Print

[joop schepers]

Topic “Witte Veder kruidendokter etc.”


Hallo Arendsoog fans.

In deze topic probeer ik een overzicht te krijgen van alle gevallen waarin Witte Veder kruiden gebruikt om mens en dier te genezen of hun lijden te verlichten.

Hiervoor moet ik per geval weten in welk hoofdstuk van welk boek het staat. Bijvoorbeeld in (1,14~15 [= in Arendsoog deel 1 hoofdstuk 14 en 15]).
Als ik al die gevallen bij elkaar heb, ga ik kijken of er patronen in zit. Ook of patronen samenhangen met patronen in andere topics. Bijvoorbeeld met bloedsomloop.
Bloedsomloop komt voor bij gevangenschappen, maar mogelijk ook bij verwondingen.

Eigenlijk ligt het andersom. Ik moet eerst bloedsomloop – als een kleiner verschijnseltje – samenstellen. Vandaar kijken hoe het voorkomt in gevangschappen, bij verzorgen van gewonden etc. en of daar wezenlijke verschillen of overeenkomsten zijn.

Vervolgens kan het gebruik van kruiden en gevangenschappen ook weer als onderdeel van grotere onderzoekjes bekijken. Enz. enz.

Op het ogenblik heb ik kruiden gegevens:
Deel 1, 43, 50, 51, 54, 55, 61, 63. Dat is een beginnetje. Ik vind het ook leuk om die stukjes achter elkaar als een samenhangend geheel te lezen, met in m’n achterhoofd hoe er telkens een avontuur niet alleen omheen hangt maar ook vanaf hangt.

Verder heb ik van die delen enkele aanverwante onderwerpen als bloedsomloop, giftige stoffen.

Wat ik dus nog nodig heb is niet niks:
Van alle overige delen of witte Veder er ‘kruidendokter’ en in welke hoofdstukken dit staat. Van daaruit kan ik dan de boel onderzoeke op patroonvorming en samenhangen met andere topics.

Wie er zin in heeft voele zich vrij om in deze topic nieuwe gegevens en inzichten aan te reiken.



Inleidend praatje bij het uiteindelijke onderzoekje.

Witte Veder kruidendokter etc.

Geneeskrachtige kruiden komen bijna alleen voor in verband met Witte Veder, de kruidendokter bij uitstek. Hij weet tegen koorts, verwondingen en kwaaltjes altijd wel een kruid te vinden en een kruidencocktail of werkzaam smeerseltje te maken. Waar hij mee aan komt werkt altijd. Het begint al meteen in `Arendsoog’ en loopt door de hele serie. Je zou zeggen dat Witte Veder zulke uitgebreide kennis nooit uit eigen ervaring kan hebben, dat hij put uit wat vele anderen in de loop der tijden hebben ontdekt. Maar daar blijkt bar weinig van. Alleen in `Kogels als losgeld’ beschikt een donkere vrouw over dezelfde kennis.
Haar kennis kan een mengvorm zijn van die uit ergens in Afrika en die der Amerikaanse Indianen.
De reacties op Witte Veders kruidenkennis zijn verschillend. Zij die hij op de been heeft geholpen lopen met hem weg. Westerse geneesheren staan er meestal sceptisch tegenover. Dit kan uit broodnijd zijn, een kapitalistische uitwas. Soms zijn ze er positief over, soms aanvankelijk sceptisch, naderhand positief (karaterontwikkeling!).
Het standpunt van J. en P. Nowee blijkt uit het feit dat zij Witte Veder in deze altijd zijn gang laten gaan, waarbij hij altijd succes heeft.

(I.v.m. de hypothese dat de Arendsoogserie de evolutionaire theorie “de ontogenese is een herhaling van de phylogenese” bevestigt, moet de ontwikkeling van Witte Veder als kruidendokter in deel 1 t/m halverwege deel 20 worden vergelijken met die ontwikkeling vanaf halverwege deel 20 t/m deel 63! Dit zal moeilijk worden, want wat is Witte Veders toevoeging aan de kruidenkennis of het inzicht daarin?)


