nr 63 heeft geplakt (te zien op de foto bij het onderwerp nr 63) staat dat hij op de officiersopleiding zat.

Het een hoeft het andere niet uit te sluiten, natuurlijk.

groeten

Anne

[jack nowee]

Volkskrant 1963

Jack 

[Arendsoog]

Als iemand tijd heeft om een herziene biografie te schrijven dan wil ik hem met alle liefde op de site zetten

[Miss Arendsoog]

Iedereen is druk en uit betrouwbare bron (aka the horses mouth) weet ik dat Daniël het drukst is van iedereen op het forum, dus het zal even moeten wachten. Ik zou er niet van wakker liggen, als ik jou was, Anne; het staat er immers al zo lang. Ik heb over een paar weken waarschijnlijk wel tijd. Misschien voel ik me dan geroepen om iets te doen.

[aj]

gevonden op de site digibron.nl

Er staan eigenlijk alleen maar bekende dingen in, maar ik had het hier nog niet gezien.

Groeten

Anne

Gepubliceerd op: 19 november 1985
H. H. J. van As
Meer informatie
Arendsoog en Witte Veder al een halve eeuw jong
Vader en zoon Nowee schreven successenserie

Wat denkt u bij de term „Indianenverhalen"? Allereerst aan Hiawatha in Disney's Donald Duck? Of aan boeken van Karl May over onder andere de schat aan het Zilvermeer? Of bent u politicus en is voor u dit begrip gelijk aan flauwe kul, fantastische onbewezen verhalen die de ronde doen? Tien tegen één komen u de boeken van Arendsoog en Witte Veder in gedachten, geschreven door vader en zoon Nowee en uitgegeven in een serie waarin nu 55 delen verschenen en die liefst een halve eeuw bestaat.

De enige echte Indianenverhalen, dat wil zeggen verteld en geschreven door Indiaanse auteurs zelf, hebben pas erg laat Europa bereikt. Er was een bezetting van het dorpje Wounded Knee voor nodig en een daaraan gewijd boek van Dee Brown („Bury my heart at Wounded Knee", vertaald als „Begraaf mijn hart in de bocht van de rivier". Waarom niet veel juister en poëtischer: begraaf mijn hart bij Gekwetste Knie?), en later een indianen-tribunaal om ook in ons land aandacht te vestigen op de oorspronkelijk Indiaanse literatuur.

„Katholieken geest"

Maar 55 Arendsoog-boeken laten zich niet meer wegcijferen en de uitgever die vijftig jaar geleden met de reeks begon, Malmberg in Den Bosch, is er nog steeds content mee. En 55 titels en een half eeuwfeest zijn altijd goed om eventueel teruglopende verkoopcijfers nog eens op te vijzelen. Want het was in oktober 1935 dat de rooms-katholieke onderwijzer Joh. Nowee in Den Haag, vader van veertien spruiten en hoofd van een rk-lagere school, kwam met wat toen deel I werd in een succesvolle serie over de Amerikaanse cowboy Bob Stanhope, alias Arendsoog en zijn Indiaanse vriend Witte Veder.

De rk-uitgeverij Malmberg zag het succes groeien, ook ver buiten de eigen kring. Maar de in 1901 geboren Nowee overleed in 1958, toen hij deel 19, „De jacht op de grijze hengst", had kunnen voltooien en deel 20, „Arendsoog en de goudkoorts" niet meer dan half had afgemaakt.

Malmberg had in 1935 al meteen gezien dat het raak zou zijn met deze verhalen over cowboys, het wilde Westen en Indianen. Een eerdere uitgever had Nowee''s manuscript afgewezen omdat hij de teksten „opwindend en verruwend" vond en een „opvoedkundige strekking in katholieken geest" miste, aangezien „tegenover het knallen van zoveel schoten de Geest geen kans heeft".

Zoon opvolger

Het is duidelijk dat de Bossche uitgeverij erg onthand zat door de dood van Joh. Nowee. Men ging op zoek naar iemand die de reeks zou kunnen vervolgen en kwam na speurwerk ten slotte uit bij één van de kinderen van Nowee, zijn zoon Paul. Die had er aanvankelijk wel moeite mee omdat hij denktrant, stijl en onafgemaakt avontuur van zijn vader moest overnemen.

Paul Nowee was leerling-journalist geweest en had graag reisredacteur willen worden. Dat kwam er niet van, want „Arendsoog" eist hem al 27 jaar op. Deel 55, „Arendsoog en het FRAME-komplot", geldt als jubileumtitel, maar Nowee jr. werkt al weer aan een volgend deel.

