Welkom, Gast. Alsjeblieft inloggen of registreren.
Toon bijdragen
Deze sectie stelt je in staat om alle bijdragen van dit lid te bekijken. Je kunt alleen de bijdragen zien waar je op dit moment toegang toe hebt.
16
Vraag het aan de leden... / Re: Witte Veder Kruidendokter
« Gepost op: 25 april 2012, 01:11:38 »
Nou ja, nachtbraker, afhankelijk van de situatie kan ik lang doorgaan.
Inderdaad, gekleed gaan zwemmen en zich daarna aankleden. Alsook (in De Mosquitovallei?) z’n revolver laten vallen en z’n pistool oprapen.
Het feit dat ik me er niet aan stoor, maar het ervaar als een charme, geeft m.i. aan dat er iets anders moet zijn, iets dat ik niet kan benoemen, waardoor de serie z’n betovering voor mij heeft.
Doe je een leuke studie?
Ik ben trouwens begonnen in je Kerstverhaal (niet tegen Paul zeggen, ik ben nog met z’n scriptie bezig!). M’n belangrijkste commentaar: ik wil het uitlezen.
De sfeer van Arendsoog lijkt me goed getroffen, een spannend-schrandere plot, verweving van twee verhaallijnen, het taalgebruik ligt dicht bij dat van de serie (met behoud van je eigen stijl, alleen spreekt Witte Veder misschien net iets te goed Nederlands). Als je gedetailleerdere toelichting wilt, hoe kan ik je dan je tekst, voorzien van ‘gekleurd’ commentaar, toezenden?
Groet,
Dagendoeii!! Jôôp.
Inderdaad, gekleed gaan zwemmen en zich daarna aankleden. Alsook (in De Mosquitovallei?) z’n revolver laten vallen en z’n pistool oprapen.
Het feit dat ik me er niet aan stoor, maar het ervaar als een charme, geeft m.i. aan dat er iets anders moet zijn, iets dat ik niet kan benoemen, waardoor de serie z’n betovering voor mij heeft.
Doe je een leuke studie?
Ik ben trouwens begonnen in je Kerstverhaal (niet tegen Paul zeggen, ik ben nog met z’n scriptie bezig!). M’n belangrijkste commentaar: ik wil het uitlezen.
De sfeer van Arendsoog lijkt me goed getroffen, een spannend-schrandere plot, verweving van twee verhaallijnen, het taalgebruik ligt dicht bij dat van de serie (met behoud van je eigen stijl, alleen spreekt Witte Veder misschien net iets te goed Nederlands). Als je gedetailleerdere toelichting wilt, hoe kan ik je dan je tekst, voorzien van ‘gekleurd’ commentaar, toezenden?
Groet,
Dagendoeii!! Jôôp.
17
Vraag het aan de leden... / Re: het krassen van de uil
« Gepost op: 25 april 2012, 00:28:15 »
Hoi Jack,
Ja, o.a. de lappen tekst hebben me lange tijd weerhouden om deel te nemen aan het forum.
Het merkwaardige is dat ik m’n leven lang enerzijds te horen heb gekregen “Ja, ja, nou weet ik het wel, teveel woorden”, anderzijds – bij m’n toevlucht tot korte strikt-logische formuleringen – “Ja maar dit dan en dat dan?’. Terwijl “dit dan en dat dan” juist geïmpliceerd werden in de korte vorm.
Jammer Jack, als je denkt dat ik je/de lezers als dom behandel, ze een laag IQ toedicht, dat is niet m’n bedoeling. En al was het dat, ik zie niet hoe ik het waar zou kunnen maken.
Ik heb wel enige moeite met je benaming ‘rondstrooien van woorden’. Ik probeer m’n woorden altijd betekenis mee te geven.
Juist in die ontogenese etc. bewoordingen ligt de beknoptere formulering. Daar ik dit elders al heb toegelicht – niet vanuit het idee van andermans domheid maar omdat ik dacht dat het een minder bekende gedachte is – heb ik er voor gekozen het hier niet te doen. Oftewel, een poging tot minder woorden.
Jack, ik hoop ook niet dat er lezers afhaken, probeer het zo kort mogelijk te houden.
Groet,
Dagendoeii!! Jôôp.
Ja, o.a. de lappen tekst hebben me lange tijd weerhouden om deel te nemen aan het forum.
Het merkwaardige is dat ik m’n leven lang enerzijds te horen heb gekregen “Ja, ja, nou weet ik het wel, teveel woorden”, anderzijds – bij m’n toevlucht tot korte strikt-logische formuleringen – “Ja maar dit dan en dat dan?’. Terwijl “dit dan en dat dan” juist geïmpliceerd werden in de korte vorm.
Jammer Jack, als je denkt dat ik je/de lezers als dom behandel, ze een laag IQ toedicht, dat is niet m’n bedoeling. En al was het dat, ik zie niet hoe ik het waar zou kunnen maken.
Ik heb wel enige moeite met je benaming ‘rondstrooien van woorden’. Ik probeer m’n woorden altijd betekenis mee te geven.
Juist in die ontogenese etc. bewoordingen ligt de beknoptere formulering. Daar ik dit elders al heb toegelicht – niet vanuit het idee van andermans domheid maar omdat ik dacht dat het een minder bekende gedachte is – heb ik er voor gekozen het hier niet te doen. Oftewel, een poging tot minder woorden.
Jack, ik hoop ook niet dat er lezers afhaken, probeer het zo kort mogelijk te houden.
Groet,
Dagendoeii!! Jôôp.
18
Vraag het aan de leden... / Re: Witte Veder Kruidendokter
« Gepost op: 24 april 2012, 23:59:40 »
Hoi Anne,
Wat betreft het afzetten van de ontwikkelingen tegen de tijd waarin de boeken geschreven zijn, ik neem aan dat je bedoelt grofweg 1920 – 1995, denk ik ook dat dit kan.
Maar hoe stel ik me dat precies voor?
En hoe ga ik dat – of het tegendeel – aantonen, zichtbaar maken?
Zoals ik links en rechts heb aangegeven, probeer ik me altijd te baseren op wat ik/we in de tekst van de serie aantref(fen). Dat geeft m.i. meer houvast in het gesprek met anderen.
Daarbij probeer ik alle gegevens over een onderwerpje te verzamelen, te kijken of er wel of geen patronen in zitten, om hetzelfde vervolgens met een ander onderwerpje/topic te doen, waarna ik de uitkomsten met elkaar probeer te vergelijken, enz. enz.
Als je met ‘afzetten tegen de tijd waarin ze geschreven zijn’ echter bedoelt ‘afzetten tegen de tijd waarin ze spelen’, dan geldt grofweg hetzelfde als ik hierboven beweerde, maar met dien verstande dat ik dat al een beetje heb bekeken en tot de bevinding ben gekomen dat de tijdslijn der avonturen heen en weer springt in de tijd.
Oftewel, dat Arendsoog de ene keer jonger is dan de vorige keer, daarna weer ouder of ertussen in enz. maar hier heb je het weer, dit meen ik tijdens het lezen te hebben opgemerkt, om dit naar anderen toe te onderbouwen moet ik eerst een aantal voorbeelden verzamelen om het aan de hand daarvan te laten zien.