Enkele voorbeelden van kruidenkundigheid en aanverwanteonderwerpen:

Deel 1, Arendsoog, hoodstukken 14 en 15.

Witte Veder was echter al in de struiken aan het zoeken, en kwam even later terug met een plant, welke eigenaardig gevormde bladeren had. ‘Arendsoog’, (1,14)
Witte Veder tegen Arendsoog: “Hm!” zei hij, “Wond niet gevaarlijk zijn. Zal kruid op doen. Dan mijn blanke broeder geen koorts krijgen.”(1,14)
“Ik geloof, dat ik dat te danken heb aan het geneeskrachtige kruid, dat Witte Veder er op gelegd heeft,” antwoordde Arendsoog. (1,15)


Deel 43, Kogels als losgeld, hoofdstukken 1 en 8.

James Warmington tegen Arendsoog: “Toen het begon te schemeren was mijn vrouw volledig over haar toeren. Onze kokkin, een oude negerin, heeft toen een kalmerend kruidendrankje voor haar gemaakt.” (43,1)

Was Witte Veder er nu maar! De Indiaan zou ongetwijfeld zelfs in deze kale woestenij nog bloedstelpende kruiden vinden! (43,8)


Deel 50, De verdwijning van Arendsoog, hoofdstukken 4, 6, 8, 10 (en ff?). Tekst te langvoor dit bericht.
Witte Veder en luchtspiegelingen, (50,6 tweede alinea). Tekst te lang voor dit bericht.


Deel 51,  Arendsoog en de man zonder verleden, hoofdstuk 1.

Witte Veder had het ranchgebouw verlaten om wat kruiden te zoeken, wat in dit vroege voorjaar een bijna onmogelijke opgave was. … Toch had de Indiaan enkele bladeren van een heester in de hand, toen hij in het ranchgebouw weerkeerde.
`Zijn niet veel,’ verontschuldigde hij zich. `Maar zij voorkomen ontsteking.’
`Dat is een heel belangrijk ding,’ zei Arendsoog. Hij keek toe, terwijl zijn vriend de bladeren als het ware `uitwrong’ boven de wond. Er vielen slechts enkele druppels vocht uit.
`Zijn voldoende,’ wist Witte Veder echter zeker. (51,1)


Deel 54,  Arendsoog … vogelvrij!, hoofdstuk 15. Te lang voor dit bericht.

Ze zaten aan de rand van het riviertje, dat door de laagvlakte stroomde waarin Woodruff lag. Ondanks de duisternis was Witte Veder erin geslaagd de kruiden te vinden die nodig waren om de zwelling van Arendsoogs enkel te verminderen. (54,15) …
Plotseling stond Arendsoog op en begon zich uit te kleden. ‘Ik ga een duik nemen in de rivier,’ zei hij.  Niets is beter om goed wakker te worden en weer helder te kunnen denken dan een koud bad! Of … heeft de dokter daar bezwaar tegen in verband met mijn enkel?’
‘Als dokter zeggen ‘nee’, Arendsoog toch doen,’ zei Witte Veder. Er lag een vage glimlach op zijn gezicht. (54,15)
‘Daar kon je wel eens gelijk in hebben,’ grinnikte Arendsoog. … Hij liet zich snel zakken en Zwom met krachtige slagen tegen de stroom in. Op de oever begon Witte Veder takken te verzamelen voor een vuur. (54,15)


Giftige stoffen.

Deel De vergiftigde dorpsbron.
Deel 61, Jacht op een ‘schaduw’, Duivelsbrood in (61,11~12)

Vuur maken etc.

Deel 54, Arendsoog … vogelvrij!
Op de oever begon Witte Veder takken te verzamelen voor een vuur. (54,15)

Deel 55, Arendsoog en het FRAME komplot, hfdstk 10.
Witte Veder slaagde er zelfs in met het weinige hout dat hij kon vinden een vuur te maken en een half uurtje later konden zij eindelijk hun knorrende magen het zwijgen opleggen. (55,10)

‘s Kruidendokters nazorg.
Witte Veder kroop als laatste onder zijn deken, nadat hij het vuur had uitgemaakt. (55,10)

Gestremde bloedsomloop.

