Print

[Miss Arendsoog]

Als je een vrouw was met enig besef van zeden, dan droeg je geen broek! Als je dat wel deed, werd je verstoten uit de maatschappij, omdat je eccentriek was. Ook in het Wilde Westen was dat voor vrouwen echt Not Done. Ze hadden voor werk op het land wel makkelijkere zomerjurken, maar het bleven jurken. Het Victoriaanse ideaal was de vrouw die liefjes thuis zat; corsetten waren er om de bewegingsvrijheid van de vrouw te beteugelen en daarmee ook haar zeden. Er was een heel netwerk, waardoor vrouwen aan elkaar en van elkaar modetijdschriften leenden uit het oosten, om zo te voldoen aan de laatste modegrillen. Het westen werd immers bevolkt door mensen die uit 'de beschaving' kwamen en vonden dat het elders ook zo moest zijn.
In Laura Ingalls' Kleine Huis serie is Laura's moeder er zelfs op tegen dat Laura op het land haar vader gaat helpen, want dat deden alleen buitenlanders. Echte Amerikanen deden dat niet.

[Little Eagle]

Ik weet dat je volledig gelijk hebt hoor Miss, maar ik zou zeker één van die rebelse vrouwen zijn die zich nergens iets van aantrekken. In den beginne nog braafjes tot het genoeg is geweest en dan "salluu' zeggen tegen alles en iedereen.
Op school vroeger mochten wij, meisjes, geen lange broek dragen. Dan spreek ik begin jaren 70. En juist omdat men er zo tegen was deed ik dat dan wel. Die rok of jurk was ontzettend lastig en onzedig op de fiets. Daarbij was het in de winter nogal kouwelijk. Nee, die lange broek moest en zou er komen daar op school.
En toch heb ik vorig jaar, in de zomer natuurlijk, nog drie kleedjes gekocht. Echt iets voor als het warm is en dan ook nog in jeans. Maar, met die grote hond van me denk ik dikwijls: laat me maar een makkelijke lange broek aantrekken met stevige schoenen onder om die explosieve kracht van de Caey aan te kunnen.
Mijn moeder draagt ook altijd rokken. Vorige zomer heeft ze eens twee lange zomerbroeken gekocht, waar ze erg goed mee staat. Ondanks die mooie complimentjes durft ze het niet goed aan die broeken te dragen. Puur gewoonte ook.

Ik heb zo'n dikke 20jaar terug een verhaal geschreven over een meisje dat in een weeshuis terecht kwam na de dood van haar vader. Dat kind had al tot haar 13e samen met haar vader rondgezworven door verschillende states en was meer jongen dan meisje. Het verhaal situeerde zich ook ergens op het einde van de 19e eeuw. Dat meisje had altijd een lange broek gedragen en in dat weeshuis moest ze plots helemaal van gedrag veranderen. Je kunt je wel voorstellen zeker welk een toestanden er zich toen voordeden.

Gelukkig hebben we nu echt vrije keuze; alles kan en mag!

[kootw]

Bij het verwerken van de gegevens in de drukgeschiedenis vielen mij 2 zaken op:

Er is sprake van een Double W-Ranch. Dit is een ranch die kennelijk grenst aan het grondgebied van de S-Ranch (er is sprake van door elkaar raken van vee). Deze ranch komt echter op het overzicht van de ranches in deel 16 (zie afbeelding in drukoverzicht deel 16) niet voor.

Wel is er in deel 40 (De sheriff van Wurding) sprake van de ranch van Wiliam Winder die ook de naam Double W draagt.

Het tweede wat ik mij afvroeg is of eigenlijk de politie in (El) Salvador wel wordt aangeduid in termen van 'Sheriff' en 'Deputy'. In andere delen wordt wel de voor het betreffende buitenland afwijkende aanduiding gebruikt. Bijvoorbeeld in deel 12 (Royal Mounted Police, Canada) en Mexico (meestal met 'politiebeambten o.i.d.)

Dit lijkt me een aardige voor de geschiedenis/aardrijkskunde fanaten op het forum..

Wim

[Jurgen Rinkel]

Er is sprake van een Double W-Ranch. Dit is een ranch die kennelijk grenst aan het grondgebied van de S-Ranch (er is sprake van door elkaar raken van vee). Deze ranch komt echter op het overzicht van de ranches in deel 16 (zie afbeelding in drukoverzicht deel 16) niet voor.

Paul maakte er in de eerste jaren vaak een potje van. Hij gebruikt vaak ranches van buren van Arendsoog die later niet meer bestaan. Jan was wat dat (en veel andere dingen) betreft veel consequenter. Rond deel 54/55 wordt Paul dat ook meer.

