Deel 18, de gemaskerde ruiter.
Een spannend, maar warrig verhaal.
Ik ga hier niet nog eens de vraag bespreken:Wie is nou de gemaskerde ruiter. Wim en Jurgen hebben dat in dit topic al uitgebreid gedaan. (Goeie discussie trouwens!)
Er lopen hier teveel dingen door elkaar, Wie nu de gemaskerde is, de bende die zich als de gemaskerde voor doet, de vals beschuldigingen aan het adres van A, de gevangenneming van A en zijn ontsnapping, Don Miquel. Bernardo Vimaro, de spoorwegmannen. Daardoor wordt het verhaal nogal warrig. Aan het eind is de samenhang weer een beetje terug, maar halverwege vroeg ik me af waar het allemaal heen ging.
Ik sluit me aan bij Marthe, miss Arendsoog, dat het lijkt alsof Jan dit boek met grote onderbrekingen geschreven heeft en niet heeft terug gelezen wat hij al geschreven had.
- Toch nog even: WV meent te weten dan Bernardo de gemaskerde is, omdat hij zijn stem herkent. Ook tegen het eind in de rechtszaal weet A zeker dat Bernardo het is. Na die scene komt Bernardo niet meer voor in het verhaal.
Maar als de gemaskerde hen redt van de bende, herkennen ze niet de stem van Pedro. Ook bij de grot laat A niet blijken dat hij de stem van Pedro herkent. Hij herkent hem aan zijn revolver. Ook als hij na de scenes in de grot met Pedro op zijn haciënda spreekt, zegt hij nog steeds niks over de stem.
- Het vreemde besluit van Arendsoog om 's nachts achter een kar buiten op niks te gaan zitten wachten. Hij zegt tegen WV dat hij het hem nog wel zal vertellen, maar het wordt nooit meer besproken.
Wat zou Jan toch in gedachten hebben gehad? Pedro die als la Mascara weg zou sluipen, maar hij is het vergeten op te schrijven? Of hij moest het verhaal gaan afronden en heeft zaken geschrapt, maar vergat deze scene? We zullen het nooit weten! (En het is blijkbaar ook niemand van de uitgeverij opgevallen dat dit stukje helemaal nergens opslaat).
Het einde komt sowieso nogal abrupt; ze zijn al weken aan het zoeken en houden zich met heel andere zaken bezig en dan opeens hebben ze hem.
- Arendsoog die opeens geheimzinnig doet over hoe hij weet wie de gemaskerde is tegen WV, tot dan bespreekt hij alles met hem.
- Een continuiteitsfoutje aan het begin: Arendsoog zit op de veranda een krant te lezen, zijn moeder, Ann en WV zijn er ook bij. Ze spreken over de gemaskerde ruiter. Dan hoort WV een ruiter aankomen. Mrs Stanhope loopt dan naar de deur om naar
buiten te kijken. Maar er staat nergens dat ze naar binnen gaan,
- Als ze de achtergelaten spoorwegmannen vinden, zetten ze er een op Lightfeet, die goed op zijn
poten staat.
- Die spoorwegmannen liggen daar al een paar dagen. A heeft niet zo'n haast om ze te zoeken, als ze ze toevallig tegen komen hebben ze geluk. Dan gaan ze toch uitgebreid naar de sporen zoeken. A noemt zichzelf en WV 'de hulp die door God gezonden' is als de spoorwegmannen vragen wie ze zijn.
-Wreed; de manier waarop een bendelid Arendsoog een pak slaag gaat geven. Gelukkig is el Mascara op tijd........
- A komt toch wel weer erg makkelijk in de problemen. WV houdt zich gelukkig elke keer op de achtergrond, zodat hij hem kan redden.
- A vindt dat Pedro niet zo vaak van zijn haciënda weg zou moeten gaan. Pardon? Wie is er altijd de hort op? Wiens moeder verzucht aan het begin van het boek dat het fijn zou zijn als hij eens voor een langere tijd thuis zou zijn?
- Arendsoog heeft wel goed naar zijn moeder geluisterd; aan het eind staat hij natuurlijk moreel gezien duidelijk boven de rest. Een boef is een boef, maar je kan ze ook vergeven. Zeker een boef als la Mascara.
Groeten
Anne
Auteur
Topic: Boeken van Jan Nowee: t/m nr. 20 (gelezen 70929 keer)