Veel gevallen van gestremde bloedsomloop ontstaan door te strakke boeien om handen en/of polsen. Er zijn ook gevallen na te lang in een houding gestaan, gelegen of gezeten te hebben. Het gaat hier om het weer op gang brengen van de bloedsomloop, oftewel, de kennis van het menselijk lichaam.

Deel 54, Arendsoog … vogelvrij!

Na Witte Veders bevrijding uit de huifkar is hij enige tijd bezig om z’n bloedsomloop weer op gang te brengen. (54,12)
Zeker een volle minuut bleef de Indiaan op z’n rug liggen. Hij strekte zijn armen uit en bewoog zijn vingers in een hoog tempo. Strekken, buigen, strekken, buigen … De bloedsomloop in zijn polsen, handen en enkels die gestremd was geweest, herstelde zich snel. Dit ging met een pijnlijk tintelgevoel gepaard, maar Witte Veder besteedde daar niet eens aandacht aan. (54,12)


Zo is er meer.

Groet,

Dag en doeii!! Jôôp Schepers.

[aj]

Ik vind het nog steeds interessant en ben erg benieuwd naar de uitkomst. Ik kan je op dit moment niet helpen met het aanreiken van teksten waarin Witte Veder kruidendokter is.

Ik ben ook erg benieuwd of er inderdaad ontwikkeling een door de boeken heen is. Ik vermoed, maar ik ga absoluut geen analyse houden, dat je de ontwikkelingen kunt afzetten tegen de tijd waarin de boeken geschreven zijn.
Bijvoorbeeld in deel 2 rookt Arendsoog een pijp en in de latere boeken steeds minder vaak een sigaret.


groeten

Anne

[joop schepers]

Hoi Anne,

Wat betreft het afzetten van de ontwikkelingen tegen de tijd waarin de boeken geschreven zijn, ik neem aan dat je bedoelt grofweg 1920 – 1995, denk ik ook dat dit kan.

Maar hoe stel ik me dat precies voor?
En hoe ga ik dat – of het tegendeel – aantonen, zichtbaar maken?
Zoals ik links en rechts heb aangegeven, probeer ik me altijd te baseren op wat ik/we in de tekst van de serie aantref(fen). Dat geeft m.i. meer houvast in het gesprek met anderen.
Daarbij probeer ik alle gegevens over een onderwerpje te verzamelen, te kijken of er wel of geen patronen in zitten, om hetzelfde vervolgens met een ander onderwerpje/topic te doen, waarna ik de uitkomsten met elkaar probeer te vergelijken, enz. enz.