Veel generaties

De tijdsaanduiding en figuurbeschrijving in Nowee''s boeken is zo summier dat ze een beetje tijdloos zijn en juist daarom zoveel generaties jongens (en meisjes en hun ouders en grootouders) aanspreken. Nowee schrijft allang geen „katholieke" cowboyverhalen meer; vader Nowee stopte al met deze „moraliseringen".

Zoon Paul (49, vrijgezel, maar veel contacten met tientallen neven en nichten en kinderboekenweekbezoeker tjes) zegt dat hij sterk in de trant van zijn vader werkt, maar wel Arendsoog meer laat denken en spreken en minder schieten en Witte Veder minder met messen laat werpen. Van „Arendsoog" zijn in totaal nu zo''n 4,5 miljoen delen verkocht en er zijn vertalingen in het Duits („Adlerauge"), Zweeds, Italiaans, Fins etc., maar nog niet in het door Nowee niét bezochte Indianenland Amerika of in Engeland. Nowee schrijft over het Westen van de VS zoals Penning over zijn Boerenhelden in Zuid- Afrika: zonder er toen al geweest te zijn.

Wel L. Penning...

Als kind las ik overigens wèl die spannende en minstens zo gewelddadige boeken van Penning (en ontroerende van W. Schippers), maar niet de Arendsoogverhalen. Cowboys en Indianen: dat was (en is?) niet wat voor „onze kringen". En nu ik deel 55 lees kan ik me niet eens goed voorstellen dat dit tieners nog echt kan boeien. Maar de verkoop- en verspreidingscijfers wijzen erop dat nog maar heel weinig Nederlanders de boeken van Nowee niét kennen.

Nu, „Arendsoog en het FRAME- komplot" telt 156 blz., is gebonden en geïllustreerd en kost nu ƒ 11,90. Dat is niet veel. Oef!

[aj]

En een meer algemeen artikel gevonden op www.ed.nl

Groeten

Anne

Gerard Janssen - Arendsoog
Geplaatst op
23 april 2008
 Laatste update
23 april, 02:47
 Afbeelding
Daar kwam ik toevallig bij het opruimen van een oude zolder zomaar een oud, rasecht exemplaar van Arendsoog tegen.

De kranige pistolero uit Arizona, die in naam der rechtvaardigheid allerlei woestelingen naar hel en vagevuur knalde, constant rondgaloppeerde op zijn knol Lightfeet en zijn wrekende Colts zó precies hanteerde dat hij op een afstand van zeker vijftig meter een vlieg zó zijn zonnebril van z'n snufferd schoot.

Ja, Arendsoog zat je als knulletje van tien wel even ademloos te lezen. Het bleef bij mij overigens bij die eerste twintig boeken van Jan Nowee, want van de 43 delen die zijn zoon Paul vervolgens produceerde, heb ik er nooit een opengeslagen. Niet dat die zoveel slechter zullen zijn geweest, maar ja, op zekere leeftijd wordt Arendsoog toch wat minder interessant dan bijvoorbeeld Jan Wolkers. Die schreef over heel andere dingen, waar zo'n dappere cowboy als Arendsoog natuurlijk geen tijd voor had.

De boeken waren ook heel erg katholiek. In het tweede deel, over de heidense indiaan Witte Veder, wordt op het einde een of andere missionaris door goddeloos geboefte voor z'n raap geschoten. Terwijl voor zijn stervend oog de hemelpoorten al openzwaaien, buigt Witte Veder zich over hem heen en prevelt: 'Mij nu het licht zien, pater. Mij begrijpen Grote Manitou slechts uit duim rode broeders gezogen, en christendom enige ware geloof zijn. Mij nu hartstikke bekeerd.'

Dat was mooi hoor. Daar kon je als pater boven bij de Grote Chef wel mee aankomen, dat je pakweg een minuut voor tijd nog snel een heidense ziel had gescoord. Ik kreeg er destijds een brok van in de keel.

[aj]

Op deze site: http://ronelshout.blogspot.nl/2008/03/tegenover-het-knallen-van-zveel-schoten.html

staat een leuke en redelijk uitgebreide blog over beide schrijvers. Het zal allemaal bekend zijn, maar ik heb het hier op het forum nog niet gezien (of het moet onder op de 'stapel' liggen).

Groeten

Anne

[Imajica]

Herkenbaar ook, als jongetje had ik ook een cowboyhoed en zo'n "Colt" met van die ringetjes met kruithulsjes. Die papieren klappertjes gaven wel een flinke knal als je met een baksteen op zo'n complete rol sloeg

[kootw]

Herkenbaar ook, als jongetje had ik ook een cowboyhoed en zo'n "Colt" met van die ringetjes met kruithulsjes. Die papieren klappertjes gaven wel een flinke knal als je met een baksteen op zo'n complete rol sloeg

't mooiste was dan de rook die uit de loop kringelde als je een rondje van 12 achter elkaar had leeggeschoten ... 

Wim