Print

[aj]

Het was even zoeken, maar ik heb het gevonden in deel 53, in het verhaal "De goudzoeker van Memphis City", op pagina 118. Hetzelfde verhaal staat ook in het jubileumboek.

Jurgen

Ok!
Maar, ik heb deel 53 nog niet gelezen. Ik ben het al in een eerder deel tegengekomen. Misschien zelfs bij een deel van Jan. Helaas onthoud ik de nummers en titels van de delen nooit... (vast ook ouderdom ).

Groeten

Anne

[kootw]

Hetzelfde verhaal staat ook in het jubileumboek.

Maar misschien wel in het Jubileumboek...

Wim

[Jacq1967]

In het verhaal van de bende van Bad Bill heeft Arendsoog het gevoel dat er een emmer ijskoud water over zijn hoofd gegoten werd 

[aj]

Deel 46, De wraak van Grissom

Tsja, wat moet ik zeggen over dit boek. Natuurlijk spannend en een ongelooflijk hoog tempo.

Maar het meest opvallend vind ik de stijl. Ik vind het significant anders dan de andere boeken van Paul. Er wordt gestrooid met namen van plaatsen, die anders klinken dan 'normaal'.
Er is opeens een kolonel Somerich, die een oude bekende is van A. Wanneer, lees in welk deel, heeft hij die ontmoet dan? Of is dit weer zoiets wat nooit opgeschreven is?
De manier van doen van A en WV.
Hoe Mining Valley beschreven wordt.
En het meest afwijkend is dat A zowaar echt een telegram stuurt naar zijn moeder en zusje (die alweer geen rol in het verhaal hebben).. Het is niet beter of slechter, maar echt anders.

Dit boek is, vermoedelijk, 2 jaar na deel 44 geschreven. Deel 45 werd samengesteld uit verhalen die in de Pep hadden gestaan (toch?). Paul had een aneurysma en werd daar aan geopereerd. Begrijpelijk dat hij dat jaar, 1975, geen boek kon produceren.

Ik kreeg bij het lezen van dit deel heel sterk het gevoel alsof het door iemand anders is geschreven dan Paul. Dat hij er toch nog niet in staat was om een boek te schrijven, ofzoiets.
Of hij moest er weer heel erg in komen. Weer zoeken naar zijn stijl.

Paul is een beetje anders gaan schrijven na zijn gezondheidsproblemen, met veel meer details, maar zijn kenmerkende, beeldende, stijl bleef wel hetzelfde.

Wat algemene puntjes:
- De Salmonriver stroomt door Idaho. Arendsoog verkoopt zijn kudde wel een heel eind van huis....
De namen van de overige dorpjes/rivieren/dalen enz zijn waarschijnlijk verzonnen.
Ik denk dat het begin van het verhaal zich in de buurt van of in Arizona moet afspelen, daar Witte Veder erg snel bij Arendsoog is.
Tegen het eind wordt het Putneygebergte dat in Arizona ligt, genoemd. In het echt ligt dat in Vermont.
Ze gaan naar het zuiden, maar nergens wordt het gebied beschreven als een woestijn. Er liggen ook erg veel dorpen en stadjes in dat gebied.

-Geen poëtische landschapsbeschrijvingen . Alles is functioneel.

- Een tegenstander is zo taai als een rioolrat. Waren er al riolen op het platteland rond 1860/70?

- De alwetende verteller is eigenlijk het perspectief waar vanuit het verhaal verteld wordt.
 Arendsoog is veel minder 'aanwezig' als verteller. Witte Veder krijgt geen eigen momenten. Zijn aanwezigheid is ook functioneel.
Er staat geregeld: we moeten zeggen...., we kunnen beter zeggen, zoals we al gezien hebben...Wie zijn 'we': de lezers?
Vaak een vooruitwijzing aan het eind van een hoofdstuk. Dat maakt het spannend, maar geeft ook wat weg.

- De vergelijkingen zijn afgestemd op de (moderne) lezer, bijvoorbeeld: ogen zo fel als lava in een vulkaan. Arendsoog heeft nog nooit lava gezien, volgens mij.

- Het verhaal wordt behoorlijk gedetailleerd verteld. De details hebben voornamelijk betrekking op de gemoedstoestand van Arendsoog. Het houdt het tempo een beetje op, maar ze zijn niet erg storend.
De actiescènes worden beduidend minder gedetailleerd verteld dan de rustige scenes.

- Mining Valley heeft geen cel of sheriffkantoor. In een ander deel , weet niet meer welk, is dat er wel.

