Print

[kootw]

In deel 35, deel 39 en deel 61 gaat ook een schurk dood door in een afgrond te vallen.

In 'Good Luck, Arendsoog' gaat niemand dood, behalve die rancher die al voor het verhaal begint is vermoord. En in 'Arendsoog en de Kansas-kidnap' is het niet de schurk die in de afgrond valt.

Je hebt - uiteraard  - helemaal gelijk. Ik dacht aan Norton Bleeding, en dat is in Alias Arendsoog (39) en dus niet Good Luck. En in de Kansas Kidnap valt John Harney in het ravijn maar hij is niet de grote schurk.

Wim

[eagle-eye]

Nee hoor... Grove en Cooper vallen niet in een ravijn maar worden meegesleurd door de rivier die zijn oorspronkelijke bedding weer vindt.

Wim

klopt, je hebt helemaal gelijk
dat had ik ook in m'n hoofd, iets te snel gereageerd vanochtend...

[kootw]

Deel 59, De schat van Medusa,

Een spannend verhaal.

- Leuk begin op de S ranch.
- het eerste deel van het verhaal heeft een vlot tempo en veel spanning. In de tweede helft wordt er veel meer uitgelegd en vaak direct iets tegen de lezer 'gezegd' (zoal we net zagen.., we weten al...,enzovoort)  Dat haalt nogal wat vaart uit het verhaal.
- open einde: wat gebeurt er met de schat en de mannen die achter Hobbard aangingen?
- Ann zegt niet zelf direct dat ze met Cisco op de S ranch wil wonen, maar het wordt wel gesuggereerd.
- A en WV zijn al eerder bij Walkers geweest. In het ebook van dit deel dat ik gelezen heb, staat geen terugverwijzingen van het deel waarin dat gebeurde.( zie....)
- het laatste deel waarin mrs Stanhope en Ann in voorkomen.
- A en Wv hebben er toch eigenlijk voor gezorgd dat Hobbard en de andere mannen dood gaan? Door op het dynamiet te schieten? Dus hebben ze dan voor het eerst slechteriken direct zelf gedood?

Verhaal is inderdaad vrij heftig, dat begint eigenlijk al eerder als Hobbard zijn 'vrienden' neerschiet en later de andere 2 met een aanslag op de gevangenis vermoord.

Ik heb 'm deze week ook maar weer eens gelezen.

Ben overigens nu bezig in 'Een Amulet voor Arendsoog' en ik weet eerlijk gezegd op voorhand niet meer hoe het verhaal afloopt...

Afkickverschijnselen of ouderdom ??

Wim

[aj]

Ah, Wim! Ik zou zeggen beide.. . Nee hoor, ik plaag je maar!
Ik lees de boeken zo snel uit, dat ik ook snel vergeet hoe ze ook alweer afliepen. Een reden om ze vaker te lezen!

'Stiekem' komen er in een aantal boeken van Paul de boeven gruwelijk aan hun eind. Een van de gruwelijkste vind ik de boef die in 'Raadsels van de C- Ranch' tegen een grote cactus valt en dan gespietst wordt.

Groeten

Anne

[rudideventer]

Ah, Wim! Ik zou zeggen beide..
Ik lees de boeken zo snel uit, dat ik ook snel vergeet hoe ze ook alweer afliepen. Een reden om ze vaker te lezen!

'Stiekem' komen er in een aantal boeken van Paul de boeven gruwelijk aan hun eind. Een van de gruwelijkste vind ik de boef die in 'Raadsels van de C- Ranch' tegen een grote cactus valt en dan gespietst wordt.

Groeten

Anne

Maar hij had het wel verdiend. Overigens vind ik dit boek 1 van de beste ( Raadde die bij mijn kleinzoon (  aan als de eerste die hij moest lezen.

[aj]

Maar hij had het wel verdiend.

Dat zal best  Maar mijn punt is dat als je de boeken goed leest, er geregeld vreselijke dingen in gebeuren. Arendsoog en Witte Veder zijn wel braaf, maar hun omgeving niet..

Groeten

Anne

[aj]

Deel 56, De Kansas Kidnap,

Een aardig spannend verhaal waarbij de motieven van Friston tot het einde onduidelijk blijven.

- De alwetende verteller, die Jan en Paul beide gebruiken om het verhaal verder te vertellen, stapt hier wel erg vaak uit het verhaal om van alles uit te leggen en de lezer rechtstreeks aan te spreken. Bijvoorbeeld hoe het werkt als een staat een territorium is (maar noemt niet dat Arizona dat ook was) en meer dan eens: 'zoals we al weten/gezien hebben....'. Voor de jeugdige lezer vast prettig. Voor mij, als volwassen lezer, nogal storend en het verhaal ophoudend. Ik ga er dan snel overheen lezen.