Als je met ‘afzetten tegen de tijd waarin ze geschreven zijn’ echter bedoelt ‘afzetten tegen de tijd waarin ze spelen’, dan geldt grofweg hetzelfde als ik hierboven beweerde, maar met dien verstande dat ik dat al een beetje heb bekeken en tot de bevinding ben gekomen dat de tijdslijn der avonturen heen en weer springt in de tijd.
Oftewel, dat Arendsoog de ene keer jonger is dan de vorige keer, daarna weer ouder of ertussen in enz. maar hier heb je het weer, dit meen ik tijdens het lezen te hebben opgemerkt, om dit naar anderen toe te onderbouwen moet ik eerst een aantal voorbeelden verzamelen om het aan de hand daarvan te laten zien.
Dit heen en weer springen in de tijd – verglijkbaar met de stream-of-consciousness techniek die ik elders heb aangekaart? – is iets dat het alledaagse menselijk denken niet accepteert, iets dat je wel aanvaard als psychisch proces van een ieders droomwereld. In dromen kunnen dit soort zaken.
Hier verklap ik iets dat ik gezien meen te hebben, een rode draad die door de hele serie loopt. Nee, geen thema, maar een kader waarin alledaags ‘physisch-logische’ tegenspraken – zoals een paard met ruiter dat in volle vaart over een hek hoger dan schofthoogte springt om dan in een fractie van een seconde onbeweeglijk stil te staan, met volle beheersing door z’n berijder wordt bijgestuurd en een stier in aanval pareert (Erfenis) – waarin al dit soort tegenspraken worden opgeheven, maar dan niet door middel van bijvoorbeeld ‘tertiaire’ logica, maar juist met behoud der tegenstellingen, die a.h.w. in elkaar uitsluitende harmonie vreedzaam coëxisteren.
Dit kan m.i. als je alles wat Jan en Paul Nowee hebben geschreven ziet als de uiting van één groot verlangen om te gaan voor je principes, met inspanning van al je krachten, met gevaar voor eigen leven, waarbij je onverbiddelijke wil geen mislukken slikt, als je de Arendsoog serie ziet als de uiting van dit verlangen zoals het in je on- of onderbewuste gebeurt, ongebreideld door de beperkingen der alledaagse logica.
Ik kan, mag en wil niet zeggen dat de Nowees dit zo hebben bedoeld, maar ik denk wel dat dit een plaatje is waarin alles dat volgens de alledaagse logica niet klopt, juist volgens de ‘droomlogica’ op z’n plaatsje valt. Oftewel, dat het een bindend element is, ten dienste van een serie die – mede daardoor -  een organisch geheel is, dat de som der delen overstijgt.
Dit mag allemaal mooi klinken, ik denk nog dat het klopt ook, maar het gaat er alleen maar weer omdat ik dit naar aan de hand van voorbeelden waar moet zien te maken. Of, indien ik tot de bevinding kom dat het toch niet zo zit, het tegendeel omhels. Ja, want het gaat me erom om te zien hoe het zit. De boeken verliezen er hun betovering – hoop ik – niet door.

Je geeft een warm voorbeeld, weer zo’n geval waarbij als je alle voorbeelden in volgorde opschrijft, je daarvan op zich al kan genieten, maar waarbij je dan tevens door de rookwolken de rest van de avonturen omhoog ziet kringelen. Op het punt van roken herinner ik me dat Arendsoog aanvankelijk sigaretten rolde, vervolgens sigaren – meestal – uit andermans doos – rookte, om daarna weer terug te keren naar het shaggie.
Een vergelijkbare ‘sluier’ van gewoontes ligt er in Arendsoog en Witte Veders drinkgewoontes.

Anne, bedankt voor je gedachten op gang brengende bijdrage,

Dagendoeii!! Jôôp.

[aj]

Je bent nogal een nachtbraker, Joop.

Ik heb net een opdracht af voor een studie die ik volg, dus ik mag ontspannen van mijzelf.

Ik denk dat je in je onderzoek wel nog meer inconsequenties zal tegenkomen, dan de sprongen in de tijd. Het valt je als kind niet op, maar wel als volwassen lezer. 
Het vermindert niet het leesplezier, maar voor mij persoonlijk heeft wel af en toe iets van 'huh?'   
Een voorbeeld is het niet uitkleden voor hij gaat zwemmen (Arendsoog), maar zich wel aankleedt als hij eruit komt.

groeten

Anne

[joop schepers]

Nou ja, nachtbraker, afhankelijk van de situatie kan ik lang doorgaan.

Inderdaad, gekleed gaan zwemmen en zich daarna aankleden. Alsook (in De Mosquitovallei?) z’n revolver laten vallen en z’n pistool oprapen.
Het feit dat ik me er niet aan stoor, maar het ervaar als een charme, geeft m.i. aan dat er iets anders moet zijn, iets dat ik niet kan benoemen, waardoor de serie z’n betovering voor mij heeft.

Doe je een leuke studie?