- De stationschef van Durreen vergelijkt de treinrit met een achtbaan. Die waren er pas vanaf 1884 en dan nog voornamelijk in het oosten van de VS, dus het verhaal moet van na die tijd zijn.

-Toeval?: deel 42, 44 en 46 beginnen alle 3 met Arendsoog die een kudde naar een koper brengt.

Groeten

Anne

[Jurgen Rinkel]

Deel 46 is gebaseerd op een stripverhaal dat in Pep heeft gestaan. In 1976 heeft Paul de tekst die daarbij stond uitgebreid en een aantal scènes toegevoegd en gewijzigd. Ik ben het met je eens dat het verhaal anders overkomt dan de rest, maar ik heb dat altijd vooral geweten aan het feit dat Paul stukken als het ware heeft 'uitgesmeerd'.

Overigens wordt de eerste ontmoeting met Somerich inderdaad in geen enkel ander deel beschreven.

Jurgen

[aj]

Deel 46 is gebaseerd op een stripverhaal dat in Pep heeft gestaan. In 1976 heeft Paul de tekst die daarbij stond uitgebreid en een aantal scènes toegevoegd en gewijzigd. Ik ben het met je eens dat het verhaal anders overkomt dan de rest, maar ik heb dat altijd vooral geweten aan het feit dat Paul stukken als het ware heeft 'uitgesmeerd'.

Overigens wordt de eerste ontmoeting met Somerich inderdaad in geen enkel ander deel beschreven.

Jurgen

Kijk, dat verklaart een hoop! Ik dacht dat het andersom was; eerst het boek en toen de strip.☺️
De tekst van een strip is natuurlijk compact en duidelijk, totaal anders dan een boek. Is blijkbaar ook niet makkelijk over te zetten.
Wel bijzonder dat de stijl van Paul compleet anders wordt, daardoor.

Inmiddels is mij duidelijk dat Paul na zijn hersenbloeding nog niet kon schrijven. Ik ga er vanuit dat dit deel met een ghostwriter is geschreven. Onder toezient oog van Paul.


Ik vond het ergens grappig dat A zo nadrukkelijk, in het boek, wel een telegram naar zijn moeder en zusje stuurt. Na dit deel doet hij dat, geloof ik nooit meer.

Groeten

Anne

[aj]

Ik heb de strip er bij gepakt.
Er is inderdaad een heleboel veranderd en bijgeschreven voor het boek.
In de strip gaat het om kapitein Someton, die de commandant is van het fort. Dat is in het boek kolonel Somerich. In de strip worden A en WV in Mexico gevangen genomen, in het boek is die scene geheel verdwenen. In de strip komen zijn moeder en zusje, weliswaar maar 1 plaatje, voor. In het boek hebben ze helemaal geen rol.

Klein detail: in het begin van de strip gaat het over Grimson; later staat er Grissom.

Als ik heel eerlijk ben; ik vind het verhaal van de strip beter dan het boek.

Groeten

Anne

[aj]

Deel 52, het Murdock mysterie,

Een aardig verhaal met een aantal spannende momenten. Een origineel gegeven om het plot rond aandelenfraude te laten draaien. De eerste drie hoofdstukken zijn daardoor wel wat theoretisch, omdat een aandeel en de handel erin uitgebreid uitgelegd wordt.

- Het begin lijkt precies op het begin van deel 13, als Bob Vancouf dodelijk vermoeid op de ranch aankomt.

- Ik heb het bij 'de vermoedelijke tijdlijn' al genoemd: een duidelijke aanwijzing hoe oud Jim is. Bijna 50 jaar ouder dan Ann.
Hoe oud oud Ann is, wordt niet duidelijk, ik schat tussen de 15 en 19 jaar, want Mike is van haar leeftijd.
Ik denk dat dat ongeveer de leeftijd zou kunnen zijn waarop een jongen op een ranch zou kunnen gaan werken.
Dan zou Jim tussen de 63 en 67 jaar kunnen zijn (bijna 50 jaar heb ik geïnterpreteerd als precies 48 jaar).
Ruim genomen: Jim zou ongeveer tussen de 62 en 69 jaar kunnen zijn. Voor die tijd was dat behoorlijk hoogbejaard. Volgens wikipedia lag de gemiddelde levensverwachting in de USA rond 1900 rond de 38 jaar.....