Dit heen en weer springen in de tijd – verglijkbaar met de stream-of-consciousness techniek die ik elders heb aangekaart? – is iets dat het alledaagse menselijk denken niet accepteert, iets dat je wel aanvaard als psychisch proces van een ieders droomwereld. In dromen kunnen dit soort zaken.
Hier verklap ik iets dat ik gezien meen te hebben, een rode draad die door de hele serie loopt. Nee, geen thema, maar een kader waarin alledaags ‘physisch-logische’ tegenspraken – zoals een paard met ruiter dat in volle vaart over een hek hoger dan schofthoogte springt om dan in een fractie van een seconde onbeweeglijk stil te staan, met volle beheersing door z’n berijder wordt bijgestuurd en een stier in aanval pareert (Erfenis) – waarin al dit soort tegenspraken worden opgeheven, maar dan niet door middel van bijvoorbeeld ‘tertiaire’ logica, maar juist met behoud der tegenstellingen, die a.h.w. in elkaar uitsluitende harmonie vreedzaam coëxisteren.
Dit kan m.i. als je alles wat Jan en Paul Nowee hebben geschreven ziet als de uiting van één groot verlangen om te gaan voor je principes, met inspanning van al je krachten, met gevaar voor eigen leven, waarbij je onverbiddelijke wil geen mislukken slikt, als je de Arendsoog serie ziet als de uiting van dit verlangen zoals het in je on- of onderbewuste gebeurt, ongebreideld door de beperkingen der alledaagse logica.
Ik kan, mag en wil niet zeggen dat de Nowees dit zo hebben bedoeld, maar ik denk wel dat dit een plaatje is waarin alles dat volgens de alledaagse logica niet klopt, juist volgens de ‘droomlogica’ op z’n plaatsje valt. Oftewel, dat het een bindend element is, ten dienste van een serie die – mede daardoor - een organisch geheel is, dat de som der delen overstijgt.
Dit mag allemaal mooi klinken, ik denk nog dat het klopt ook, maar het gaat er alleen maar weer omdat ik dit naar aan de hand van voorbeelden waar moet zien te maken. Of, indien ik tot de bevinding kom dat het toch niet zo zit, het tegendeel omhels. Ja, want het gaat me erom om te zien hoe het zit. De boeken verliezen er hun betovering – hoop ik – niet door.
Je geeft een warm voorbeeld, weer zo’n geval waarbij als je alle voorbeelden in volgorde opschrijft, je daarvan op zich al kan genieten, maar waarbij je dan tevens door de rookwolken de rest van de avonturen omhoog ziet kringelen. Op het punt van roken herinner ik me dat Arendsoog aanvankelijk sigaretten rolde, vervolgens sigaren – meestal – uit andermans doos – rookte, om daarna weer terug te keren naar het shaggie.
Een vergelijkbare ‘sluier’ van gewoontes ligt er in Arendsoog en Witte Veders drinkgewoontes.
Anne, bedankt voor je gedachten op gang brengende bijdrage,
Dagendoeii!! Jôôp.
Wat betreft het afzetten van de ontwikkelingen tegen de tijd waarin de boeken geschreven zijn, ik neem aan dat je bedoelt grofweg 1920 – 1995, denk ik ook dat dit kan.
Maar hoe stel ik me dat precies voor?
En hoe ga ik dat – of het tegendeel – aantonen, zichtbaar maken?
Zoals ik links en rechts heb aangegeven, probeer ik me altijd te baseren op wat ik/we in de tekst van de serie aantref(fen). Dat geeft m.i. meer houvast in het gesprek met anderen.
Daarbij probeer ik alle gegevens over een onderwerpje te verzamelen, te kijken of er wel of geen patronen in zitten, om hetzelfde vervolgens met een ander onderwerpje/topic te doen, waarna ik de uitkomsten met elkaar probeer te vergelijken, enz. enz.
Als je met ‘afzetten tegen de tijd waarin ze geschreven zijn’ echter bedoelt ‘afzetten tegen de tijd waarin ze spelen’, dan geldt grofweg hetzelfde als ik hierboven beweerde, maar met dien verstande dat ik dat al een beetje heb bekeken en tot de bevinding ben gekomen dat de tijdslijn der avonturen heen en weer springt in de tijd.
Oftewel, dat Arendsoog de ene keer jonger is dan de vorige keer, daarna weer ouder of ertussen in enz. maar hier heb je het weer, dit meen ik tijdens het lezen te hebben opgemerkt, om dit naar anderen toe te onderbouwen moet ik eerst een aantal voorbeelden verzamelen om het aan de hand daarvan te laten zien.
Dit heen en weer springen in de tijd – verglijkbaar met de stream-of-consciousness techniek die ik elders heb aangekaart? – is iets dat het alledaagse menselijk denken niet accepteert, iets dat je wel aanvaard als psychisch proces van een ieders droomwereld. In dromen kunnen dit soort zaken.
Hier verklap ik iets dat ik gezien meen te hebben, een rode draad die door de hele serie loopt. Nee, geen thema, maar een kader waarin alledaags ‘physisch-logische’ tegenspraken – zoals een paard met ruiter dat in volle vaart over een hek hoger dan schofthoogte springt om dan in een fractie van een seconde onbeweeglijk stil te staan, met volle beheersing door z’n berijder wordt bijgestuurd en een stier in aanval pareert (Erfenis) – waarin al dit soort tegenspraken worden opgeheven, maar dan niet door middel van bijvoorbeeld ‘tertiaire’ logica, maar juist met behoud der tegenstellingen, die a.h.w. in elkaar uitsluitende harmonie vreedzaam coëxisteren.
Dit kan m.i. als je alles wat Jan en Paul Nowee hebben geschreven ziet als de uiting van één groot verlangen om te gaan voor je principes, met inspanning van al je krachten, met gevaar voor eigen leven, waarbij je onverbiddelijke wil geen mislukken slikt, als je de Arendsoog serie ziet als de uiting van dit verlangen zoals het in je on- of onderbewuste gebeurt, ongebreideld door de beperkingen der alledaagse logica.
Ik kan, mag en wil niet zeggen dat de Nowees dit zo hebben bedoeld, maar ik denk wel dat dit een plaatje is waarin alles dat volgens de alledaagse logica niet klopt, juist volgens de ‘droomlogica’ op z’n plaatsje valt. Oftewel, dat het een bindend element is, ten dienste van een serie die – mede daardoor - een organisch geheel is, dat de som der delen overstijgt.
Dit mag allemaal mooi klinken, ik denk nog dat het klopt ook, maar het gaat er alleen maar weer omdat ik dit naar aan de hand van voorbeelden waar moet zien te maken. Of, indien ik tot de bevinding kom dat het toch niet zo zit, het tegendeel omhels. Ja, want het gaat me erom om te zien hoe het zit. De boeken verliezen er hun betovering – hoop ik – niet door.
Je geeft een warm voorbeeld, weer zo’n geval waarbij als je alle voorbeelden in volgorde opschrijft, je daarvan op zich al kan genieten, maar waarbij je dan tevens door de rookwolken de rest van de avonturen omhoog ziet kringelen. Op het punt van roken herinner ik me dat Arendsoog aanvankelijk sigaretten rolde, vervolgens sigaren – meestal – uit andermans doos – rookte, om daarna weer terug te keren naar het shaggie.