Ik ben trouwens begonnen in je Kerstverhaal (niet tegen Paul zeggen, ik ben nog met z’n scriptie bezig!). M’n belangrijkste commentaar: ik wil het uitlezen.
De sfeer van Arendsoog lijkt me goed getroffen, een spannend-schrandere plot, verweving van twee verhaallijnen, het taalgebruik ligt dicht bij dat van de serie (met behoud van je eigen stijl, alleen spreekt Witte Veder misschien net iets te goed Nederlands). Als je gedetailleerdere toelichting wilt, hoe kan ik je dan je tekst, voorzien van ‘gekleurd’ commentaar, toezenden?

Groet,

Dagendoeii!! Jôôp.

[aj]

Hoi Joop,

Voor mij is de meeslependheid van de verhalen de charme van de serie. Al begon ik op een gegeven moment  de afwezigheid van romantiek erg te missen. Maar ik ben een vrouw en het zijn tenslotte jongensboeken. Deze discussie is al elders op het forum gevoerd, trouwens.
Daarom ben ik zelf Arendsoogverhalen gaan schrijven. Zo kon ik de romantiek er wel in stoppen.

Leuk dat je mijn verhaal gelezen hebt. En ik vind het prima om het met commentaar terug te krijgen. Als je op leden klikt (onder het woord forum) en aj zoekt, staat daar ergens mijn e-mailadres.

Ik doe voor een jaar de studie 'gedragsspecialist in het basisonderwijs'. Erg interessant, maar met een gezin, bijna fulltime werken en andere hobby's erbij is het behoorlijk pittig.

groeten

Anne

[joop schepers]

Hoi Anne,

Wat jij meeslependheid noemt is misschien hetzelfde zijn als wat ik betovering noem.

De Arendsoogboeken zijn zo’n beetje de enige boeken waarin ik, als ik niet oppas, blijf lezen tot ik in slaap val. Om er bij ontwaken meteen weer in verder te gaan.

Slecht voor de gezondheid? Ik troost me met de gedachte dat Arendsoog en Witte Veder, in hun voorbeeldfunctie, met inspanning van al hun krachten altijd tot het uiterste volhielden.

Taaie groet,

Dagendoeii!! Jôôp.

[aj]

Hallo Joop,

Ik ben erg benieuwd hoe het met je onderzoek gaat!

Groeten

Anne

[joop schepers]

Hoi Anne,

Je raad om bijvoorbeeld eerst de taal van de serie te onderzoeken heb ik goed in m’n oren geknoopt. Het sluit aan bij wat anderen zeggen en wat ik zelf ook vind.
Maar helaas, iedere keer als ik me op de taal richt, streep ik ook de voorbeelden van de andere onderzoekjes aan. Als ik daarna de boel op m’n computer intype, wil ik het volledig doen. Hierdoor vorder ik langzamer dan als ik slechts de taal deed.

De taal op zich is trouwens al behoorlijk omvangrijk. Ik kijk o.a. naar gebruik van naamvallen, werkwoordsvormen, gebruik van voornaamwoorden, uitdrukkingen, vergelijkingen, nog wat en nog wat. Daarbij wil ik per onderdeel alle voorbeelden overnemen, vervolgens ordenen, dan kijken wat ik erover zeggen kan.

Bijvoorbeeld (het taalgebruik van de serie beslaat een periode van ongeveer 60 jaar) of en hoe de taal verandert. Het antwoord op deze vragen breng ik dan weer in verband met de veel gehoorde doch bij mijn weten nooit met voorbeelden onderbouwde opmerking dat het Nederlands van de serie slecht is.