(In het verhaaltje (staat op de usbstick van Jack) dat Jan voor een tijdschrift geschreven heeft en dat afspeelt op de dag van de moord op de vader van Arendsoog, is Jim 30 jaar ouder dan Ann, want hij is rond de 40. Dan zou hij dus tussen de 55 en 59 jaar oud moeten zijn. Vind ik een geloofwaardiger leeftijd. Wellicht kende Paul dit verhaaltje niet?)

- Arendsoog heeft weinig vertrouwen in Mike. Mike gaat het paard van Ken verzorgen en even later moet Jim naar het paard kijken.

- Arendsoog die niet ziet dat star, etoile en estrella hetzelfde betekenen. Gelukkig Ken wel.
Maar Arendsoog kan goed Spaans spreken (dat wordt in diverse voorafgaande delen geregeld genoemd), dus hij had het kunnen weten.
Ik vind het jammer dat er gekozen is om Arendsoog een stuk minder intelligent te laten zijn, zodat Witte Veder, en in dit boek Ken, slim(mer) over kunnen komen.
Daar wordt Arendsoog toch, voor mij dan, minder held van .

- Heel leuk om de hond Lobo een grote rol te geven. Zonder hem was het slecht afgelopen met A en WV.

- Klinkt Cesar Milan, the dog whisperer, nog bekend? Die man die verwende honden (en hun baasjes) opvoedt. Cesar heeft de methode van Witte Veder afgekeken. WV laat Lobo zijn plaats in de roedel zien, precies wat Cesar altijd doet.

- Een van de weinige keren dat er een verwonding expliciet beschreven wordt: Arendsoog slaat een van de schurken een gebroken neus.

- Over de gruwelijke moord op mr Frown wordt vrij luchtig gedaan door de daders. Daardoor komt het niet erg over. Dat is eigenlijk nog erger.

- Aardige plotwending dat Holloway Murdock/Mason blijkt te zijn. Al komt het nogal onverwacht. Ik vroeg me op een gegeven moment af of Murdock niet gewoon vergeten was. De bril van Murdock is ook er opeens. Het wordt nergens eerder in het verhaal genoemd dat de man een bril had.

- WV en A komen nauwelijks zelf in de problemen.

- Arendsoog spreekt Witte Veder niet meer met boy aan. Hij zegt een keer 'joh'.

- Zou de 'Last stop' van de Edwinbroers dezelfde pleisterplaats zijn als die van deel 59? De beschrijvingen komen overeen. Het komt natuurlijk leeg te staan na de arrestatie van de broers en de Walkers kunnen het best een andere naam gegeven hebben.
In deel 59 wordt namelijk een paar keer nadrukkelijk genoemd dat ze eerder bij die pleisterplaats zijn geweest.

- Wannee zouden de Edwinbroers hun vermommingen op hebben geplakt? Niet als ze direct vertrekken, nadat Holloway hen de klus gegeven heeft. Waarschijnlijk 's nachts, terwijl ze zaten te wachten tot A en WV naar buiten zouden komen.....

- WV heeft natuurlijk een zesde zintuig voor avontuur. Bij Arendsoog gaat er in dit deel twee keer een rood lampje branden, als er gevaar dreigt.  Waren er al rode waarschuwingslampjes in de tweede helft van de 19e eeuw?

Groeten

Anne

[eagle-eye]

- Het begin lijkt op op het begin van deel 13, Texas Arendsoog, als Bob Vancouf dodelijk vermoeid op de ranch aankomt.

Het nummer is op de een of andere manier weg gevallen denk ik.
Volgens mij is het 13

[aj]

Het nummer is op de een of andere manier weg gevallen denk ik.
Volgens mij is het 13

  , ik was nog niet klaar met mijn verslagje, maar ik moest weg. Ik had het open gelaten, omdat ik nooit onthoud wat in welk deel voorkomt. Dat wilde ik nog opzoeken.
Dus, bedankt!

Groeten

Anne

[aj]

Deel 58, Het monsterverbond,

32 schurken verenigen zich om Arendsoog en Witte Veder een lesje te leren. Maar de rollen worden vrij snel omgedraaid.

Bijvoorbaat sorry, het spijt me en excuses, maar ik vind dit een van de mindere boeken. Misschien wel het minst goed van allemaal.  Ik had het nog niet eerder gelezen.

Het wordt redelijk geloofwaardig gebracht dat A en WV 32 mannen op een nogal simpele manier te pakken nemen. Dat het te simpel overkomt, realiseert A zich ook een paar keer....... Zijn verdeel en heerstactiek werkt goed en het spreekwoord 'hoogmoed komt voor de val' is zoals altijd van toepassing op de bad guys.

