Print

[aj]

Mijn vraag is voor de mannen op dit forum.

Marthe en ik hebben allebei een verhaal geschreven waarin Arendsoog gaat trouwen/getrouwd is. Een onderwerp dat prima in te passen is en  tot veel nieuwe avonturen zou kunnen leiden.
Ik heb, en ik spreek alleen voor me zelf, al eerder aangegeven dat ik het ontbreken van romantiek in de boeken van Arendsoog voor Arendsoog als meisje als een gemis heb ervaren. Ik zou, toen- jaren geleden-, wel door Arendsoog als 'damsel in distress' gered willen worden.  En dan voor op het paard in zijn armen zittend, terwijl hij...., ik dwaal af.

Ik begrijp heus wel dat je als jongen van 8, 9, 10 jaar niet bezig bent of Arendsoog nou wel of niet een leuk meisje krijgt. Maar nu? Vinden jullie het als man nog steeds geen gemis, of, zoals Wim stelde bij een ander onderwerp:' dat betekent het einde van de avonturen'?  Of hou op met zeuren, want je wordt nu een distressing damsel?


groeten

Anne

[Arendsoog]

Het zou in elk geval een enorme breuk met de rest van de serie zijn geweest. Ik zie Arendsoog op de één of andere manier niet met een lieve, Mrs. Stanhope achtige vrouw trouwen die braaf thuis zit terwijl Arendsoog zijn avonturen beleefd. Helaas is de enige realistische vrouwfiguur in Arendsoog's leven gegeven de tijd natuurlijk juist zo'n stereotype vrouw.

Ik heb ook altijd het gevoel gehad dat Arendsoog zich door de dood van zijn vader op sommige vlakken niet meer echt heeft kunnen ontwikkelen na zijn 16e. Zijn omgang met vrouwen van zijn leeftijd verraad eerder het onzekere van een jongetje dan de zelfverzekerdheid van een alom gerespecteerde held. Doordat hij vanaf jonge leeftijd in feite volwassen moest zijn op zakelijk gebied en in zijn omgang met ongure types was er natuurlijk nooit echt tijd voor het ontwikkelen van die andere, meer sociale, kant. Ik denk dat de schrijvers, bewust of onbewust, de spijker op zijn kop hebben geslagen in hun beschrijving van Arendsoog's sociale interacties met vrouwen. Hij is bekend met de omgang met een moederfiguur en een jonger zusje, maar niet met iemand die potentieel romantisch interessant kan zijn.

De enige relatie die wat mij betreft dus geloofwaardig zou zijn is één die zich over meerdere delen uitspreidt, wat bijvoorbeeld zou kunnen bij iemand die op een ranch in de buurt woont of in meerdere avonturen terugkomt. Dan is dus de vraag: zou het een lief, thuiszittend meisje kunnen zijn die tevreden is met de huiselijke taken? Of zou Arendsoog alleen kunnen vallen voor zijn vrouwelijke evenknie? Mijn voorkeur zou uitgaan naar het tweede antwoord. Ik zou dan wel iets hebben gezien in een fascinatie à la Sherlock Holmes en Irene Adler.

Het had allemaal extra lagen aan kunnen brengen in het Arendsoog universum. Maar gezien hoe het verhaal zich heeft ontwikkeld denk ik dat Jan en Paul eigenlijk de meest logische verhaallijn hebben gekozen: Arendsoog als vrijgezelle scherpschutter

[aj]

Ik ben het met je eens.

Maar ik ben nieuwsgierig hoe jullie mannen daar echt over denken. Arendsoog is toch uiteindelijk een jongensboek. En mannen denken toch anders...

[Miss Arendsoog]

Ben geen man, maar heb hier toch wel iets aan toe te voegen.

Jan en Paul gingen ieder heel erg anders om met vrouwen in de boeken. Daniëls waarnemingen kloppen, maar zijn meer van toepassing op de boeken van Paul, waar vrouwen sowieso steeds minder vaak een rol spelen. In Jans boeken zijn er best een aantal vrouwen die de revue passeren (Benita, Peggy) en waar Arendsoog op een normale manier mee omgaat. Er is al eerder gezegd dat Jan mogelijk Barbara Anston in gedachte had als levensgezellin voor Arendsoog. Ik denk dat zij veel te saai zou zijn geweest, maar ik zie ook niets in Arendsoogs vrouwelijke tegenhanger (een soort Betty): wat doe je dan met Witte Veder? Als je kijkt naar hoe Arendsoog omgaat met zijn zusje en haar zucht voor avontuur (en dan voornamelijk in Jans boeken), dan denk ik dat hij een redelijk traditionele vrouw had gewild, maar wel eentje met lef; een soort mix van de twee uitersten.