Een vergelijkbare ‘sluier’ van gewoontes ligt er in Arendsoog en Witte Veders drinkgewoontes.
Anne, bedankt voor je gedachten op gang brengende bijdrage,
Dagendoeii!! Jôôp.
19
Vraag het aan de leden... / testamenten en erfenissen
« Gepost op: 24 april 2012, 14:52:59 »
Topic “Testamenten & erfenissen”.
Hallo Arendsoog fans,
In de topic “testamenten en erfenissen” wil ik allereerst een lijst aanleggen van in welke boeken en welke hoofdstukken van Arendsoog het over testamenten/erfenissen gaat.
Als ik dat gedaan heb, ga ik kijken of er patronen in zitten (niet die uit Arendsoogs revolvers).
Vervolgens wil ik kijken of eventuele aanwezigheid of afwezigheid van patronen samenhangt met aan- of afwezigheid van patronen van andere topics. Daarna, in samenhang met vergelijkbare onderzoekjes, of e.e.a. weer met andere regelmatigheden of onregelmatigheden samenhangt. Daar kunnen soms verrassende constateringen uit voortvloeien.
Zoals ook bij andere topics, vind ik het lezen van de verzamelde informatie op zich ook altijd leuk. Het is daarbij net of je een deelwereldje van het grote geheel in kijkt dat op zich een boeiend beeld geeft van zichzelf. Tegelijkertijd zie ik dan voor m’n geestesoog de rest der avonturen zich er uit geheugenflarden vaag omheen draperen. Altijd een fascinerende bezigheid.
Maar helaas, zover ben ik nog niet.
Ik heb slechts de gegevens uit delen 12, 14, 22, 43, 45 (avontuur 1 en 2) en 47.
Er rest dus nog een hele klus.
Wie het leuk vindt om daar meer vaart in te brengen kan op deze topic daaraan bijdragen, door vermelding van waar er nog meer testamentaire problemen zijn.
(I.v.m. de hypothese dat de Arendsoogserie de evolutionaire theorie “de ontogenese is een herhaling van de phylogenese” bevestigt, moet de ontwikkeling van testamenten etc. in deel 1 t/m halverwege deel 20 worden vergelijken met die vanaf halverwege deel 20 t/m deel 63!)
Inleidinkje bij uiteindelijke topic “Testamenten en erfenisssen”.
Niet alleen in ‘Kogels als losgeld’, maar overal elders in Arendsoogs wereld sterft het van de kogels. Derhalve ook van de sterfgevallen. Verklaart dit de vele testamentaire kwesties?
In ‘De geest van de eenzame wolf’ en ‘De strijd om de Sam Peony Bridge’ gaat het om testamenten onder opschortende voorwaarden.
In ‘Het raadsel van de rode rivier’ en ‘Kogels als losgeld’ gaat het om testamenten onder ontbindende voorwaarden.
In ‘De strijd om de Woodson~ranch’ gaat het om vervalsing van akten teneinde een erfenis onrechtmatig te verkrijgen. Je kunt ook zeggen dat het om een fraude zaak gaat.
In ‘Het testament van Tobi Thomson’ gaat het om verduistering van een testament om een erfenis onrechtmatig te verkrijgen.
In ‘Een erfenis voor Arendsoog’ gaat het om …
En verder
(Opmerking. I.v.m. de hypothese dat de Arendsoogserie de evolutionaire theorie “de ontogenese is een herhaling van de phylogenese” bevestigt, moet de ontwikkeling van testamenten etc. in deel 1 t/m halverwege deel 20 worden vergelijken met die vanaf halverwege deel 20 t/m deel 63!)
Enkele voorbeelden.
1. Deel 12, De geest van de eenzame wolf. Testament onder opschortende (of liever ontbindende?) voorwaarde.
Notaris Panier tot Arendsoog: “Stevens liet u de handelspost na, op voorwaarde, dat u de oorzaak zou opsporen van de verliezen, die hij de laatste tijd van zijn leven heeft geleden. Hij had al lang zijn testament gemaakt. Ik wist dus al, dat u zijn erfgenaam zou zijn. Maar kort voor zijn dood schreef hij mij een brief, waarin hij mij verzocht, u deze voorwaarde te stellen. Hij legt u dus niet als plicht op, dit raadsel uit te zoeken. U kunt de erfenis weigeren en weer teruggaan naar uw ranch.” (12,1)
(Wegens ruimtegebrek de rest hier weggelaten.)
2. De strijd om de Sam Peony Bridge. Testament onder opschortende (of liever ontbindende?) voorwaarde.
Advocaat Summer tot de inwoners van Hourglass:
“Ik zal het kort maken. Wat ik juist wilde vertellen komt hierop neer dat Samual Peony, in leven farmer, beter bekend als Ouwe Sam, woonachtig …”
“Doorgaan!” brulde iemand.
“Dat Sam de helft van zijn banksaldo nalaat aan Frank, zijn voorman, de andere helft aan de rest van het personeel, en tenslotte alle onroerende goederen, dat wil zeggen: zijn huis, zijn landerijen, en tenslotte ook nog alles wat zich in dit huis bevindt en wat zich op het land bevindt, zoals het vee … Ik herhaal: Dat Sam dit alles nalaat aan de stad Hourglass!”
Het bleef even stil na zijn woorden. Toen barstte echter een oorverdovend kabaal los.
“Wacht nog even,” brulde Summer zo hard hij kon. “Er is een “maar” aan deze erfenis verbonden. Sam heeft namelijk bepaald, dat de stad pas over één jaar over de erfenis mag beschikken, indien tenminste binnen dat jaar aan een zekere voorwaarde is voldaan …” Hij zweeg met opzet.
Niemand wilde voor zijn buurman weten dat hij brandde van nieuwsgierigheid en daarom bleef het even stil. Toen klonk een bijna smekende stem : “Welke voorwaarde ..?”
(Wegens ruimtegebrek de rest hier weggelaten.)
3. Kogels als losgeld. Onenigheid over uitleg en tenuitvoerlegging van een testament onder ontbindende voorwaarde.
James Warmington tot Arendsoog: “Ik had naar Tom moeten luisteren …” kwam er heel zacht over zijn lippen. “Tom heeft me zo vaak om zijn erfdeel gevraagd …”
Arendsoog: “Zijn erfdeel?”
James: “Vader liet mij bij zijn dood alles na, op één voorwaarde … . ik moest ervoor zorgen, dat Tom zijn studie kon afmaken en zich daarna ergens kon vestigen. Tot hij er de brui aan gaf en bij ons introk, heb ik altijd alles voor hem betaald … De laatste maanden probeerde hij mij ervan te ovetuigen, dat hij recht had op een deel van de erfenis. Ik vertelde hem keer op keer, dat het nooit vaders bedoeling kon zijn geweest het rondgebied te versnipperen. Ik was bereid hem een ranch te geven, een stuk grond en vee … Als hij zich maar had willen vestigen. Maar het enige waar hij aan dacht waren pleziertjes …”
(Stukje weggelaten.)
