Print

1 Arendsoog

1 (3.8%)

2 Witte Veder

0 (0%)

3 Arendsoog en het raadsel van de Mosquitovallei

0 (0%)

4 Arendsoog in de knel

0 (0%)

5 Arendsoog en de Bende van de Blauwe Bergen

1 (3.8%)

6 Arendsoog knapt het op

1 (3.8%)

7 Arendsoog en de Verdwenen Rivier

0 (0%)

8 Het spookt op de Spoorbaan

1 (3.8%)

9 Arendsoog grijpt in

0 (0%)

10 Pas op, Arendsoog!

0 (0%)

11 De Smokkelaars van de Rio Malo

1 (3.8%)

12 Arendsoog en de Geest van de Eenzame Wolf

9 (34.6%)

13 Texas-Arendsoog

1 (3.8%)

14 Het Testament van Tobi Thomson

0 (0%)

15 Arendsoog in Geheime Dienst

2 (7.7%)

16 Het veeland in gevaar

0 (0%)

17 Het geheim van de Bad Man's hut

2 (7.7%)

18 De Gemaskerde Ruiter

3 (11.5%)

19 De Jacht op de Grijze Hengst

2 (7.7%)

20 Arendsoog en de Goudkoorts

2 (7.7%)

Totaal aantal stemmen: 11

[aj]

Inderdaad smaken verschillen!

Ik vond dat eerste hoofdstuk ook sterk. Maar daarna... Er wordt eigenlijk niks met de vermeende dood van Arendsoog gedaan. Hele hoofdstukken over dat kamp waar hij zit, maar er gebeurt er niks. Ze gaan hem niet eens achterna als hij 'deserteert.'
Misschien had Paul een dikker boek in gedachten en heeft hij veel moeten schrappen, maar ik vind het plot nog steeds te weinig bijzonder. De aanloop naar de uiteindelijke actie is te lang.
Hij had Arendsoog op zijn minst thuis kunnen laten komen. Zijn moeder zit immers al weken op het bericht te wachten dat hij leeft.
Ik ben een moeder en had dat nooit zo geaccepteerd.

groeten

Anne

[kootw]

Ff on-topic blijven deel 50 is van P. Nowee

Van de boeken van J. Nowee vind ik naast de delen waarop ik heb gestemd (5, 12 en 18) ook deel 15 (in geheime dienst) een goed verhaal.

De delen 4, 16 en 19 spreken mij wat minder aan maar over het algemeen vind ik de verhalen die Jan schreef gewoon mooi. Wat mij in deze delen wat minder aanspreekt is al Jan Arendsoog met Bob aanduidt.

Wim

[aj]

Sorry Wim, ik zal het niet meer doen! 😊

Groeten

Anne

[aj]

De delen 4, 16 en 19 spreken mij wat minder aan maar over het algemeen vind ik de verhalen die Jan schreef gewoon mooi. Wat mij in deze delen wat minder aanspreekt is al Jan Arendsoog met Bob aanduidt.

Wim

En dat hij hem bob noemt vind ik juist wel leuk.

Jan maakt Arendsoog een goede mix van held en mens. Ik heb net 'Het spookt op de spoorbaan' gelezen. En daarin raakt Arendsoog nogal gewond. Dat maakt hem realistischer.

Groeten

Anne

[Jacq1967]

Net De Geest van de Eenzame Wolf gelezen...
Zou het schelen als je boeken voor het eerst leest als je jong bent? Ik kon er in elk geval niet in komen... Arendsoog in de sneeuw, zonder Lightfeet, een horde bijgelovige Indianen, een  zwakzinnige man als monster, zo'n andere verhouding tussen Arendsoog en Witte Veder..

Toen ik bijv. dit stukje las, kon ik dat gewoon niet plaatsen:
Maar Witte Veder, die het spoor van Arendsoog nauwgezet gevolgd had, was de gedaante in de sneeuw niet ontgaan. Terwijl Arendsoog met zijn gezicht in de richting stond, vanwaar de slede moest aankomen, hoorde hij opeens een stem achter zich: "Mij niet kunnen zien, wie jij zijn. Daarom jij handen omhoog!"

Zulke goede vrienden en dan dit. Ik moest meteen aan een ander boek denken, waarin dit stukje staat:
Witte Veder had hem maar heel even gezien, maar het was lang genoeg geweest! De militair, die hem op slechts enkele meters passeerde, was ... Arendsoog ... ! Er was geen spoortje twijfel in het hart van de Indiaan. Het was totaal onbelangrijk wat zijn vriend aanhad. Witte Veder zou hem op ieder moment en op elke plaats op de wereld herkend hebben. Zonder aarzelen bracht hij beide handen naar zijn mond en liet tweemaal de roep van de uil klinken ...