Op dit punt heb ik tot nu toe geconstateerd dat een aantal typische eigenschappen van het huidige Nederlands in onvervalste vorm consistent in de serie aanwezig zijn.
Enkele van die eigenschappen zijn:
1 het gebruik van oorspronkelijk slechts plaatsaanduidende woorden (er, hier, daar, waar, overal, ergens en nergens) om levende wezens, voorwerpen, situaties en denkbeelden aan te duiden (hij heeft overal een mening over, nergens een hekel aan, ik heb er geen zin in, dit is m’n vriend waarmee ik een wereldreis heb gemaakt etc. etc.),
2 het vormen van voltooide betekenissen zonder voltooide deelwoorden ( ik heb het niet zien aankomen, het heeft niet zo mogen zijn, etc. etc.)
3 lijdende betekenis zonder gebruik van de lijdende vorm met hulpwerkwoord ‘worden’, maar met gebruik van het hele werkwoord (hij hoorde 3 jaar tegen zich eisen [= geëist worden], Hoorde ik daar je naam noemen [= genoemd worden]?, etc. etc.)

Met consistent bedoel ik hier ook dat deze verschijnselen langzaam mee-evolueren met wat bij mijn weten de ontwikkeling van het Nederlands over die 60 jaar is.
Op al deze en andere punten heb ik tot nu toe geen, althans geen noemenswaardige, fouten aangetroffen.

Wel zijn er wat zinsbouw betreft nogal wat ‘merckwaerdigheden’.
Deze merckwaerdigheden zijn des te merckwaerdigher daar ze weliswaar als fout Nederlands bestempeld kunnen worden, maar bij mijn waarneming altijd een eenduidige relatie hebben tot wat dan het goede Nederlands zou moeten zijn.
Een bekend voorbeeld uit het gebied van uitdrukkingen en zegswijzen. “Als door een adder gestoken sprong hij op”. De meeste mensen zullen m.i. zeggen dat dit slecht Nederlands is. Immers, zo klinkt het gemeenlijk onverwijld in koor “Het moet zijn ‘als door een adder gebeten!’”
Deze reactie is in ieder geval ook de mijne. Telkens ook als ik iemand vroeg waarom hij/zij iets in de serie slecht Nederlands vond, kwam acuut het antwoord wat het dan wel zijn moest. Dit vind ik op zich een argument om te zeggen dat het Nederlands vanuit de eis dat taal moet communiceren, wonderlijk goed gekozen is. Het is beweerdelijk fout maar heeft kennelijk altijd slechts één en niet meer dan één onmiddellijk kenbare vervorming naar wat het dan wel had moeten zijn, terwijl het geen enkele andere zinnige betekenis genereert. Dat is niet niks.

Hoe slecht kun je dan zeggen dat dit Nederlands is vanuit de eis dat het moet communiceren? Het communiceert als een lier, een tierelier. Je kunt veeleer zeggen en staande houden dat dit een sterk staaltje van taalvakmanschap is.
Hoe ‘fout’ iets in de serie ook geschreven staat, het communiceert altijd.
Dit kan ik niet beweren en waarmaken t.a.v. ‘fout’ taalgebruik bij andere schrijvers. Daar staan soms taaluitingen van duidelijk ‘foute’ signatuur waarvan het me echt niet duidelijk is wat ermee bedoeld wordt. Modderige meerduidigheid van hoog moerasgehalte.

Anne, ik heb ‘fout’ steeds tussen aanhalingstekens gezet, omdat het gesprek over wat goed en fout is – bezien vanuit taalverandering (de fout van vandaag kan de regel zijn van morgen) en vanuit de beperking dat niemand weet wat op enig moment de precieze stand van het Nederlands is – net iets ingewikkelder is dan ik het hier breng.
Maar ik wil het hier even bij houden, want al te lang maakt onbemind.

Groet,

Dagendoeii!! Jôôp.

[aj]

Hoi Joop,

Zoals je het beschrijft, wordt je onderzoek best omvangrijk. Knap hoor.
Ben je er dag en nacht mee bezig?

Ik vind het taalgebruik niet opvallend 'slecht' in de serie. Misschien is het soms wat ouderwets.

