Ik heb al eens eerder aangegeven dat ik deel 50, de verdwijning van Arendsoog nogal teleurstellend vond. Natuurlijk, het is heel spannend, er zitten genoeg goede momenten in. Maar na het eerste emotionele hoofdstuk wordt er eigenlijk niks met de dood van Arendsoog gedaan. Het wordt ergens in een zinnetje afgehandeld. En dan dat telegram dat maar nooit verstuurd wordt naar Ann en Mrs. Stanhope. Ik vond dat echt erg( ik leefde me nogal in).
Ik kan me nog herinneren hoe ik het eerste hoofdstuk las in de boekhandel van het dorp waar ik toen woonde ( Ik was elf ofzo). En ik kan me ook de teleurstelling herinneren toen het verhaal niet liep zoals ik verwachtte.
Hierna heb ik blijkbaar alleen nog deel 51 aangeschaft, maar daarna was de liefde van mijn kant voor een hele lange tijd bekoeld.
Maar ik ben inmiddels ouder, wellicht wijzer. En teruggekeerd naar Arendsoog. Bij herlezen van deel 50 valt het goed getroffen emotionele eerste hoofdstuk weer op en dat de rest van het boek eigenlijk best wel meevalt.
Maar dat telegram, dat blijft toch knagen...
Groeten
Anne