Het tweede wat ik mij afvroeg is of eigenlijk de politie in (El) Salvador wel wordt aangeduid in termen van 'Sheriff' en 'Deputy'. In andere delen wordt wel de voor het betreffende buitenland afwijkende aanduiding gebruikt. Bijvoorbeeld in deel 12 (Royal Mounted Police, Canada) en Mexico (meestal met 'politiebeambten o.i.d.)

Het was mij al eerder opgevallen dat Paul vaak ten onrechte gebruik maakt van sheriffs, waar helemaal geen sheriffs zijn. In de boeken van Jan worden voor Mexicaanse politiebeambten inderdaad die termen gebruikt, in deel 20 al treedt er een sheriff van het dorpje Anacua. En zo gebeurt dit vaker, in bijv. deel 23 en 41) In (El) Salvador lijkt het mij dat er ook geen sheriffs en deputies voorkomen. Ik heb ooit eens op wikipedia naar 'sheriff' gezocht om dit te controleren, en daar stond dat alleen in de VS sheriffs voorkomen.

[kootw]

Ik heb ooit eens op wikipedia naar 'sheriff' gezocht om dit te controleren, en daar stond dat alleen in de VS sheriffs voorkomen.

Aanemenlijke verklaring, Jurgen.

Paul had natuurlijk ook nog niet beschikking over wikipedia. Ook was er geen Arendsoogforum waarop kritische lezers zijn boeken uitpluizen en allerlei lastige vragen stellen over onverklaarbare zaken

Als ik zelf schrijver zou zijn denk ik dat ik wellicht toch meer de 'Jan-aanpak' zou kiezen. Ik heb nu eenmaal graag dat dingen kloppen... Hoewel... Jan zadelt ons toch maar op met die onverklaarbare Bernardo Vimaro...

Wim

[Jurgen Rinkel]

Bij het lezen van deel 36 ben ik iets heel vreemds tegengekomen.

Op pagina 152, in het huis van Copper, vlucht Haywood en Arendsoog gaat achter hem aan en ziet hem over de vensterbank naar buiten springen. Arendsoog springt naar het raam om erachteraan te gaan, maar moet eerst het raam openschuiven(!!!) om er door te kunnen.

Er zijn twee mogelijkheden:
1. Het raam was nog dicht toen Haywood er door heen sprong. Dit lijkt mij zeer onwaarschijnlijk en zelfs al zou dat het geval zijn zou de ruit gebroken zijn en kon Arendsoog er makkelijk achteraan.
2. Haywood heeft het raam achter zich gesloten. Maar het lijkt me niet dat je daar de tijd voor neemt als je achtervolgt wordt en je tegenstander zit maar een paar meter achter me.

Ik vind het een beetje vreemd allemaal.

Gr. Jurgen

[Arendsoog]

Het raam was hypermodern en had zo'n systeem dat ze ook gebruiken om deuren automatisch mee dicht te laten gaan. Alternatief kan Arendsoog het raam even hebben dichtgedaan om tijd te verliezen, zodat de achtervolging wel een beetje spannend bleef voor de lezers...

[aj]

Ik heb net deel 34 'schoten om  middernacht gelezen'. Een wat warrig verhaal, maar toch wel spannend. Texas Devil komt bij mij over als een soort Arendsoog, maar dan op het slechte pad. Maar Arendsoog is natuurlijk wel beter en slimmer en sterker, want hij raakt niet bewusteloos als ze in elkaar geslagen worden door Ben.

In hoofdstuk 6 viel me iets op. Arendsoog houdt Jay's Cottage in de gaten en probeert zo goed als het gaat geen geluid te maken en uit het zicht te blijven. Tot Texas Devil komt en dan lijkt het of hij alle voorzichtigheid uit het oog verliest, want hij gaat met hem vechten!

Witte Veder is in dit boek natuurlijk de superheld, want wat die te verduren krijgt!
En afstanden lijken hier ook bijzonder snel afgelegd te worden.

groeten

Anne

[kootw]

Deel 34 is ook een van de delen die ik graag lees. Een paar fragmenten die ik altijd erg leuk vind: In het begin, als Arendsoog Texas Devil in de cel heeft gebracht. Grisley verzucht dan hoofdschuddend dat hij het een grote stommiteit vindt om in het dorp waar Arendsoog hulpsheriff is de boel op stelten te zetten. Dat is dan het moment dat Texas Devil er achter komt dat hij met Arendsoog te doen heeft.

En verderop de redding van Witte Veder uit de waterval door Chris Stamp, is altijd ook spectaculair, vooral door de mooie Kresse tekening die er bij staat.