Arendsoog staarde in gedachten door de keukendeur naar buiten. Hij vroeg zich af of de dood van Jef Hunting van invloed was op de bepalingen in het testament. …
Arendsoog: “Als Jef de laatste Hunting is … Dan komt ook de laatste bepaling in het testament te vervallen.”
De herbergier knikte. “Dat bedoelde ik toen ik zei dat ik misschien iets wist waarop de dood van Jef Hunting invloed zou hebben.”
(Stukje weggelaten.)
Tja, zo kón het in elkaar zitten … Er was echter één maar … (45,8)
Deel 45, Arendsoog in duplo, De strijd om de Woodson-ranch. (Tweede van twee Arendsoog verhalen in ‘Arendsoog in duplo’, deel 45, 1ste druk, twee verhalen in een kaft.)
Vervalsing van akten ter onrechtmatige verkrijging van een erfenis. Je kunt ook zeggen dat het om een fraude zaak gaat.
“Daar gaan we dan,” begon Arendsoog. “Begin vorige maand stierf in Greanstown op zevenenzestigjarige leeftijd de bekende paardenfokker Harry Woodson. Hij laat een vrouw achter die eenentwintig jaar jonger is dan hij, en een zoon van achttien,, Arthur Woodson … … .
… En dan, als een donderslag bij heldere hemel, komt een paar dagen na de begrafenis de jonge Marren, notaris van beroep, op bezoek. … Marren vertelt Mrs. Woodson dat haar overleden echtgenoot jaren geleden een testament heeft opgemaakt. In dit testament laat Woodson al zijn bezittingen – en dat zijn er nogal wat – aan zijn ‘eerstgeboren zoon’. Aanvankelijk denken moeder en zoon aan een grap van de oude Woodson, die tot ver in de omgeving bekend was om zijn gevoel voor humoor. Arthur is immers de enige en dus ‘eerstgeboren’ zoon van Woodson. Dan komt de jonge Warren op de proppen met een paar vergeelde documenten …
… .
“Alles kloppen zeer veel erg,” zei de Indiaan.
“Inderdaad! Naar mijn zin klopt het allemaal te mooi …” … En terwijl hij zijn sigaret uitdrukte op een gebarsten schoteltje, mompelde hij “Ik vraag me af hoe Marren zo zeker is van het feit dat Michael Woodson nog in leven is …”
Hoe steekt dit in elkaar? Klopt hier iets niet? Hoe steken het testament en de andere akten in dit avontuur? Stinkt dit zaakje? Gaandeweg vallen de stukjes van deze puzzle op hun plaats.
De andere stukjes van de puzzle zijn: bla, bla, bla.
En zo is er meer.
Groet,
Dag en doeii!! Jôôp Schepers.
Hallo Arendsoog fans,
In de topic “testamenten en erfenissen” wil ik allereerst een lijst aanleggen van in welke boeken en welke hoofdstukken van Arendsoog het over testamenten/erfenissen gaat.
Als ik dat gedaan heb, ga ik kijken of er patronen in zitten (niet die uit Arendsoogs revolvers).
Vervolgens wil ik kijken of eventuele aanwezigheid of afwezigheid van patronen samenhangt met aan- of afwezigheid van patronen van andere topics. Daarna, in samenhang met vergelijkbare onderzoekjes, of e.e.a. weer met andere regelmatigheden of onregelmatigheden samenhangt. Daar kunnen soms verrassende constateringen uit voortvloeien.
Zoals ook bij andere topics, vind ik het lezen van de verzamelde informatie op zich ook altijd leuk. Het is daarbij net of je een deelwereldje van het grote geheel in kijkt dat op zich een boeiend beeld geeft van zichzelf. Tegelijkertijd zie ik dan voor m’n geestesoog de rest der avonturen zich er uit geheugenflarden vaag omheen draperen. Altijd een fascinerende bezigheid.
Maar helaas, zover ben ik nog niet.
Ik heb slechts de gegevens uit delen 12, 14, 22, 43, 45 (avontuur 1 en 2) en 47.
Er rest dus nog een hele klus.
Wie het leuk vindt om daar meer vaart in te brengen kan op deze topic daaraan bijdragen, door vermelding van waar er nog meer testamentaire problemen zijn.
(I.v.m. de hypothese dat de Arendsoogserie de evolutionaire theorie “de ontogenese is een herhaling van de phylogenese” bevestigt, moet de ontwikkeling van testamenten etc. in deel 1 t/m halverwege deel 20 worden vergelijken met die vanaf halverwege deel 20 t/m deel 63!)
Inleidinkje bij uiteindelijke topic “Testamenten en erfenisssen”.
Niet alleen in ‘Kogels als losgeld’, maar overal elders in Arendsoogs wereld sterft het van de kogels. Derhalve ook van de sterfgevallen. Verklaart dit de vele testamentaire kwesties?
In ‘De geest van de eenzame wolf’ en ‘De strijd om de Sam Peony Bridge’ gaat het om testamenten onder opschortende voorwaarden.
In ‘Het raadsel van de rode rivier’ en ‘Kogels als losgeld’ gaat het om testamenten onder ontbindende voorwaarden.
In ‘De strijd om de Woodson~ranch’ gaat het om vervalsing van akten teneinde een erfenis onrechtmatig te verkrijgen. Je kunt ook zeggen dat het om een fraude zaak gaat.
In ‘Het testament van Tobi Thomson’ gaat het om verduistering van een testament om een erfenis onrechtmatig te verkrijgen.
In ‘Een erfenis voor Arendsoog’ gaat het om …
En verder
(Opmerking. I.v.m. de hypothese dat de Arendsoogserie de evolutionaire theorie “de ontogenese is een herhaling van de phylogenese” bevestigt, moet de ontwikkeling van testamenten etc. in deel 1 t/m halverwege deel 20 worden vergelijken met die vanaf halverwege deel 20 t/m deel 63!)
Enkele voorbeelden.
1. Deel 12, De geest van de eenzame wolf. Testament onder opschortende (of liever ontbindende?) voorwaarde.
Notaris Panier tot Arendsoog: “Stevens liet u de handelspost na, op voorwaarde, dat u de oorzaak zou opsporen van de verliezen, die hij de laatste tijd van zijn leven heeft geleden. Hij had al lang zijn testament gemaakt. Ik wist dus al, dat u zijn erfgenaam zou zijn. Maar kort voor zijn dood schreef hij mij een brief, waarin hij mij verzocht, u deze voorwaarde te stellen. Hij legt u dus niet als plicht op, dit raadsel uit te zoeken. U kunt de erfenis weigeren en weer teruggaan naar uw ranch.” (12,1)
(Wegens ruimtegebrek de rest hier weggelaten.)
2. De strijd om de Sam Peony Bridge. Testament onder opschortende (of liever ontbindende?) voorwaarde.
Advocaat Summer tot de inwoners van Hourglass:
“Ik zal het kort maken. Wat ik juist wilde vertellen komt hierop neer dat Samual Peony, in leven farmer, beter bekend als Ouwe Sam, woonachtig …”
“Doorgaan!” brulde iemand.
