Hallo Wim, Jeroen en Jurgen,
Belegeringen in Arendsoog, een pakkende topic.
Bij onderstaand citaat [als het me gelukt is dat goed in te voegen] van Jurgen moest ik denken aan De strijd om de Half Moon Ranch in Het Veeland in gevaar, hfdstk XXI. Dat is technisch gezien misschien niet helemaal een belegering, maar ik vond het geweldig beklemmend beschreven, vol dreiging van een foute afloop, met slechts zicht op een zijden draadje als ontsnappingsroute.
Bij Jurgens verdeel~en~heers karakterisering moest ik ook aan het Veeland denken. In mijn herinnering wordt daar letterlijk gesproken over de verdeel~en~heers techniek. Ik kon het natuurlijk in m'n haast om dit hier kenbaar te maken nergens vinden. Wel trof ik op het eind van hfdstk XI een vrij verwijzing aan die aardig in de richting komt
Ene Bryan of Goffley of Rank zegt daar tegen de andere twee
"We moeten de twee partijen zodanig tegen elkaar in het harnas jagen, dat ze niet anders kunnen doen dan vechten."
Ik meen me echter een nog explicietere verwijzing te herinneren.
Wat ik verder een erg mooie, ontroerende verwijzing naar "de belangrijkste, hoewel niet echt beschreven belegering" vind, is de passage in het Veeland in hfdstk X, waarin een echo ligt van hfdstk II, het Arendsnest in Arendsoog.
"Even later verscheen Witte Veder.
"Jij naar huis gaan," zei hij. "Mij omgeving onderzoeken."
Arendsoog knikte, en rende naar het huis.
"Hallo!" riep hij al van verre.
"Hallo Bob!" kwam vrolijk de stem van Ann. "Alles veilig?"
"Ja hoor! Kom er maar uit!"
Toen ging de deur open en een kleine gedaante vloog Arendsoog in de armen. En in de deuropening stond daar Mrs. Stanhope, het geweer nog in de hand!
Opeens moest Arendsoog an vroeger denken, toen hij met de cowboys als jongen van een jaar of zestien van het land terugkwam.
Toen had hij zijn moeder ook zo aangetroffen, vechtend boven het lichaam van zijn vader, die door bendeleden was neergeschoten.
"U bent het nog niet verleerd, moeder," glimlachte hij.
Maar er was een brok in zijn keel. En het scheen, dat Mrs. Stanhope precies wist wat hij bedoelde. Want in haar ogen glinsterden tranen...
"Jullie kwamen juist bijtijds," zuchtte Ann. "Ze drongen zo akelig op, dat wij ons geen raad wisten."
Het Veeland, hfdstk X, Het Onverwachte.
Arendsoog "Ja moeder, wij kwamen nog maar juist bijtijds, om u te ontzetten! Ik zie u nog staan voor het schietgat in onze farm, bij vader, die daar op de grond lag, en ik weet het nog, dat het eerste, wat me opviel, was, u, onze zachte moeder, daar te zien met de nog rokende buks in de hand ..."
"Ik moest onze kleine Ann verdedigen," zei de moeder eenvoudig.
"Zie, moeder," Arendsoog ging vlak voor haar staan, "dat beeld is me steeds bijgebleven."
Arendsoog, hfdstk II Het Arendsnest.
Naast het onmiddellijk aangrijpende karakter van deze en andere gebeurtenissen, bouwt J. Nowee, evenals later P. Nowee, hiermee een algemeen geheugen op van de leidraden der serie, waarmee zij tevens bij de lezers een collectief Arendsoog~bewustzijn aanbrengen.
Wat ik een mooie scene vindt is die in deel 58, waarin de zes bendes de S-ranch beschieten en Arendsoog zich juist bij de schurken meldt met de boodschap dat hij ze wel wil helpen. Om vervolgens een briljante "verdeel-en-heers"-strategie toe te passen.
En de belangrijkste (hoewel niet echt beschreven) belegering is natuurlijk die ene waarmee het allemaal begon, die belegering waarbij Robert James Stanhope, Arendsoogs vader, omkwam.
Jurgen
Ik was niet handig genoeg om het citaat beter te plaatsen. Ben al blij dat ik het er [als het goed is] hier ingekregen heb. Vanmiddag is het bij een bijdragetje aan de drukgeschiedenissen jammerlijk misklukt.
Mensen, houdt dit topic gaande,
Groet, Joop.