Wat mij opviel, en dat is geheel mijn bescheiden mening, dat ik een spagaat zie/voel tussen aan de ene kant een volwassen held en aan de andere kant het feit dat het jeugdboeken zijn. Daardoor vind ik dat Arendsoog soms naïef overkomt in situaties waarin hij volwassen zou moeten reageren.
Maar dit is slechts weer een andere invalshoek

Groeten

Anne

[joop schepers]

Hoi Anne,

Ja, m’n onderzoek is eigenlijk aan de te ruime kant.
Voor elk deelonderzoekje wil ik alle voorbeelden uit de tekst van de boeken verzamelen. Daarna rubriceren op deelonderwerpjes en kijken of ik er patronen en ontwikkeling van die patronen in kan vinden.
Vervolgens kijken of er tussen de deelonderzoekjes onderling ook weer patronen en ontwikkeling daarvan valt te zien.
Uiteindelijk m’n laatste bevindingen bij wijze van conclusies formuleren.

Maar, zoals gezegd, het is aan de te ruime kant, ik moet mezelf beperkingen opleggen.

Dit doe ik enerzijds door per onderzoekje niet meer alle voorbeelden te verzamelen. Ik heb de hele serie aandachtig, althans op mijn manier, gelezen.
Van enkele onderzoekjes kan ik volstaan met de voorbeelden uit deel 1 t/m 5 + deel 19 t/m 21 + 59 t/m 63. Er zijn me namelijk bij lezing van de andere delen geen tegenvoorbeelden opgevallen van wat ik meen te kunnen beweren, concluderen. De conclusies van deze onderzoekjes kan ik dus aanbieden onder de beperking van ‘in de overige delen geen tegenbewijs aangetroffen’.  Daarna afwachten of iemand zulk bewijs wel vindt en dit in m’n conclusies verwerken.
Ook denk ik een paar kleinere onderwerpjes af te stoten.

Anderzijds ben ik bij bijvoorbeeld het taalgebruik van Witte Veder wel genoopt om alle voorbeelden op te schrijven. Ook voor ‘Witte Veder Kruidendokter’, ‘Het krassen van de uil’ en enkele andere topics vind ik dat ik alle voorbeelden moet verzamelen.
Dus ja, knap omvangrijk, het gaat ook nog eens tergend langzaam, o.a. doordat bij een iets hoger opgevoerd tempo ik steeds meer slordigheidsfouten maak, ergens overheen kijk en dergelijke. M’n werkuren variëren van 4 tot 8 uur per dag, afhankelijk van beschikbare energie, waarbij ik ‘tot het uiterste ga, met inspanning van al m’n krachten, m’n toetsenbord niet spaar enz. enz.’

Af en toe denk ik wel eens dat ik het nooit af krijg, word ik er moedeloos van. Maar dan ga ik stug door, er zit weinig anders op, de ervaring heeft geleerd dat ik er steeds weer naar terugkeer. Honger maakt blauwe bonen zoet.

Wat betreft de spagaat die je ziet tussen Arendsoog als een volwassen held en een naíeve jongeman, dit zou bij mij ingepast kunnen worden in ‘Arendsoog, eigenschappen, karakterontwikkeling’. Maar dit topic is er een die ik wil minimaliseren, het is een studie op zich. Eigenlijk ook cruciaal als je op karakters let.
Zou ik het volledig doen, dan moet ik dus alle informatie hierover inventariseren enz. enz. Ik doe het wel voor zover het me nodig lijkt om de serie recht te doen wedervaren.

Trouwens, zou het niks voor jou zijn om het te doen, zoals je er tegenaan kijkt? Je interesse en innerlijke drang heb je al. Lijkt me wel iets om als topic in te brengen.

Maar helaas alweer, kappen maar, want al te lang maakt al te gauw onbemind.

Dagendoeii!! Jôôp.

[aj]

 Hoi Joop,

Interesse en innerlijke drijfweer zijn aanwezig, maar niet tijd en realiteit

Ik hou het bij korte observaties, voor meer heb ik echt geen tijd, want de realiteit is dat gezin, werk en andere zaken de tijd die ik heb opslokken.
En daar ik pas op mijn 80e met pensioen kan, zal het nog even duren voordat ik er tijd voor vrij kan maken.

groeten

Anne

[aj]

Al nadenkend over je onderzoek, vroeg ik me af of je  ook veel over de schrijvers te weten komt, door alleen naar de (inhoud van) boeken te kijken.