“Dat Sam de helft van zijn banksaldo nalaat aan Frank, zijn voorman, de andere helft aan de rest van het personeel, en tenslotte alle onroerende goederen, dat wil zeggen: zijn huis, zijn landerijen, en tenslotte ook nog alles wat zich in dit huis bevindt en wat zich op het land bevindt, zoals het vee … Ik herhaal: Dat Sam dit alles nalaat aan de stad Hourglass!”
Het bleef even stil na zijn woorden. Toen barstte echter een oorverdovend kabaal los.
“Wacht nog even,” brulde Summer zo hard hij kon. “Er is een “maar” aan deze erfenis verbonden. Sam heeft namelijk bepaald, dat de stad pas over één jaar over de erfenis mag beschikken, indien tenminste binnen dat jaar aan een zekere voorwaarde is voldaan …” Hij zweeg met opzet.
Niemand wilde voor zijn buurman weten dat hij brandde van nieuwsgierigheid en daarom bleef het even stil. Toen klonk een bijna smekende stem : “Welke voorwaarde ..?”
(Wegens ruimtegebrek de rest hier weggelaten.)
3. Kogels als losgeld. Onenigheid over uitleg en tenuitvoerlegging van een testament onder ontbindende voorwaarde.
James Warmington tot Arendsoog: “Ik had naar Tom moeten luisteren …” kwam er heel zacht over zijn lippen. “Tom heeft me zo vaak om zijn erfdeel gevraagd …”
Arendsoog: “Zijn erfdeel?”
James: “Vader liet mij bij zijn dood alles na, op één voorwaarde … . ik moest ervoor zorgen, dat Tom zijn studie kon afmaken en zich daarna ergens kon vestigen. Tot hij er de brui aan gaf en bij ons introk, heb ik altijd alles voor hem betaald … De laatste maanden probeerde hij mij ervan te ovetuigen, dat hij recht had op een deel van de erfenis. Ik vertelde hem keer op keer, dat het nooit vaders bedoeling kon zijn geweest het rondgebied te versnipperen. Ik was bereid hem een ranch te geven, een stuk grond en vee … Als hij zich maar had willen vestigen. Maar het enige waar hij aan dacht waren pleziertjes …”
(Stukje weggelaten.)
Arendsoog staarde in gedachten door de keukendeur naar buiten. Hij vroeg zich af of de dood van Jef Hunting van invloed was op de bepalingen in het testament. …
Arendsoog: “Als Jef de laatste Hunting is … Dan komt ook de laatste bepaling in het testament te vervallen.”
De herbergier knikte. “Dat bedoelde ik toen ik zei dat ik misschien iets wist waarop de dood van Jef Hunting invloed zou hebben.”
(Stukje weggelaten.)
Tja, zo kón het in elkaar zitten … Er was echter één maar … (45,8)
Deel 45, Arendsoog in duplo, De strijd om de Woodson-ranch. (Tweede van twee Arendsoog verhalen in ‘Arendsoog in duplo’, deel 45, 1ste druk, twee verhalen in een kaft.)
Vervalsing van akten ter onrechtmatige verkrijging van een erfenis. Je kunt ook zeggen dat het om een fraude zaak gaat.
“Daar gaan we dan,” begon Arendsoog. “Begin vorige maand stierf in Greanstown op zevenenzestigjarige leeftijd de bekende paardenfokker Harry Woodson. Hij laat een vrouw achter die eenentwintig jaar jonger is dan hij, en een zoon van achttien,, Arthur Woodson … … .
… En dan, als een donderslag bij heldere hemel, komt een paar dagen na de begrafenis de jonge Marren, notaris van beroep, op bezoek. … Marren vertelt Mrs. Woodson dat haar overleden echtgenoot jaren geleden een testament heeft opgemaakt. In dit testament laat Woodson al zijn bezittingen – en dat zijn er nogal wat – aan zijn ‘eerstgeboren zoon’. Aanvankelijk denken moeder en zoon aan een grap van de oude Woodson, die tot ver in de omgeving bekend was om zijn gevoel voor humoor. Arthur is immers de enige en dus ‘eerstgeboren’ zoon van Woodson. Dan komt de jonge Warren op de proppen met een paar vergeelde documenten …
… .
“Alles kloppen zeer veel erg,” zei de Indiaan.
“Inderdaad! Naar mijn zin klopt het allemaal te mooi …” … En terwijl hij zijn sigaret uitdrukte op een gebarsten schoteltje, mompelde hij “Ik vraag me af hoe Marren zo zeker is van het feit dat Michael Woodson nog in leven is …”
Hoe steekt dit in elkaar? Klopt hier iets niet? Hoe steken het testament en de andere akten in dit avontuur? Stinkt dit zaakje? Gaandeweg vallen de stukjes van deze puzzle op hun plaats.
De andere stukjes van de puzzle zijn: bla, bla, bla.
En zo is er meer.
Groet,
Dag en doeii!! Jôôp Schepers.
20
Vraag het aan de leden... / het kraasen van de uil
« Gepost op: 24 april 2012, 09:42:40 »
Topic “Het krassen van de nachtuil”.
Hallo Arendsoog fans.
In deze topic probeer ik een overzicht te krijgen van alle gevallen waarin ‘het krassen van de nachtuil’ voorkomt als communicatiemiddel tussen Arendsoog en Witte Veder.
Hiervoor moet ik per geval weten in welk hoofdstuk van welk boek het staat. Bijvoorbeeld in (1, 9/10/14 [= in Arendsoog deel 1 hoofdstuk 9, 10 en 14]).
Als ik al die gevallen bij elkaar heb, ga ik kijken of er patronen in zitten. Ook of patronen samenhangen met patronen in andere topics.
Op het ogenblik heb ik kras gegevens uit:
Deel 1, 29, 50, 54, 55, 61. Dat is een beginnetje. Ik vind het ook leuk om die stukjes achter elkaar als een samenhangend geheel te lezen, met in m’n achterhoofd hoe er telkens een avontuur niet alleen omheen hangt maar ook vanaf hangt.
Verder heb ik van die delen enkele aanverwante onderwerpen als parallele systemen: familiefluitje, belkoord, touwtje gespannen dwars op de looprichting (smokkelaars van de Rio Malo) etc.
Evenals bij de stukjes van WittevVeder als kruidendokter is de aaneenschakeling van alle gekras en geroep van de uil op zich al sfeervol om te lezen. Als je het leest doemt de rest van de avonturen er als het ware bij op.
Wat ik dus nog nodig heb is niet niks:
Waar de krassende uil voorkomt in alle overige delen en in welke hoofdstukken hij staat. Van daaruit kan ik dan de boel onderzoeken op patroonvorming en samenhangen met andere topics.
Wie er zin in heeft voele zich vrij om in deze topic nieuwe gegevens en inzichten aan te reiken.
(I.v.m. de hypothese dat de Arendsoogserie de evolutionaire theorie “de ontogenese is een herhaling van de phylogenese” bevestigt, moet de ontwikkeling van het krassen van de uil in deel 1 t/m halverwege deel 20 worden vergeleken met die vanaf halverwege deel 20 t/m deel 63! + kijken wat de toevoeging/vernieuwing ervan is op het einde.)
Inleidend praatje bij het uiteindelijke onderzoekje (moet nog worden geschreven).