Dat spreekt me zoveel meer aan! Ik weet het, smaken verschillen...

[aj]

Tja, hoewel ze veel op elkaar lijken qua schrijfstijl, zijn er natuurlijk verschillen.

Maar Jan benadrukt de vriendschap tussen Witte Veder en Arendsoog ook nadrukkelijk. Wel anders dan Paul, dat klopt.

Bedenk wel dat Paul Jan heeft opgevolgd. Jan geeft de richting aan, die Paul gevolgd heeft. Hij is op een gegeven moment wel meer zijn eigen weg gegaan, maar de geest van Jan is volgens mij altijd op de achtergrond aanwezig. 
Ik zou toch met deel 1 beginnen, zodat je de ontwikkeling kan 'zien'. Beiden schreven met hun tijd mee. En de verhouding blank en gekleurd was in de tijd van Jan nou eenmaal anders.
Paul heeft Arendsoog misschien wat volwassener gemaakt, al laat hem geregeld kinderlijk reageren. Bij Jan is Arendsoog een, soms arrogante, zeer enthousiaste jongeman. Met oog voor vrouwen....

Groeten

Anne

[kootw]

Toen ik bijv. dit stukje las, kon ik dat gewoon niet plaatsen:
Maar Witte Veder, die het spoor van Arendsoog nauwgezet gevolgd had, was de gedaante in de sneeuw niet ontgaan. Terwijl Arendsoog met zijn gezicht in de richting stond, vanwaar de slede moest aankomen, hoorde hij opeens een stem achter zich: "Mij niet kunnen zien, wie jij zijn. Daarom jij handen omhoog!"

Zulke goede vrienden en dan dit. Ik moest meteen aan een ander boek denken, waarin dit stukje staat:
Witte Veder had hem maar heel even gezien, maar het was lang genoeg geweest! De militair, die hem op slechts enkele meters passeerde, was ... Arendsoog ... ! Er was geen spoortje twijfel in het hart van de Indiaan. Het was totaal onbelangrijk wat zijn vriend aanhad. Witte Veder zou hem op ieder moment en op elke plaats op de wereld herkend hebben. Zonder aarzelen bracht hij beide handen naar zijn mond en liet tweemaal de roep van de uil klinken ...

Ha Jacq,

Inderdaad: smaken verschillen... Ik moet zeggen dat ik deel 12 toch ook wel een heel goed verhaal vind, maar toch: mijn all time favorite is toch deel 27. Die 'A' op de muur, de het schieten op de rodeo tegen de valse Arendsoog en niet te vergeten de race met Lightfeet.

Toch is bij twee grote 'beste Arendsoog' verkiezingen op dit forum in beide gevallen deel 12 als beste gekozen. Als je heel kritisch leest - wat je als volwassene onwillekeurig toch doet - zijn er best de nodige onregelmatigheden, slordigheidjes en tegenstrijdigheden te vinden. Ik zie Arendsoog echt als jeugdsentiment en als ik er nog eens een deel bij pak om door te lezen zet ik die kritische bril af anders is het ook geen jeugdsentiment meer, toch? 

Wim

[Jacq1967]

Te kritisch lezen verhoogt het leesplezier inderdaad niet. Tenminste, dat vind ik ook.
Vanavond begin ik in deel 1 

[aj]

Te kritisch lezen verhoogt het leesplezier inderdaad niet. Tenminste, dat vind ik ook.
Vanavond begin ik in deel 1 

Ik lees behoorlijk kritisch en ik blijf de boeken leuk vinden.

Ik heb een boekbespreking gepost van een kinderjury en die zijn best kritisch, maar vinden ook de boeken nog steeds leuk om te lezen.

Groeten

Anne

[Jacq1967]

Ik lees behoorlijk kritisch en ik blijf de boeken leuk vinden.

Ik heb een boekbespreking gepost van een kinderjury en die zijn best kritisch, maar vinden ook de boeken nog steeds leuk om te lezen.

Groeten

Anne

 Oh, maar dat kan ook best. Ik lees zelf gewoon met minder plezier als ik op fouten en zo let.

[aj]

Het is niet zo dat ik bewust naar fouten op zoek ga, maar ze vallen me wel meer op, nu ik de boeken als volwassene lees.

Bijvoorbeeld, in de smokkelaars van de Rio Malo, staat, ongeveer: ' het plan van Arendsoog was veel te ingewikkeld voor de eenvoudige geest van Witte Veder. '  Ik vind het een fout van de schrijver dat hij Witte Veder opeens eenvoudig noemt. Het slaat nergens op en voegt al helemaal niks toe aan het verhaal. In geen enkel deel, ook niet in dit boek, doet of denkt Witte Veder eenvoudig.
Een minieme ergernis .

Groeten

Anne