Gisteren bijna de hele voormiddag uitgeregend; storm en onweer! Na de middag toch nog hard gewerkt.
Vandaag eindelijk eens een keer op een volwaardige manier mee hagen mogen scheren. Dat gebeurde langs een weg die niet al te druk was. Alles goed geregeld om veilig te kunnen werken.
Haagschaar startte direct; was al een heel goed begin. Het scheren gaat eigenlijk heel goed. Alleen is zo'n ding dat met een benzinemotor werkt, vrij zwaar. En dat voelt vooral mijn linkerarm. Maar ik ben een doorbijter, en dat weten ze daar al hoor.
Eén van de jongere kerels trok wel een vies gezicht, omdat ik de hele tijd met de haagschaar mocht werken. Zal niet zijn zeker; ik werk daar bijna drie maanden en had het nog niet echt mogen doen. En die mannen werkten er direct mee. Nu ik weet hoe het werkt zal ik me wel weren hoor! Ik heb evenveel recht om met die dingen te werken als die jonge snotneuzen die denken dat ze er alles van kennen.
Heb ook goed nieuws gekregen vandaag. De kans is erg groot dat er een vast contract inzit voor mij en niet voor een andere uit mijn ploeg. Ze vinden hem een beetje verwaand worden, en dat kan niet . . .
Ik doe dus gewoon verder mijn best daar en God doet de rest . . . Zo klinkt het gezegde toch!
Morgen een zware klus: sleuren met vrachen dolomiet. Bedoeling is om bestaande paadjes weer vrij van putjes te maken. En als er deze keer weer ene kerel durft te beweren dat dit te zwaar is voor een vrouw, dan zal ik hem eens zeggen dat hij eerst maar eens 20jaar gaat werken in ziekenhuizen zoals ik heb gedaan. Dan zullen ze wel anders piepen. Ik ben helemaal niet van suiker gemaakt, dan denken ze wel verkeerd!!!
Mijn kruiwagen zal morgen wel niet zo vol zitten zoals bij sommige mannen, maar op een wedstrijd zou ik zeker niet de laatste zijn.
Enfin, ik ga slapen. Morgen weer vroeg op!