Het krassen van de uil [in samenhang met andere communicatie, geheimhouding, bedrijfsvoering.]
De roep van de uil, parallele systemen. Het familiefluitje der Fitzmaurices (55,11 – zie onder), het belkoord (55,16 – zie onder)
Bla, bla, bla, nog in te vullen.
Voorbeelden non-verbale interne communicatie uit “Arendsoog” (met ‘interne’ bedoel ik de communicatie in het kamp van Arendsoog, tussen Arendsoog en Witte Veder):
1. Het krassen van een nachtuil de roep van de uil
Deel 1. Arendsoog. (1,9/10/14)
Arendsoog tegen Witte Veder: “Zie je O’Conner of een van de anderen uitrijden, …, dan waarschuw je mij door driemaal het krassen van een nachtuil na te bootsen.”(1,9)
Plotseling weerklonk driemaal het gekras van de nachtuil. “Hoor”, zei Arendsoog, “dat is hij.” (1,10)
Arendsoog tegen Witte Veder: “Is het nog donker, dan zal ik hier het gekras van de nachtuil laten horen. Antwoord me dan op dezelfde manier.” (1,14)
Hij liet het gekras van de nachtuil horen en na enige tijd kwam het antwoord. (1,14)
Deel 29, Good Luck, Arendsoog, (29,5/9).
Tweemaal, kort na elkaar, klonk de roep van de uil. (29,5)
Driemaal kort na elkaar klonk de angstaanjagende roep van de uil. (29,9)
Hè? Wèlke uil??? Doet dat er niet meer toe ?!?!?!
Deel 50, De verdwijning van Arendsoog, (50,8/9/12), de roep van de uil.
Uit het schemerdonker was een figuur in uniform in de lichtkring van een van de olielampen aan de muren verschenen. Diep in gedachten verzonken slenterde de militair verder …
Witte Veder had hem maar heel even gezien, maar het was lang genoeg geweest! de militair, die hem op slechts enkele meters passeerde, was … Arendsoog …! Er was geen spoortje van twijfel in het hart van de Indiaan. Het was totaal onbelangrijk wat zijn vriend aanhad. Witte Veder zou hem op ieder moment en op elke plaats op de wereld herken hebben.
Zonder aarzelen bracht hij beide handen naar zijn mond en liet tweemaal de roep van de uil klinken … (50,8)
(De rest uit deel 50 wegens ruimte gebrek hier weggelaten.)
Deel 54, Arendsoog … vogelvrij!, (54,11), de roep van de uil.
Arendsoog steeg af en leidde Lightfeet van het pad af, dat naar de ranch voerde. Al zijn zintuigen waren gespannen. Zelfs het geluid van een wegschietende veldmuis ontging hem niet. Hij zette zijn handen aan de mond en even later klonk de roep van de uil door de stille nacht. Hij wachtte op antwoord en liet zijn handen weer zakken.
Er verstreken dertig, veertig seconden …
Arendsoog trok verwonderd de wenkbrauwen op. Zou Witte Veder hem niet gehoord hebben? Voor de tweede keer bracht hij zijn handen naar zijn mond en liet de roep klinken.
Een doodse stilte was zijn antwoord … (54,11)
Deel 55, Arendsoog en het FRAME komplot, (55, 3, 4, 5, 7 en
, de roep van een/de uil (wegens ruimtegebrek hier weggelaten).
De roep van de uil.
Uitbreiding der groep van deelnemers onder geheimhouding? (55,5)
Arendsoog ‘Luister, Eamon,’ zei hij [Arendsoog] dan. ‘je hebt ons enorm geholpen. … Weet je hoe de roep van een uil klinkt?’ (55,5)
‘Nou en of! jullie geven, tussen haakjes, een knappe imitatie daarvan weg. ik dacht even, dat ik echte uilen hoorde!’
arendsoog glimlachte. Eamon was geen domme jongen! ‘Kun je iets precieser zijn over de plaats waar jullie werken?’
‘Oh, dat is makkelijk. Er zijn vijf kopermijnen ten oosten van Ajo. Ze hebben heel simpel een letter van het alfabet gekregen om ze uit elkaar te houden. Wij werken in mijn ‘D’.’
‘Als we je nodig hebben, zoeken we je wel op. Het teken voor jou is drie keer de roep van de uil met tussenpozen van ongeveer twintig seconden. Als je dat hoort, probeer je dan af te zonderen. Wij vinden je wel. Mocht het ’s avonds gebeuren, kom dan naar de achtertuin van mrs. Collins’ huis. Verzin maar een smoes!’
‘Komt in orde!’ zei Eamon ernstig. (55,5)
(De rest uit deel 55 wegens ruimtegebrek hier weggelaten.)
De roep van de uil, parallele systemen. Het familiefluitje der Fitzmaurices.
Eamon ‘Misschien weet ik de oplossing …’ (55,11)
‘Hoe dan?’ Arendsoog keek verrast op.
‘Wij hebben een soort ‘familiefluitje’,’ legde Eamaon fluisterend uit. ‘Het is, geloof ik, het begin van een Iers volksliedje en we zijn de enigen in Manura die het kennen.’
‘Het is te proberen,’ zei Arendsoog. ‘Maar fluit niet te hard!’
Eamon knikte. Hij maakte zijn lippen nat met zijn tong, tuitte zijn mond en floot … Het deuntje was heel kort, zes noten slechts en het was voorbij voor Arendsoog het wist.
Doodstil bleven onze vrienden liggen. Drie … vijf … tien seconden …
Toen kwam er plotseling antwoord! Enigszins gedempt weliswaar, klonk uit één van de gebouwen precies hetzelfde wijsje. (55,11)
De roep van de uil, parallele systemen. Het belkoord van mister Lewis.
Arendsoog vroeg zich af hoe de twee mannen hadden kunnen weten, dat mister Lewis ongewenste bezoekers had. (55,16)
Lewis scheen zijn gedachten te raden. ‘Het valt me toch tegen van de beroemde mister Arendsoog,’ zei hij sarcastisch. ‘Toen u plotseling dit vertrek binnenkwam, ben ik opgestaan vanachter mijn bureau. U had absoluut niet in de gaten, dat ik driemaal aan dit belkoord trok.’ Hij draaide zich een kwartslag om en pakte een rood koord beet, dat van het plafond afhing. Het verdween ergens achter de wand met boeken. ‘Een directe verbinding met het personeel,’ zei hij trots, alsof het belkoord een uitvinding van hemzelf was. ‘Drie keer bellen betekent: onraad!’
‘Ik ben erg onder de indruk,’ zei Arendsoog kalm. (55,16) In werkelijkheid was hij woedend op zichzelf, omdat hij echt niet gezien had dat mister Lewis aan het belkoord had getrokken. (55,16)
Deel 61, Jacht op een schaduw, (61, 16), de roep van de uil.
Arendsoog tegen sheriff Scofield “Wilt u aan Witte Veder vragen om tweemaal de roep van de uil te laten klinken. Dan weten we dat ze achter het gebouw klaar zijn.” (61,16) …
De seconden kropen traag voorbij… Toen klonk eindelijk de roep van de uil! (61,16)
Zo is er meer.
Groet,
Dag en doeii!! Jôôp Schepers.
