Print

[aj]

Mag ik stellen dat J (wellicht in mindere mate) en P Nowee een tikje slordig in hun schrijven waren? Natuurlijk, hun boeken zijn bestemd voor kinderen en die lezen minder kritisch, maar toch.

Hoe schreven ze hun boeken. In een keer of juist niet, werd er door derden meegelezen? Hoe kritisch was de uitgeverij enz.



groeten

Anne

[kootw]

Mag ik stellen dat J (wellicht in mindere mate) en P Nowee een tikje slordig in hun schrijven waren?

Kan je wat voorbeelden geven?

Wim

[aj]

Kijk bij de boekbesprekingen(of op andere plekken op dit forum). Genoeg voorbeelden van losse eindjes, continuiteitsfouten, rare plotwendingen, inconsequenties enzovoort.


Je hebt er zelf ook een aantal gevonden, toch?

Daarom vroeg ik me af hoe grondig de manuscripten werden doorgelezen voordat een boek gepubliceerd werd. Hoe kritisch waren ze zelf?

groeten

Anne

[kootw]

Hoi Anne,

Ik begrijp waar je op doelt. Het voorbeeld dat met het eerste te binnen schiet, en waarin inderdaad meerdere van dergelijke 'slordigheidjes' voorkomen is deel 18.

Ik heb er eerlijk gezegd nooit zo bij stilgestaan dat er mensen (meer specifiek: uitgevers) zijn die het manusscript doorakkeren om na te gaan of er plotfouten inzitten.

Wellicht zijn er forumleden die enige uitgeverservaring hebben?

Wim

[aj]

Ik dacht dat er bij uitgeverijen redacteuren zijn die manuscripten lezen en dat met de schrijver bespreken. Maar dat kan ook een verkeerde voorstelling van zaken zijn.

Ik heb genoeg boeken gelezen waarbij je de indruk krijgt dat het manuscript ongecorrigeerd naar de drukpersen is gegaan (het meest recente voorbeeld is, maar daar moet je wel een puberdochter voor hebben, de Twilightserie dat gaat over een sterfelijk meisje dat, na enige kleine obstakels overwonnen te hebben, met een onsterfelijke vampier trouwt en een kind van hem krijgt. Dit is het hele plot en dat verspreid over 4 (!!) boeken. Miljoenen exemplaren zijn er van verkocht en wat een onzin staat erin).

Daarbij vergeleken zijn de Arendsoogboeken diepzinnig en goed doordacht.   

groeten

Anne

[kootw]

Ik dacht dat er bij uitgeverijen redacteuren zijn die manuscripten lezen en dat met de schrijver bespreken. Maar dat kan ook een verkeerde voorstelling van zaken zijn.

Dat is het natuurlijk niet, want nu je er zo over begint: Uitgever Spaarnestad weigerde ooit 'Arendsoog' vanwege de inhoud. De boeken worden dus wel degelijk gelezen. En het is eigenlijk volstrekt logisch dat 'meelezers' zijn. Ik heb zelf recent, samen met enkele anderen, wat materiaal geschreven voor een opleiding en ook daar lees je elkaars werk kritisch door en kom je met opmerkingen en verbeteringen.

Wellicht dat het af en toe met het tempo te maken had? Er is een hele periode geweest dat er 2 delen per jaar verschenen en dan zal er best een wat tijdnood geweest zijn. Per slot van rekening moest een nieuw deel er toch met Sinterkklaas weer liggen.

Wim

[Arendsoog]

Ik denk dat de boeken zo spannend waren dat ook de meelezers teveel werden meegevoerd om nog kritisch naar de spelling te kijken

[Don Esteban]

Ik denk dat de boeken zo spannend waren dat ook de meelezers teveel werden meegevoerd om nog kritisch naar de spelling te kijken

 

[aj]

Ik denk dat de boeken zo spannend waren dat ook de meelezers teveel werden meegevoerd om nog kritisch naar de spelling te kijken

Maar het gaat niet om de spelling, want dat is een onderdeel dat zeker wel gecontroleerd wordt. Maar misschien was het inderdaad genoeg dat de verhalen meeslepend waren, zodat men zich niet heel erg druk maakte om onafgewerkte details.

