Ik heb mij nadat ik getrouwd ben en mijn eigen drukke leventje ben gaan leiden, niet zoveel meer bezig gehouden met de boeken van Paul. Het is daarom niet gek dat ik niet op de hoogte ben van ontwikkelingen als Arendsoog op ebook.
Ik kwam tot aan 2012 erg regelmatig bij mijn tante Thea (de oudste van de kinderen Nowee) die nog in het huis woonde waar Paul ook heeft gewoond. In 2012 ben ik geëmigreerd naar Zweden en toen stopte dat.
Zij vertelde mij wel veel over de rechten van de Arendsoogboeken en de plannen voor het al dan niet doorgaan met de publicatie van de bestaande boeken. Zoals jullie wellicht weten, heeft Paul besloten dat Arendsoog en Witte Veder met hem zijn ‘gestorven’. Ze deed altijd alsof ze het nogal een ‘gedoe’ vond, maar stiekem genoot ze nog steeds van alle ontwikkelingen, volgens mij. Ze heeft zeker ook genoten van haar uitnodiging op een Arendstoogdag (volgens mij in 2011, als ik het mij goed kan herinneren). Er werd haar zelfs om haar handtekening gevraagd, die ze vervolgens giechelend zette... als een echte filmster. Geweldig vond ik dat, die glimlach op haar gezicht.
Wat ik mij kan herinneren met Paul was dat hij vaak meerdere ideeën had en aan mij (en natuurlijk ook aan anderen) vroeg welke ik dan het beste vond. Dat is ook wel eens gebeurd met een einde van een boek. Ik weet echt niet meer over welke boeken we spreken, maar ik zat er elke week. We hadden het dus regelmatig over het manuscript waar hij dan weer mee bezig was. Ik kan mij niet herinneren dat hij ooit gesproken heeft over ‘het vastzitten’ in een verhaal. Hij had altijd ideeën genoeg. Ik was toen een jaar of 16, 17, denk ik. Nu ben ik 54. Het is dus wel diep graven ;-)
groetjes,
Lineke