Ik begon met een stukje over het dagelijks leven op de ranch, maar het liep even anders. Die houden jullie (vooral jij, Anne
) nog even tegoed. Wie weet later dit weekend.
Hoewel het leven op de ranch niet alleen draaide om koeien, waren die loeiende beesten natuurlijk wel het belangrijkste. Arendsoogs ranch is duidelijk een grote; hij heeft niet alleen mensen in dienst, hij heeft ook een voorman die het werk leidt. In de boeken staat hoe hij meehielp met de cowboys, maar in feite was Arendsoog geen cowboy, maar een cowman; een eigenaar.
Tot ongeveer 1886 graasde het vee zonder begrenzing, zowel op het eigen land als op land dat nog van de overheid was. Er wordt in de Arendsoogboeken ergens ook wel verteld over hoe het vee van de omliggende ranchers uitelkaar gehaald moet worden tijdens de jaarlijkse round-up, omdat alles doorelkaar loopt.
De boeken maken duidelijk dat het land rondom de S-Ranch van Arendsoog was en dat hij en zijn buren al het land bezaten. Veel kleinere ranchers hadden echter een zogenaamde ‘claim’: De Homestead Act van 1862 gaf aan iedere Amerikaanse burger, of immigrant die staatsburger wilde worden, 0,65 km˛, als ze vijf jaar lang op het land woonden. In 1877 werd dit uitgebreid in onder andere Arizona, naar 2,6 km˛. Hoewel dit natuurlijk een prima deal was, was het voor een veehouderij bij lange na niet genoeg en deze kleine homesteads maakten dus gebruik van land zonder eigenaar.
In 1886-1889 werden de nadelige gevolgen hiervan duidelijk: doordat een groot deel van de prairie ‘van iedereen’ was, nam niemand verantwoordelijkheid voor het aantal dieren dat hij daar liet grazen. Daarbij kwam ook nog dat schaaphouders hetzelfde deden met hun dieren en dat de schapen het gras zo kort afbeten, dat koeien er niet meer van konden eten. Twee zware winters, gevolgd door twee droge zomers in combinatie met overbegrazing zorgden ervoor dat er niet genoeg voedsel was voor het vee. Circa 75 % (sommigen zeggen zelfs nog meer – 90 %) van de veestapel van Arizona stierf. Vňňr 1886 was er soms 1 koe per 0,02 km˛, tegenwoordig is het 1 koe per 0,2 km˛.
Arendsoog zal niet al te hard zijn geraakt door deze klap. Doordat het zijn eigen land was, zal er waarschijnlijk niet veel overbegrazing zijn geweest, maar een hoop kleinere ranchers moest het opgeven. Ranching werd iets voor grote bedrijven. Dit was ook het moment dat ranchers besloten hun weiden af te zetten met hekken en prikkeldraad, zodat anderen geen gebruik van hun grond konden maken. Arendsoogs ranch is duidelijk van na deze ontwikkeling; hij heeft het immers regelmatig over hekken repareren aan de noordelijke of zuidelijke weiden.
Auteur
Topic: Ranches in Arizona geschiedenis (gelezen 4615 keer)