Hallo Arendsoog fans.
In deze topic probeer ik een overzicht te krijgen van alle gevallen waarin ‘het krassen van de nachtuil’ voorkomt als communicatiemiddel tussen Arendsoog en Witte Veder.
Hiervoor moet ik per geval weten in welk hoofdstuk van welk boek het staat. Bijvoorbeeld in (1, 9/10/14 [= in Arendsoog deel 1 hoofdstuk 9, 10 en 14]).
Als ik al die gevallen bij elkaar heb, ga ik kijken of er patronen in zitten. Ook of patronen samenhangen met patronen in andere topics.
Op het ogenblik heb ik kras gegevens uit:
Deel 1, 29, 50, 54, 55, 61. Dat is een beginnetje. Ik vind het ook leuk om die stukjes achter elkaar als een samenhangend geheel te lezen, met in m’n achterhoofd hoe er telkens een avontuur niet alleen omheen hangt maar ook vanaf hangt.
Verder heb ik van die delen enkele aanverwante onderwerpen als parallele systemen: familiefluitje, belkoord, touwtje gespannen dwars op de looprichting (smokkelaars van de Rio Malo) etc.
Evenals bij de stukjes van WittevVeder als kruidendokter is de aaneenschakeling van alle gekras en geroep van de uil op zich al sfeervol om te lezen. Als je het leest doemt de rest van de avonturen er als het ware bij op.
Wat ik dus nog nodig heb is niet niks:
Waar de krassende uil voorkomt in alle overige delen en in welke hoofdstukken hij staat. Van daaruit kan ik dan de boel onderzoeken op patroonvorming en samenhangen met andere topics.
Wie er zin in heeft voele zich vrij om in deze topic nieuwe gegevens en inzichten aan te reiken.
(I.v.m. de hypothese dat de Arendsoogserie de evolutionaire theorie “de ontogenese is een herhaling van de phylogenese” bevestigt, moet de ontwikkeling van het krassen van de uil in deel 1 t/m halverwege deel 20 worden vergeleken met die vanaf halverwege deel 20 t/m deel 63! + kijken wat de toevoeging/vernieuwing ervan is op het einde.)
Inleidend praatje bij het uiteindelijke onderzoekje (moet nog worden geschreven).
Het krassen van de uil [in samenhang met andere communicatie, geheimhouding, bedrijfsvoering.]
De roep van de uil, parallele systemen. Het familiefluitje der Fitzmaurices (55,11 – zie onder), het belkoord (55,16 – zie onder)
Bla, bla, bla, nog in te vullen.
Voorbeelden non-verbale interne communicatie uit “Arendsoog” (met ‘interne’ bedoel ik de communicatie in het kamp van Arendsoog, tussen Arendsoog en Witte Veder):
1. Het krassen van een nachtuil de roep van de uil
Deel 1. Arendsoog. (1,9/10/14)
Arendsoog tegen Witte Veder: “Zie je O’Conner of een van de anderen uitrijden, …, dan waarschuw je mij door driemaal het krassen van een nachtuil na te bootsen.”(1,9)
Plotseling weerklonk driemaal het gekras van de nachtuil. “Hoor”, zei Arendsoog, “dat is hij.” (1,10)
Arendsoog tegen Witte Veder: “Is het nog donker, dan zal ik hier het gekras van de nachtuil laten horen. Antwoord me dan op dezelfde manier.” (1,14)
Hij liet het gekras van de nachtuil horen en na enige tijd kwam het antwoord. (1,14)
Deel 29, Good Luck, Arendsoog, (29,5/9).
Tweemaal, kort na elkaar, klonk de roep van de uil. (29,5)
Driemaal kort na elkaar klonk de angstaanjagende roep van de uil. (29,9)
Hè? Wèlke uil??? Doet dat er niet meer toe ?!?!?!
Deel 50, De verdwijning van Arendsoog, (50,8/9/12), de roep van de uil.
Uit het schemerdonker was een figuur in uniform in de lichtkring van een van de olielampen aan de muren verschenen. Diep in gedachten verzonken slenterde de militair verder …
Witte Veder had hem maar heel even gezien, maar het was lang genoeg geweest! de militair, die hem op slechts enkele meters passeerde, was … Arendsoog …! Er was geen spoortje van twijfel in het hart van de Indiaan. Het was totaal onbelangrijk wat zijn vriend aanhad. Witte Veder zou hem op ieder moment en op elke plaats op de wereld herken hebben.
Zonder aarzelen bracht hij beide handen naar zijn mond en liet tweemaal de roep van de uil klinken … (50,8)
(De rest uit deel 50 wegens ruimte gebrek hier weggelaten.)
Deel 54, Arendsoog … vogelvrij!, (54,11), de roep van de uil.
Arendsoog steeg af en leidde Lightfeet van het pad af, dat naar de ranch voerde. Al zijn zintuigen waren gespannen. Zelfs het geluid van een wegschietende veldmuis ontging hem niet. Hij zette zijn handen aan de mond en even later klonk de roep van de uil door de stille nacht. Hij wachtte op antwoord en liet zijn handen weer zakken.
Er verstreken dertig, veertig seconden …
Arendsoog trok verwonderd de wenkbrauwen op. Zou Witte Veder hem niet gehoord hebben? Voor de tweede keer bracht hij zijn handen naar zijn mond en liet de roep klinken.
Een doodse stilte was zijn antwoord … (54,11)
Deel 55, Arendsoog en het FRAME komplot, (55, 3, 4, 5, 7 en
, de roep van een/de uil (wegens ruimtegebrek hier weggelaten).De roep van de uil.
Uitbreiding der groep van deelnemers onder geheimhouding? (55,5)
Arendsoog ‘Luister, Eamon,’ zei hij [Arendsoog] dan. ‘je hebt ons enorm geholpen. … Weet je hoe de roep van een uil klinkt?’ (55,5)
‘Nou en of! jullie geven, tussen haakjes, een knappe imitatie daarvan weg. ik dacht even, dat ik echte uilen hoorde!’
arendsoog glimlachte. Eamon was geen domme jongen! ‘Kun je iets precieser zijn over de plaats waar jullie werken?’
‘Oh, dat is makkelijk. Er zijn vijf kopermijnen ten oosten van Ajo. Ze hebben heel simpel een letter van het alfabet gekregen om ze uit elkaar te houden. Wij werken in mijn ‘D’.’
‘Als we je nodig hebben, zoeken we je wel op. Het teken voor jou is drie keer de roep van de uil met tussenpozen van ongeveer twintig seconden. Als je dat hoort, probeer je dan af te zonderen. Wij vinden je wel. Mocht het ’s avonds gebeuren, kom dan naar de achtertuin van mrs. Collins’ huis. Verzin maar een smoes!’
‘Komt in orde!’ zei Eamon ernstig. (55,5)
(De rest uit deel 55 wegens ruimtegebrek hier weggelaten.)
De roep van de uil, parallele systemen. Het familiefluitje der Fitzmaurices.
Eamon ‘Misschien weet ik de oplossing …’ (55,11)
‘Hoe dan?’ Arendsoog keek verrast op.