- Arendsoog is vaak kribbig, geďrriteerd en ongeduldig in dit boek.

- Arendsoog en Witte Veder komen uit Washington, want ze waren uitgenodigd door de president vanwege het ontdekken en oplossen van het framecomplot. Het is niet duidelijk of het dezelfde president is als die van deel 50. Er wordt nergens gezegd dat ze hem eerder ontmoet hebben. En dit gedeelte suggereert een chronologische volgorde van de boeken. (in ieder geval is het een duidelijke uitnodiging om deel 55 te gaan lezen )

- De motieven van Friston vond ik wat ver gezocht. Het lijkt me niet erg slim om zijn politieke carričre zo op het spel te zetten. Er waren vast andere manieren geweest om van John Butler/Harney af te komen.

- Wel heel handig dat hij zijn dikke wetboeken mee heeft genomen. Want anders waren ze nooit achter zijn ware identiteit gekomen...

- In de eerste boeken van Paul (en bij Jan trouwens ook weinig) raken A en WV elkaar nauwelijks aan en slapen ze in hotels op een eigen kamer. In dit boek delen ze een kamer en legt A een arm om de schouders van WV.

- Dit is een van de weinig boeken dat ze een bewijs nodig hebben om te bewijzen wie ze zijn.

- A en WV zitten natuurlijk erg vaak op dezelfde golflengte, en de scherpe ogen van A zijn spreekwoordelijk. Lightfeet mag veel van zijn kunstjes laten zien. En WV is erg goed in het niet laten zien van zijn emoties.

- Geen mrs Stanhope of Ann

- Het idee voor dit verhaal zou Paul door de bende van Nijvel gekregen hebben. Ik ben er nog steeds niet achter welke en of er elementen van het 'verhaal' van die bende in dit boek zitten.

Groeten,

Anne

[aj]

Nog twee punten bij mijn vorige post over deel 56:

-Je kunt zeggen dat er in deel 55 al gezegd is dat Arizona een territorium is. Maar als je de boeken als losstaande delen moet beschouwen, dan zou er in deel 56 ook gemeld moet worden dat Arizona nog geen staat is. Voor de volledigheid.
Want andere details worden wel telkens herhaald in de boeken.
- En lijkt de manier waarop John Butler/Harney beschuldigd wordt van de moord op de bankdirecteur niet heel erg op manier waarop Arendsoog beschuldigd wordt op de moord van een bankdirecteur in 'Geen alibi voor Arendsoog'? Volgens mij komt het precies overeen, namelijk.

Groeten

Anne

[Jacq1967]

Altijd weer leuk om te lezen, Anne!

Overigens grijpt Arendsoog Witte Veder in de laatste boeken die ik lees wel steeds bij de schouder of hij slaat hem zo hard dat zijn paard er van schrikt. Maar die arm om de schouder, dat viel idd wel erg op.

[aj]

Altijd weer leuk ook te lezen, Anne!

Overigens grijpt Arendsoog Witte Veder in de laatste boeken die ik lees wel steeds bij de schouder of hij slaat hem zo hard dat zijn paard er van schrikt. Maar die arm om de schouder, dat viel idd wel erg op.

Bedankt!
 
Ik zie hier ook de verandering van de tijd in. In de jaren 50/60 was dat waarschijnlijk minder 'done' dan in de jaren '80/begin'90.

Groeten

Anne

[aj]

Deel  42, Arendsoog....om oog

Een erg spannend verhaal, met een hoog tempo. Arendsoog die slachtoffer wordt van veeroof, maar hij laat het daar natuurlijk niet bij zitten.

- Even zeuren: A heeft in het begin een jasje met een borstzak waarin de wissel zat. Die zak gaat dicht met een drukknoop. Het eerste patent voor een drukknoop was in 1885, maar 1920 wordt ook genoemd. Dus het had een gewone knoop moeten zijn.

- Dit verhaal is meer een detective. A denkt veel na en komt dan tot conclusies. WV is het meestal roerend met hem eens.

- Heel knap hoe A een stier met een lasso vangt voor een aanstormende kudde. Supercowboy!

- Desert Town krijgt een uitgebreide geschiedschrijving van een blz of twee, terwijl Irvingtown het met een alinea moet doen. Maar ze zijn ongeveer even lang in beide stadjes.

- A die het zonder te weten een boef oppakt, die hij jaren eerder niet te pakken kreeg; Gordon/Roy Green. En inderdaad is dat verhaal nooit in een boek verschenen.
Het is trouwens niet de eerste keer in de serie dat een boef er in slaagt om ergens anders een 'respectabel' bestaan op te bouwen. Bijvoorbeeld ook in Tweemaal Arendsoog.

