Print

[Miss Arendsoog]

Nou, het ligt echt aan de persoonlijkheid, hoor. Ik lees Arendsoog en wie daar iets over te melden heeft, krijgt op zijn donder. Die mensen doen ook treurige dingen hoor. Mijn ex had meer dan 300 cd's. Ieder zijn hobby. Kijk, als Arendsoog het enige is dat je leest na je 14e, moet je je misschien gaan afvragen of het wel gezond is, maar als je een leuk tussendoortje wil hebben, wat is daar dan mis mee?! Ik kom er ook openlijk vooruit dat ik bouquetreeks dingen lees, maar ik kan er wel tegenover stellen dat ik ook Shakespeare lees. Het is een balans en Arendsoog is jeugdsentiment en heeft dus een speciaal plekje. Sommige mensen hebben geen last van dat soort nostalgie, maar die zullen alles (niet alleen Arendsoog) veroordelen.

Mijn vrienden moeten er om lachen, maar op een goedmoedige manier, net zoals ik om hen en hun dingetjes lach. Moet kunnen. Ik denk dat 'beschaving' (om het maar even een naampje te geven) niet in je universiteitsopleiding zit, maar in hoe je er mee omgaat. Of je andere dingen dan jouw interessegebied kan waarderen, je niet verheven voelt boven anderen. Ik ken hele slimme mensen die VBO hebben gedaan en hele domme mensen die op de universiteit rondlopen. Iemand die openstaat voor andere meningen, andere belevingen, ongeacht de opleiding, is vaak veel prettiger in de omvang dan mensen die halstarrig zwart-wit proberen te kijken.

Excuses voor het hoogdravende geheel, maar er is een beetje gebrek aan zuurstof in deze kamer.
Groetjes,
Miss Arendsoog.

[Jurgen Rinkel]

Goed gezegd Miss. Er zijn veertigers die knuffels sparen, zou ik niet doen, maar een ander wel.

Kijk, als Arendsoog het enige is dat je leest na je 14e, moet je je misschien gaan afvragen of het wel gezond is,

 

Ik lees heel veel Arendsoog, wil wel wat anders, maar in de bieb staan niet zoveel leuke boeken en mijn moeder wil niet dat ik verslaafd raak aan een andere serie en die weer wil verzamelen. Zie ik verder geen probleem in.

[Miss Arendsoog]

Denk dat jij je geen zorgen hoeft te maken; je komt op een bepaald moment toch wel andere dingen tegen, zoals die serie van je moeder. Ik werd zelf ook nooit heel blij van de bieb, maar als je literatuur gaat lezen, is er natuurlijk wel heel veel.

[Little Eagle]

Ik denk er net eender over. Ieder zo zijn ding. Arendsoog is voor mij ook pure nostalgie; ik geniet er nu dubbel zoveel van dan vroeger.

Mensen proberen andere mensen steeds in vakjes in te delen en daar ben ik vierkant tegen. Als je de grote massa niet volgt, dan hoor je volgens hen thuis in één of andere stomme categorie. Dat gaat zo met de keuze van leesboeken, zowel als wat muziek of mode betreft. En nog zoveel meer dingen in het leven. Ieder geniet graag op zijn manier en zolang die een ander geen schade toebrengt, heeft niemand daar wat op aan te merken.

Ik heb vroeger van alles gelezen en ik vind boeken uiterst interessant. Liefst lees ik spannende verhalen. Of ze nu echt gebeurd zijn of niet, geeft niet zoveel. Er zijn ook heel wat bekende schrijvers gepasseerd. Nu ligt er zelfs een boek klaar met een getuigenis van een meisje dat wekenlang in een kelder werd vast gehouden door Dutroux. Deze pedofiel heeft hier in België verschillende meisjes misbruikt en sommige daarna vermoord. Dat is ook weer iets heel anders dan Arendsoog.

Little Eagle(Kris)

[Don Esteban]

je zou zo'n figuur tegengekomen zijn in een donker en eenzaam steegje.
Ik ben redelijk vredelievend van aard, maar op dat moment.................. ...

ach, laat ik mijn mondje maar houden, is soms beter.


Anko

[Witte Veder]

Bij mij is het al net zo als bij Little Eagle. Maar ik trek me daar helemaal niks van aan. Het is zoals je met een cowboyhoed gaat rondlopen. Dan word je door iedereen nagekeken, alsof je iemand van een andere planeet bent. Maar na een tijdje zie je die blikken niet meer of hoor je die denigrerende commentaar niet meer. Arendsoog en Witte Veder zijn altijd al een heel goed voorbeeld geweest voor mij en dat is al wat telt.

[Little Eagle]

Ik heb een eigenaardige ervaring gehad bij de arbeidsgeneesheer. Die zag me toevallig met een Arendsoogboek in zijn kabinet komen en begon er dadelijk over. Hij zei:"Wat een mooi boek heb jij daar bij?"

Hij kende inderdaad ook Arendsoog. Weer een Belg die durft toegeven dat Arendsoog kennen niet beschamend hoeft te zijn. En dat het zeker geen afbreuk doet aan je ontwikkeling. Die man was wel van boerenafkomst, maar had toch met succes zijn studies afgerond en is huisarts geworden.

Dat heeft me deugd gedaan. Ik sta hier in België niet echt alleen. We zijn al met zijn drieën.