Maar wat mij vrij snel tegen ging staan, was dat het verhaal te gedetailleerd verteld wordt. Werkelijk alles wordt uitgelegd. Het houdt het tempo erg op en het boeide me niet. Ik moest mezelf dwingen om het uit te lezen.
De kracht van de meeste andere boeken in de serie is juist dat je veel zelf kan invullen. Je eigen voorstelling erbij kan maken. Daar krijg je bij dit deel geen kans toe. In het begin wordt zelfs bijna een bladzijde lang uitgelegd wie er op de S-ranch wonen! (Bedoeld voor eventuele lezers die dit deel als eerste Arendsoogboek gingen lezen?)
Of als WV A van hangman Hank bevrijdt. Dat doet hij heel snel, maar omdat er uitgebreid wordt verteld hoe hij het gaat doen, lijkt het uren te duren.

Was het nodig zo gedetailleerd te schrijven omdat, dit deel is uit 1988, de jeugd steeds meer onbekend was met het wilde westen?

Er staan ook aardige details in, zoals Ann die met buurjongen Cisco Fitzmaurice naar een feest gaat (Maar die buren zijn verder totaal afwezig in de rest van het verhaal. Ann en mrs Stanhope hadden toch ook daar heen kunnen gaan?).
Of de inrichting van de S-ranch, binnen en buiten.
Witte Veder krijgt de kans om te schitteren en gelukkig werkt zijn zesde zintuig voor gevaar altijd! En luistert Arendsoog ernaar.
Lightfeet mag ook zijn kunstjes laten zien.
Het eerste hoofdstuk is sterk en veelbelovend.
En het is leuk om de geweldige samenwerking van Arendsoog en Witte Veder te zien.

Het wordt nu wel duidelijk waarom A en WV elkaars gedachten zo goed kennen. WV kan namelijk gedachten lezen! Er wordt met nadruk verteld dat WV nooit de Dorwan koerier leest. Hij vraagt aan A wat hij over gentleman Gene weet. A vertelt kort iets. Dan zwijgen ze minuten lang en hun gedachten lopen gelijk. In die tijd wordt de jeugd van Gene beschreven. Maar daar kan WV helemaal niks van weten, dus moet hij de gedachten van A wel horen/lezen........

Er wordt gezegd dat A en WV nog niet in Californië hebben huisgehouden. Maar ze zijn toch voor dit deel al eens in San Francisco geweest? Blijkbaar is Paul vergeten dat A en WV in deel 22, 35 en 37 in Californië -in 35 en 37 met name San Francisco- zijn geweest.

Groeten

Anne

[Jacq1967]

De eerste keer dat ik dit deel las, vind ik het ook niet geweldig, maar de tweede keer (voorbereid op...) vond ik het een stuk leuker.
Ze zijn zeker al eerder in SF geweest! Pff, even denken... Arendsoog zet een val? Dan komen ze toch in China Town terecht?

[aj]

Het was bij mij dus de eerste keer, dat ik dit boek las. Ik zal het waarschijnlijk niet snel weer lezen.
Maar een tweede keer zal je zeker om alle details heen lezen.

Groeten

Anne

[Jacq1967]

Net de schat van medusa weer eens gelezen, dankzij de bespreking van Anne Ik weet niet of het al eens eerder gemeld is, maar het viel me op dat de vader van Arendsoog niet begraven ligt op het terrein van de s-ranch. Wel een zwerver en een cowboy. Dan zou je kunnen denken dat er in dit deel er geen verwarring is over of de schrijvers zich vergisten in het feit dat de s-ranch niet van Arendsoog's vader is geweest.

[aj]

Net de schat van medusa weer eens gelezen, dankzij de bespreking van Anne Ik weet niet of het al eens eerder gemeld is, maar het viel me op dat de vader van Arendsoog niet begraven ligt op het terrein van de s-ranch. Wel een zwerver en een cowboy. Dan zou je kunnen denken dat er in dit deel er geen verwarring is over of de schrijvers zich vergisten in het feit dat de s-ranch niet van Arendsoog's vader is geweest.

Ik wijt dat aan het feit dat beide schrijvers geen aantekeningen maakten (dit is door Paul verteld in een interview). En ik vermoed dat ze de (eigen) boeken vaak niet terug lazen.
In dit deel is er blijkbaar wel aan gedacht dat de S-ranch niet van Stanhope senior is.

Groeten

Anne