Denk dat het verschil onder andere voortkomt uit het feit dat Jan getrouwd was en een hoop kinderen had en dat Paul vrijgezel was: de hoofdpersoon gaat vaak op de schrijver lijken . Je kan je voorstellen dat een vader en echtgenoot anders naar vrouwen kijkt dan een zoon en broer. Ik betwijfel of de huidige verhaallijn de enige logische is geweest; met de pen van Jan had het best nog wel eens heel anders kunnen lopen. Vergeet niet dat Jans boeken een katholieke boodschap meedroegen en dat het huwelijk en veel kindjes daar onderdeel van uitmaakten; ik denk dat Jan hem had laten trouwen als goed voorbeeld voor de jeugd, maar zijn vrouw daarna op de achtergrond had gehouden. Barbara Anston was daarvoor heel geschikt geweest.

[Arendsoog]

Nooit zo nagedacht eigenlijk over de verschillen tussen Jan en Paul en de projectie daarvan op Arendsoog, maar ik zie je punt Overigens omschrijf je natuurlijk ongeveer Mrs. Stanhope (traditionele vrouw met lef), maar goed, dat is ook geen onbekend psychologisch phenomeen natuurlijk

Overigens bedoelde ik met Arendsoog's evenknie ook écht een Irene Adler scenario: de vrouw die Arendsoog te slim af is en vervolgens zijn zwakke punt blijft, zonder dat het ooit iets wordt.

[Paul]

Interessante gedachtegang, Marthe. Het was mij ook al eens opgevallen dat Jan en Paul het thema Arendsoog en vrouwen anders benaderden. En hun persoonlijke situatie zag ik ook als mogelijke verklaring.

Wat romantiek in de boeken betreft: ik vond het erg leuk om dat in jullie verhalen te lezen, maar ik zou het dus een rare ontwikkeling hebben gevonden in de latere boeken van Paul. Het had wel gekund als hij de lijn van Jan had voortgezet. Maar of dat voor de boeken een groot succes geweest zou zijn betwijfel ik. Ik heb het vermoeden dat een eventuele vrouw van Arendsoog ofwel op de kinderen zou moeten passen - wat misschien weer extra leeftijdsidentificatiepr oblemen zou opleveren - of als vrouwelijke evenknie van Arendsoog. Maar hoe geloofwaardig zou dat in die tijd zijn geweest? En ik vrees dat je dan nog weinig romantiek krijgt, hooguit een paar keer damsel in distress romantiek, maar dat procedé kun je niet te vaak herhalen.

Afgezien daarvan is het nog maar de vraag of het jonge lezerspubliek dat gepikt zou hebben. Binnen de I.B.A. hoor ik van vrouwen dat ze Biggles vooral lazen juist vanwege het bijna ontbreken van romantiek en dat ze traditionele meisjesverhalen maar niks vonden.

Dat laat overigens onverlet dat één van de beste korte Biggles-verhalen juist het romantische Affaire de Coeur is waarin Biggles een affaire heeft met Marie Janis, die een Duitse spionne blijkt te zijn. Het verhaal staat in Biggles trekt ten strijde. Toen Johns later overigens een keer een liefdesverhaal over een heel boek uitsmeerde, heeft hij volgens zijn biografen stapels brieven gekregen van lezers die hem smeekten Biggles niet te 'soft' te laten worden.

Een Irene Adler scenario lijkt me inderdaad niet gek, Daniël

Groeten,

Paul

[Miss Arendsoog]

Sherlock Holmes - Irene Adler, Hercule Poirot - Countess Rossakoff, Arendsoog - Misschien moet je het verhaal schrijven, Daniël . Het grote verschil tussen Arendsoog en de andere twee detectives, is dat Arendsoog wel een voorbeeld heeft van een warm familieleven en dat het daarom minder verwonderlijk zou zijn als hij juist daardoor een verbintenis met iemand aan zou kunnen gaan.

Arendsoog en het Oedipus complex! Ik bedoelde iemand met iets meer pit dan Mrs. Stanhope, hoor. Eentje die misschien wel een keer op plaats van bestemming uit een krat in de goederenwagon kruipt met de mededeling 'zo makkelijk kom je niet van me af, cowboy!'

Het is een jongensserie, maar (en daar kom ik weer met de verschillen tussen Paul en Jan) ik heb het gevoel dat Jan ook zeker voor meisjes schreef door Ann in de avonturen te betrekken en Benita, Betty, Barbara en Peggy ook mee te laten doen. Hij had zelf immers dochters en zoons; bij Paul lag dat natuurlijk anders. Misschien vond hij het vroeger juist vreselijk vervelend om zijn zusters met alles mee te moeten laten doen en heeft hij Arendsoog 'vrij' geschreven... Ik denk dat Jan, zonder vreselijk over-the-top romantisch te doen, voor de meisjes in zijn lezerspubliek best wel een vrouw voor Arendsoog had kunnen bedenken.

[Paul]

Van mij mag je het ook gaan proberen, Daniël ;-)

Ik denk inderdaad dat Jan er iets van had kunnen maken dat zowel voor meisjes als jongens interessant kon zijn.