Wim

[esjendal]

Deel 34 is ook een van de delen die ik graag lees. Een paar fragmenten die ik altijd er leuk vind is in het begin, als Arendsoog net Texas Devil in de cel heeft gebracht, dat Grisley hoofdschudden verzucht dat hij het een grote stommiteit vindt om in het dorp waar Arendsoog hulpsheriff is de boel op stelten te zetten.

En verderop de redding uit de waterval van Witte Veder door Chris Stamp, is altijd ook spectaculair, vooral door de mooie Kresse tekening die er bij staat.

Wim

Een refing uit de waterval ben ik nu al in een paar boeken tegengekomen.

[kootw]

Ja dat komt inderdaad vaker voor. Bijvoorbeeld in deel 20.

Wim

[aj]

Een klein foutje, in deel 34, de blz weet ik niet uit mijn hoofd:

Arendsoog en Texas Devil zijn gered door Witte Veder. De volgende ochtend besluit Arendsoog dat een duik in de rivier hem wel zal opfrissen. Hij gaat er naar toe springt er in, zwemt, komt er weer uit en kleedt zich aan. Alleen kleedt hij zich niet uit voordat hij in de rivier gaat. Een klein detail.

groeten

Anne

[esjendal]

Een klein foutje, in deel 34, de blz weet ik niet uit mijn hoofd:

Arendsoog en Texas Devil zijn gered door Witte Veder. De volgende ochtend besluit Arendsoog dat een duik in de rivier hem wel zal opfrissen. Hij gaat er naar toe springt er in, zwemt, komt er weer uit en kleedt zich aan. Alleen kleedt hij zich niet uit voordat hij in de rivier gaat. Een klein detail.

groeten

Anne

dat heb je wel vaker, gebeurt ook een paar keer in deel 1 geloof ik.

[kootw]

Ik las deze week onder andere deel 39, Alias... Arendsoog! Arendsoog en Witte Veder helpen hier 3 vrienden in hun speurtocht naar een gedeserteerde luitenant Bleeding.

't Viel mij op dat er vrij weinig echt spectaculaire gebeurtenissen plaatshebben. Wel wordt weer eens duidelijk hoe veel aandacht Paul besteedde aan het schetsen van de omgeving als hij verhaalt hoe Bleeding aan zijn achtervolgers tracht te ontkomen. Bleeding jaagt zijn paard een levensgevaarlijke helling af (Roughmans Helling), een helling die later Arendsoog en Lightfeeth bijna fataal worden.

De manier waarop hij die gebeurtenissen beschrijft geven je het idee dat hij de helling zelf gezien heeft.

Wim

[aj]

Deel 21, het geheim van de zonderling

Het eerste boek dat Paul helemaal zelf schreef.

Een spannend verhaal, waarbij alle Arendsoogelementen aanwezig zijn; vechtpartijen, achtervolgingen, ergens naar toe sluipen, net iets slimmer zijn dan de rest.

Details die mij opvielen:
- Er wordt in dit deel ook al veel uitgelegd. Dat haalt wel eens de vaart uit het verhaal.
- grappig: Witte Veder haalt een typische Witte Veder-streek( wordt zo letterlijk genoemd) uit. Dat komt volgens mij nooit meer terug in de andere boeken
 - darky wordt vertaald als zwartje
- de titel van het boek dekt de lading niet. Misschien had de zonderling in een eerste opzet een grotere rol. Maar in het boek speelt de zonderling, als zonderling, eigenlijk nauwelijks een rol.
- door inderdaad de gedetailleerde en geloofwaardige omgevingsbeschrijvingen heb je het gevoel erbij te zijn en dat de schrijver er geweest is. Dat is heel knap.
-Arendsoog kan even goed sluipen als Witte Veder. In de latere boeken is Witte Veder daar veel beter in.
-Arendsoog wil Harrison afluisteren en daarom verbergt hij zich in een grote kist in het kantoor. Hij kan er gestrekt in liggen (hoe lang zou Arendsoog zijn?). Hij doet het uiteinde van zijn riem tussen het deksel en de rand, zodat hij lucht krijgt. Tot zover geheel geloofwaardig, al is het niet duidelijk wanneer hij die riem afdoet.
In de druk die ik heb, de 8e, staat er een tekening van deze situatie. Harrison en Jef zitten te praten met de kist vol in het zicht . Het stukje riem dat uit de kist hangt, moeten ze duidelijk kunnen zien. Maar goed dat het gesprek hen zo bezig houdt....
- in dit deel spreekt Witte Veder ook slecht Nederlands in zijn eigen taal. Of beter: de 'vertaling' van wat Witte Veder in zijn eigen taal zegt, is krom Nederlands.

Groeten

Anne