Ja, mijn reactie was nogal emotioneel zwaar geladen. Jouw reactie doet inderdaad erg goed. Gisteravond heb ik nog even met mijn jongste zus gechat. Zij heeft al die jaren net hetzelfde ervaren.
Wij hebben als kleine meisjes en als tieners ook al die afleveringen van Bonanza, High Chapparall, Gunsmoke enz. . . gekend. Ik herinner me nog levendig dat we nog vroeg naar bed moesten, maar de dag dat High Chapparall uitgezonden werd moesten we telkens nog eens extra gaan plassen en konden we toch even iets zien van die afleveringen. Ik was toen zot van Billy Blue. (in die tijd was ik ook al groot fan van Arendsoog!) Een jaartje later mochten we dan wel opblijven tot die aflevering gedaan was.
Ik moet wel zeggen dat ik de tweede jongste ben uit een gezin van 11 kinderen. Het is altijd al zo geweest dat vader meer aandacht schonk aan de jongens, allemaal ouder dan de meisjes. In die tijd moest een meisje opgroeien tot een goede huisvrouw en huismoeder. Ik was van die idee zo doordrongen dat ik op school niet gemotiveerd was en niet genoeg mijn best deed. Ik had veel liever sportlerares geworden, maar het werd iets heel anders.
En ja, mijn oudste broer die woont nu ergens in het Brusselse en die kan zich niet zomaar vrij maken. Trouwens, ik zou graag het echte westernrijden onder de knie krijgen, en daar houdt hij niet zo van. Maar ik zal mijn kans wel grijpen zodra die zich voordoet. Ik heb al veel te lang geleefd volgens de regels van een ander. Eén ding weet ik zeker: niks is onmogelijk; je moet het alleen erg graag willen doen.
Tof dat je gereageerd hebt!