Anne

[jeroen01]

de spellingfouten vielen mij vooral op in deel 41 mexicaans avontuur of dat kwam omdat ik het in pocket vorm gelezen heb of dat het ook bij de originele zo is weet ik niet ik heb ze allebei maar heb alleen de pocket gelezen 

[kootw]

de spellingfouten vielen mij vooral op in deel 41 mexicaans avontuur of dat kwam omdat ik het in pocket vorm gelezen heb of dat het ook bij de originele zo is weet ik niet ik heb ze allebei maar heb alleen de pocket gelezen 

Mij vielen ze pas op toen ik de pocket las, in het origineel zullen ze dus w.s. niet voorkomen... 

Wim

[aj]

Er staan wat interviews op de site die Paul Nowee ooit gegeven heeft. Erg leuk om te lezen. Zo leer je hem een beetje kennen.

Toch, daar kom ik weer, roept het bij mij een aantal vragen op, als volwassen lezer. Een kind zal ze niet hebben, denk ik.

Paul spreekt zichzelf wel eens tegen.

Bijvoorbeeld dat hij aarzelt of hij een moeilijk woord wel of niet moet toevoegen. En hij hoopt dat de lezer het gaat opzoeken. Maar in de boeken die ik tot nu toe heb gelezen, legt hij ieder moeilijk woord uitgebreid uit.

Zoals Paul in het topic 'het minder goede boek' aangeeft; Paul Nowee zou gezegd hebben dat hij zichzelf niet herhaald. Nou is de serie 63x een herhaling, grof gezegd (zie het als een slagroomtaart, de bodem en de slagroom blijven hetzelfde, maar de ene keer is de vulling met kersen, de andere keer met aardbeien en het blijft lekker).
Maar hij laat de slechterik in meer dan 1 deel door een val in een afgrond aan zijn einde komen, bijvoorbeeld.

Hij wilde niet het slechte  'Engels' van Witte Veder veranderen, omdat zijn vader dat zo verzonnen had, maar hij geeft Arendsoog een totaal andere voorgeschiedenis mee dan zijn vader bedacht had. Je zou verwachten dat Paul dat toch zou moeten weten.(als ik het fout heb , hoor ik het graag).


Ik bedoel dit niet als kritiek, maar ben nieuwsgierig naar de schrijver en de man die hij was.

Is er meer bekend over keuzes die hij maakte tav de boeken die hij geschreven heeft?



groeten

Anne

[aj]

Geen alibi voor Arendsoog is het 36ste deel en dat is te merken. Voor de vaste lezers is het ongetwijfeld volstrekt helder wie de seriepersonages zijn, want ze worden zonder poespas geïntroduceerd. Voor mij, die nieuw is met de serie, is dat erg mager.

Bovenstaande komt uit een van de recensies die ik gepost heb.

Zou dat een reden kunnen zijn waarom Paul in zijn latere boeken veel zaken herhaalt, die voor de vaste lezer overduidelijk zijn. Zoals waarom Arendsoog scherpe ogen heeft en van wie hij  zijn bijnaam heeft gekregen en dat ze elkaars gedachten zo goed kunnen raden.
Ieder nieuw boek zou immers nieuwe lezers kunnen trekken.


Groeten

Anne

[kootw]

Blijft altijd lastig met langlopende series: Als je het 55e deel zo'n 50 jaar na het eerste deel wilt verkopen aan de jeugd van dat moment kan je dat natuurlijk zo insteken dat de lezer om kennis te maken met de hoofdpersonen eerst de ander 49 delen moet lezen, maar dat gaat toch wat ver.

De lezer die de recensie van deel 36 geeft, slaat wellicht de spijker op de kop, maar als het goed is, is de introductie prikkelend genoeg om de vraag naar meer uit de serie te voeden

Wim