- A en WV zijn alles bij elkaar zo'n twee maanden van huis. (5 weken om de kudde naar Desert town te drijven, dan daar een week of 2 (?) en ook nog in Irvingtown en dan weer naar huis, wat wel sneller zal gaan dan heen.
Ze sturen nooit een telegram naar huis om te melden dat het allemaal wat langer duurt...

- A is een echte boeienkoning. Hij ontsnapt bijna makkelijk aan de bende van Jack. Maar goed dat ze door de wiskey vast slapen...
Nadat hij in het water gaat liggen om het touw nat te laten worden, volgt er een niet in het verhaal passend stukje over hoe de Indianen hun gevangen juist met nat touw bonden.

- Mrs Stanhope en Ann zijn helemaal afwezig in dit boek.

Groeten

Anne

[aj]

Deel 44, vraagtekens voor Arendsoog

Een aardig verhaal, met een paar spannende acties, maar verder wordt er veel heen en weer gereden en door Arendsoog nagedacht. Het eind is een van de origineelste van de serie; het goud wordt niet, zelfs niet door A en WV, gevonden. Een blijvend vraagteken!

- Nog een paar vraagtekens: waarom wordt Ken de kelner door niemand opgemerkt? Wat is zijn connectie met Barker? Want hij heeft Barker getipt over de schat.
 En waar laat Bo zijn honden? Heeft hij überhaupt tijd gehad om ze weg te brengen? Of erger; af te maken?

- Zakenman in financiële problemen gaat het slechte pad op om die problemen op te lossen, maar A en WV gooien roet in het eten. Dat is ook het plot van deel 42. De details zijn veranderd, natuurlijk. In deel 44 is A niet zelf het slachtoffer.

- Ook hetzelfde als in deel 42; A en WV brengen een kudde naar de koper.
Er zijn een aantal cowboys en een kok + keukenwagen, dat klopt. Wat Paul telkens vergeet is dat de cowboys altijd reservepaarden meenamen. Een jonge cowboy zorgde voor die kudde. Elke cowboy had 3 paarden. Dus 8 cowboys is 24 paarden mee!
Misschien wist hij het wel, maar om die extra paarden ook nog eens in het verhaal te schrijven, is wellicht lastig, want waar laat je ze, en voegt ook niets toe.

- Geen Mrs. Stanhope en Ann.
A en WV blijven langer weg dan gepland, maar net als in deel 42 -en andere delen-, kan er geen telegram van af...

- Een klein continuiteitsfoutje: A rent met Jim London, de deputy,  naar de ontploffing. Hij noemt hem dan sheriff.

- Bijna aan het eind zegt Sid dat de sheriff Bo en Curry kende. A herinnert zich opeens dat de sheriff dat ook tegen WV en hem heeft gezegd. Maar als ze, eerder in het verhaal, de gevangen naar de sheriff brengen en hem een gedetailleerd verslag van de gebeurtenissen moeten geven, wordt dit niet genoemd. Of tijdens enig andere ontmoeting met de sheriff
Zulke 'plotholes' komen geregeld voor in de boeken.
Wat ik me dan afvraag waarom er tijdens het schrijven dan niet terug gegaan werd naar de passage waarin ze het gesprek hebben met de sheriff en er een zin aan toegevoegd werd, zodat het gat werd gedicht?
Misschien was het een kwestie van te vaak herlezen dat je denkt dat het er wel staat.

- Ik moet het even kwijt; het begon me lichtelijk te irriteren dat A WV boy noemt. 'Wat is er, boy?, ik ga eerst boy, ga jij links, boy', enzovoort, enzovoort. De man heeft een naam, hoor.  

-In welk deel goot Arendsoog ook een emmer water over zich heen, voordat hij een brandend gebouw in gaat?

- WV en zijn kennis van geneeskrachtige kruiden komt steeds meer naar voren.

- Het wordt meerdere keren genoemd dat WV en A dezelfde gedachten(lijn) hebben.

- Iets dat in meerdere delen wordt genoemd:de nagels van A en WV gaan geregeld kapot of scheuren door het ontknopen van touwen of klimmen langs rotswanden ed. Wat zullen hun nagels er vreselijk misvormd uit hebben gezien! Dat zal toch wel opvallen op een gegeven moment.

Groeten

Anne

[eagle-eye]

-In welk deel goot Arendsoog ook een emmer water over zich heen, voordat hij een brandend gebouw in gaat?

Anne

29, Good luck, arendsoog?

Ik weet het niet zeker 

[eagle-eye]

Herstel: ik bedoeld 31, maar daar staat het volgens mij toch niet in , al gaat de ranch van greiston wel in vlammen op...

[Jurgen Rinkel]

Het was even zoeken, maar ik heb het gevonden in deel 53, in het verhaal "De goudzoeker van Memphis City", op pagina 118. Hetzelfde verhaal staat ook in het jubileumboek.

Jurgen