Deze discussie doet me trouwens sterk terugdenken aan mijn scriptie. Daarin heb ik Deconstructing the hero van Margery Hourihan besproken. Volgens haar is een van de grote problemen met avonturenboeken (=heldenverhalen) dat de rol van de vrouw onderbelicht is en dat traditioneel vrouwelijke aspecten als het zorgzame, intuïtie en problemen oplossen met verstand i.p.v. geweld veelal ontbreken. Sterker nog, volgens Hourihan zijn avonturenverhalen opgebouwd volgens binaire opposities in de lijn van goed en kwaad en staat het vrouwelijke daarbij aan de kant van het kwaad.

Dit als terzijde. Meer info eventueel in H1 van mijn scriptie, te lezen via de link elders op deze site.

Persoonlijk ben ik het wat Arendsoog en Biggles betreft absoluut niet eens met Hourihan, maar ik ben dan weer wel benieuwd naar de rollen van jullie vrouwelijke personages in eventuele volgende avonturen, Marthe, Anne.

Paul 

[aj]

Persoonlijk ben ik het wat Arendsoog en Biggles betreft absoluut niet eens met Hourihan, maar ik ben dan weer wel benieuwd naar de rollen van jullie vrouwelijke personages in eventuele volgende avonturen, Marthe, Anne.

Paul

Wie weet,  maar als ik nog een verhaal schrijf, wordt het pas ergens in het nieuwe jaar. En de dames zal ik zeker eeen rol laten spelen...als distressing damsels..

groeten

Anne

[Paul]

Haast je langzaam zou ik zeggen, Anne. Ik heb mezelf de afgelopen weken en dagen heel wat leeswerk op de hals gehaald.

Maar de dames in jouw verhaal hebben gelukkig heel wat meer in hun mars dan alleen maar damsel in distress, dus dat belooft wat.

Paul

[kootw]

[begeeft zich op glad ijs... ]

Na het lezen van het verhaal van Marthe schreef ik al dat ik een wat dubbel gevoel had bij het laten trouwen van Arendsoog. Ik lees de Arendsoogserie nog steeds als een reeks jongensboeken. Dat we op dit formum, overwegend bestaande uit leden die het stadium 'jongens' wat ontgroeid zijn en ander tegen verhalen en boeken aankijken is begrijpelijk. Maar voor een serie jongensboeken denk ik dat de schrijver er niet goed aan doet om de held en hoofdpersoon te laten trouwen. Als jongen van een jaar 12-14 (want daar is de serie voor geschreven) kon je je identificeren met Arendsoog. Hij is een jonge man en als zijn leeftijd al word genoemd is hij 16 - 19 jaar oud. Laat je zo iemand trouwen dan is hij vanuit het perspectief van de genoemde leeftijdscategorie ineens iemand geworden die veel verder van hen af staat.

Ik herinner me nog dat ik als kind Kameleon las en dat de grappenmaker, Gerben, gaat trouwen. Ineens was hij - voor mijn gevoel - niet meer de kwajongen, net even ouder dan Hielke en Sietse en hun vrienden. Ik deel dan ook niet de mening dat Jan Arendsoog had laten trouwen als hij meer had kunnen schrijven.

In deze ben ik het niet eens met de vorige schrijvers. Arendsoog moet ongetrouwd blijven...

En als ik dan toch wat romantiek in de serie zou willen brengen: dan liet ik mrs. Stanhope een nieuwe partner vinden die bij haar kon blijven als ze zeer bezorgd achterblijft wanneer Arendsoog en Witte Veder weer eens op avontuur zijn 

Wim

By the way: no offense, Marthe, ik vind nog steeds dat je een prachtverhaal hebt geschreven, maar ik had Arendsoog niet laten trouwen...

[Paul]

Voor jongens van 14-16 ben ik het wel met je eens, zie ook wat ik eerder opmerkte over Biggles en romantiek en wat lezers daarvan zeiden. En meisjes lazen de boeken soms juist vanwege het ontbreken van romantiek, zie ook mijn eerdere opmerkingen. Maar op zich denk ik dat als bij de romantiek van Jan was gebleven dat het best had gekund. Het zat er toch op de achtergrond in terwijl het schrikbeeld van een trouwende Arendsoog voor jongens uitbleef...

Maar ik vind het in jullie verhalen wel passen, zeker omdat jullie de romantiek in de boeken een beetje gemist hebben. En fanfiction draait toch om fans met de karakters van de schrijver(s) doen. En ik ben - ik herhaal mezelf - erg benieuwd hoe dat verder gaat lopen.

Paul

[aj]

Ik vind het erg leuk dat jullie mannen zo reageren .

Ik ben op het moment nr 17 aan het lezen en ik vermoed dat in dit boek het romantiekgehalte het allerhoogst is van alle 63 boeken. Arendsoog zegt zelfs tegen Barbara, 'Barbara mia'. 



groeten

Anne