[Don Esteban]

Ik moest mijn zoon vanmorgen naar een basisschool in Zaandam brengen.
Daar was een halve finale van het schooldamtoernooi (van de andere groepen, maar hij moest invallen), en daar heb ik staan te genieten van de boekenkast.
Er stonden zeker twintig Arendsoogboeken in !!!!!

Dat is nu leren lezen op school.


Anko

[Little Eagle]

Als dat zo is, waarom gaan we dan ook niet weer naar school?

Hoewel ik nooit een Arendsoogboek op school geweten heb, ben ik toch tevreden. De meeste boeken van deze reeks staan in de boekenkast en ik kan er in lezen wanneer ik maar wil. Als de anderen dat plezier niet willen kennen, dan moeten ze dat zelf maar weten.

[jack nowee]

  Moet te doen zijn.    Allemaal een paar en Kris en Witte Veder de  rest. 

Jack 

[Miss Arendsoog]

En dan door naar al die Nederlanders, Duitsers (ook een hoop!), Italianen (pfff), Finnen (koud), Zweden (wonen erg verspreid) etc. Denk dat we de taken moeten verdelen, hoor. Wordt anders wel een beetje druk...

Om op het onderwerp terug te komen; ik trek me nooit echt veel van anderen aan, maar dat geldt niet voor iedereen. Ik denk dat je wel kan zeggen dat voor sommige mensen Arendsoog na een bepaalde leeftijd even niet interessant meer is. Valt me op dat het vooral bij meisjes gebeurt en ik vraag me af of dat is uit schaamte of uit tijdelijke desinteresse in het opgroeiingsproces? Toen ik twaalf was, kon je echt niet met een Winnie the Pooh agenda rondlopen, maar toen ik vijftien was, werd het weer hip. Zou zomaar kunnen dat dit ook met Arendsoog het geval is.

[Little Eagle]

Hoeveel Belgen zijn er eigenlijk?

Goeie vraag toch van Wim? Miss heeft het antwoord al gegeven.
Er zullen inderdaad al een goeie tien miljoen Belgen zijn. Nog steeds iets minder dan dat er Nederlanders zijn. Maar nog veel minder Belgen die ARENDSOOG kennen!

Shame, shame . . . Een echt gat in hun kultuur!

[Witte Veder]

In mijn tijd, toen ik nog op de lagere school zat(is basisschool in NL geloof ik), waren er zo'n 9milj Belgen. We zijn wat in aantal aangegroeid. Meer dan genoeg, want als die allemaal in hun auto kruipen dan kunnen we niet meer vooruit op de weg.
Zelfde probleem in NL?

Ik heb gemerkt dat Little Eagle een oproep heeft geplaatst in het gastenboek van deze site naar de Belgen toe. Goed gedaan zou ik zo zeggen. Hopelijk krijgt ze veel respons. Het zou inderdaad prettig zijn voor iedereen moesten er meer Belgen op het forum komen. Worden de discussies misschien nog wat sappiger?!

En er hangt hier inderdaad een aangename sfeer.

[kootw]

En dan door naar al die Nederlanders, Duitsers (ook een hoop!), Italianen (pfff), Finnen (koud), Zweden (wonen erg verspreid) etc.

En wat te denken van Curaçao? Pfff...warm!!

[Little Eagle]

Soms zou ik zo héél erg graag eens met familie of vrienden praten over het Arendsoog-gevoel. Maar niemand die me hier ernstig neemt.
Ik heb me mijn hele leven al altijd moeten inhouden. En in de loop der tijden gaat het dan om meer dan die boeken.
Ik geraakte nogal vlug erg verzot op alles wat met het Wilde Westen te maken kon hebben. Maar als ik daar ook maar de minste opmerking over maakte, dan lachte iedereen me vierkant uit. Ik was tenslotte maar een heel eenvoudig meisje.
Als 10-jarige heb ik gitaar leren spelen met de idee vrolijke liedjes te kunnen spelen. Maar dat mocht nooit van die leraar. Ik diep ontgoocheld natuurlijk.
Nog veel liever had ik leren paardrijden, maar dat mocht van thuis uit niet wegens te duur. Dat is enkel voor rijke lui, werd er gezegd. Dikke zever, want mijn oudste broer die 11j ouder is dan mij, die heeft het wel geleerd en gaf later les. Maar ik bleef in de kou staan.
Nu ik regelmatig in contact kom met mensen die aan western rijden doen, via het countrydansen, doet mijn hartje weer pijn. In stilte ben ik nu bezig om een goed adres te zoeken waar je als beginneling dit alles kan aanleren. Ja, dat in stilte stoort me eigenlijk. Ik zou er liever eens over praten. Maar mijn ouders verstaan me nooit. Ze hebben nooit één enkele prestatie van mij gewaardeerd. Nergens zijn ze me ooit eens komen aanmoedigen. En dat heeft dikwijls pijn gedaan. Welk kind wil nu niet dat zijn ouders trots zijn op hem?
Maar ach, zo zitten zeuren helpt jammer genoeg ook niet. Het toppunt is eigenlijk dat mijn vader me durft uit te lachen omdat ik nu 'mannenwerk' doe. Hij zal dus nooit veranderen, want hij is ondertussen al bijna 80j. Met het gevolg dat ik deze avond weer een diepe ontgoocheling heb moeten wegslikken.