Zie je al overeenkomsten, maar natuurlijk ook de verschillen? (behalve de tijd waarin de boeken geschreven zijn).

groeten

Anne

[joop schepers]

Hoi Anne,

Ja, jammer, maar als je geen tijd hebt dan houdt het op. Trouwens, je gezin, werk zullen hoger op je ‘verlanglijstje’ staan. Over andere zaken kan ik niet oordelen, maar sommige zaken dwingen nu eenmaal aandacht af. Je levert trouwens best een stimulerende bijdrage aan de Arendsoog geprekken.

En ja, door m’n onderzoekjes kom ik wel iets te weten over de schrijvers, maar in feite alleen maar over hoe zij zich uiten op papier. Daarachter kunnen verschillende psychologieën liggen. Ik vind het echter te glad ijs om daar uitspraken over te doen. Zo in de trant van “De schrijver bedoelt dit of dat.”
Toch geven m’n oppervlakkige constateringen me iets meer zicht op de serie. Dat komt door te proberen consistent op bepaalde onderdeeltjes te letten.

Voorbeeld.
‘Beeld en geluid’ bij Jan en Paul Nowee.
Ik heb nog niet alle voorbeelden gecategoriseerd, maar het volgende plaatje komt naar voren.
Jan beschrijft geluiden veel meer in detail dan Paul. Specificeert ze genuanceerder. Dit wekt de indruk dat Jan geluidsgevoeliger is dan Paul. Maar ik vind dat een te kort door de bocht getrokken conclusie.
Tegelijkertijd beschrijft Jan terreingesteldheid, weersomstandigheden enz. meestal veel minder schilderachtig dan Paul. Mag je nu zeggen dat hij er geen oog, aandacht voor had? Ik vind dat ook iets te kort door de bocht. Het klinkt ongeínteresseerd, maar zo bedoel ik het niet, maar het maakt mij eigenlijk ook niet uit.
Door deze geluids- en gezichtsindrukken verschuiven bij het aantreden van Paul langzaam de aandacht voor het hoorbare naar het zichtbare. Langzaam en, althans in mijn geval, bij ‘normale’ lezing van de boeken, eigenlijk niet of nauwelijks merkbaar. Maar als ik de boeken op deze manier, in vogelvlucht bekijk, komt dit verschuivende aandachtsveld naar voren. Dat vind ik dan geinig om te zien. Maar alweer, ook als m’n bevindingen tegengesteld hadden gelegen, zou ik het vermoedelijk leuk hebben gevonden. Ik heb gemerkt dat het voor m’n genieten van de serie weinig uitmaakt naar welke kant m’n conclusies uitvallen.

Je kunt dus zeggen dat ik wel iets meer over de schrijvers te weten kom, maar ik vind het te weinig en onbetrouwbaar om allerlei conclusies aan te verbinden. Wel vind ik dat ik er voor m’n kijk op de serie iets aan heb.

Zo zijn er wel meer verschuivingen, die ik echter pas bewust zag nadat ik onderdeeltjes consistent probeerde te registreren.

De verchuivingen zijn m.i. van dien aard dat je duidelijke verschillen tussen Jan en Paul op gebied van taalgebruik en aandachtspunten kunt aanwijzen. Echter niet in die mate dat je van een storende strijdigheid kunt spreken. De verschillen, die geleidelijk en in toenemende mate duidelijk worden, liggen m.i. dermate in elkaars verlengde, dat er van een stijlbreuk geen sprake is, maar veeleer van een harmonieuze ontwikkeling die zich heel goed binnen één persoon had kunnen voltrekken. Oftewel, een vrij natuurlijke voortzetting van Jans werk door Paul.

Maar Anne, mag ik het hier even bij laten, ook mij roepen ‘andere zaken’. Zie of hoor van je,

Dagendoeii!! Jôôp.