‘Wij hebben een soort ‘familiefluitje’,’ legde Eamaon fluisterend uit. ‘Het is, geloof ik, het begin van een Iers volksliedje en we zijn de enigen in Manura die het kennen.’
‘Het is te proberen,’ zei Arendsoog. ‘Maar fluit niet te hard!’
Eamon knikte. Hij maakte zijn lippen nat met zijn tong, tuitte zijn mond en floot … Het deuntje was heel kort, zes noten slechts en het was voorbij voor Arendsoog het wist.
Doodstil bleven onze vrienden liggen. Drie … vijf … tien seconden …
Toen kwam er plotseling antwoord! Enigszins gedempt weliswaar, klonk uit één van de gebouwen precies hetzelfde wijsje. (55,11)
De roep van de uil, parallele systemen. Het belkoord van mister Lewis.
Arendsoog vroeg zich af hoe de twee mannen hadden kunnen weten, dat mister Lewis ongewenste bezoekers had. (55,16)
Lewis scheen zijn gedachten te raden. ‘Het valt me toch tegen van de beroemde mister Arendsoog,’ zei hij sarcastisch. ‘Toen u plotseling dit vertrek binnenkwam, ben ik opgestaan vanachter mijn bureau. U had absoluut niet in de gaten, dat ik driemaal aan dit belkoord trok.’ Hij draaide zich een kwartslag om en pakte een rood koord beet, dat van het plafond afhing. Het verdween ergens achter de wand met boeken. ‘Een directe verbinding met het personeel,’ zei hij trots, alsof het belkoord een uitvinding van hemzelf was. ‘Drie keer bellen betekent: onraad!’
‘Ik ben erg onder de indruk,’ zei Arendsoog kalm. (55,16) In werkelijkheid was hij woedend op zichzelf, omdat hij echt niet gezien had dat mister Lewis aan het belkoord had getrokken. (55,16)
Deel 61, Jacht op een schaduw, (61, 16), de roep van de uil.
Arendsoog tegen sheriff Scofield “Wilt u aan Witte Veder vragen om tweemaal de roep van de uil te laten klinken. Dan weten we dat ze achter het gebouw klaar zijn.” (61,16) …
De seconden kropen traag voorbij… Toen klonk eindelijk de roep van de uil! (61,16)
Zo is er meer.
Groet,
Dag en doeii!! Jôôp Schepers.
21
Vraag het aan de leden... / Witte Veder Kruidendokter
« Gepost op: 24 april 2012, 02:07:39 »
Topic “Witte Veder kruidendokter etc.”
Hallo Arendsoog fans.
In deze topic probeer ik een overzicht te krijgen van alle gevallen waarin Witte Veder kruiden gebruikt om mens en dier te genezen of hun lijden te verlichten.
Hiervoor moet ik per geval weten in welk hoofdstuk van welk boek het staat. Bijvoorbeeld in (1,14~15 [= in Arendsoog deel 1 hoofdstuk 14 en 15]).
Als ik al die gevallen bij elkaar heb, ga ik kijken of er patronen in zit. Ook of patronen samenhangen met patronen in andere topics. Bijvoorbeeld met bloedsomloop.
Bloedsomloop komt voor bij gevangenschappen, maar mogelijk ook bij verwondingen.
Eigenlijk ligt het andersom. Ik moet eerst bloedsomloop – als een kleiner verschijnseltje – samenstellen. Vandaar kijken hoe het voorkomt in gevangschappen, bij verzorgen van gewonden etc. en of daar wezenlijke verschillen of overeenkomsten zijn.
Vervolgens kan het gebruik van kruiden en gevangenschappen ook weer als onderdeel van grotere onderzoekjes bekijken. Enz. enz.
Op het ogenblik heb ik kruiden gegevens:
Deel 1, 43, 50, 51, 54, 55, 61, 63. Dat is een beginnetje. Ik vind het ook leuk om die stukjes achter elkaar als een samenhangend geheel te lezen, met in m’n achterhoofd hoe er telkens een avontuur niet alleen omheen hangt maar ook vanaf hangt.
Verder heb ik van die delen enkele aanverwante onderwerpen als bloedsomloop, giftige stoffen.
Wat ik dus nog nodig heb is niet niks:
Van alle overige delen of witte Veder er ‘kruidendokter’ en in welke hoofdstukken dit staat. Van daaruit kan ik dan de boel onderzoeke op patroonvorming en samenhangen met andere topics.
Wie er zin in heeft voele zich vrij om in deze topic nieuwe gegevens en inzichten aan te reiken.
Inleidend praatje bij het uiteindelijke onderzoekje.
Witte Veder kruidendokter etc.
Geneeskrachtige kruiden komen bijna alleen voor in verband met Witte Veder, de kruidendokter bij uitstek. Hij weet tegen koorts, verwondingen en kwaaltjes altijd wel een kruid te vinden en een kruidencocktail of werkzaam smeerseltje te maken. Waar hij mee aan komt werkt altijd. Het begint al meteen in `Arendsoog’ en loopt door de hele serie. Je zou zeggen dat Witte Veder zulke uitgebreide kennis nooit uit eigen ervaring kan hebben, dat hij put uit wat vele anderen in de loop der tijden hebben ontdekt. Maar daar blijkt bar weinig van. Alleen in `Kogels als losgeld’ beschikt een donkere vrouw over dezelfde kennis.
Haar kennis kan een mengvorm zijn van die uit ergens in Afrika en die der Amerikaanse Indianen.
De reacties op Witte Veders kruidenkennis zijn verschillend. Zij die hij op de been heeft geholpen lopen met hem weg. Westerse geneesheren staan er meestal sceptisch tegenover. Dit kan uit broodnijd zijn, een kapitalistische uitwas. Soms zijn ze er positief over, soms aanvankelijk sceptisch, naderhand positief (karaterontwikkeling!).
Het standpunt van J. en P. Nowee blijkt uit het feit dat zij Witte Veder in deze altijd zijn gang laten gaan, waarbij hij altijd succes heeft.
(I.v.m. de hypothese dat de Arendsoogserie de evolutionaire theorie “de ontogenese is een herhaling van de phylogenese” bevestigt, moet de ontwikkeling van Witte Veder als kruidendokter in deel 1 t/m halverwege deel 20 worden vergelijken met die ontwikkeling vanaf halverwege deel 20 t/m deel 63! Dit zal moeilijk worden, want wat is Witte Veders toevoeging aan de kruidenkennis of het inzicht daarin?)
Enkele voorbeelden van kruidenkundigheid en aanverwanteonderwerpen:
Deel 1, Arendsoog, hoodstukken 14 en 15.
Witte Veder was echter al in de struiken aan het zoeken, en kwam even later terug met een plant, welke eigenaardig gevormde bladeren had. ‘Arendsoog’, (1,14)
Witte Veder tegen Arendsoog: “Hm!” zei hij, “Wond niet gevaarlijk zijn. Zal kruid op doen. Dan mijn blanke broeder geen koorts krijgen.”(1,14)
“Ik geloof, dat ik dat te danken heb aan het geneeskrachtige kruid, dat Witte Veder er op gelegd heeft,” antwoordde Arendsoog. (1,15)
Deel 43, Kogels als losgeld, hoofdstukken 1 en 8.
James Warmington tegen Arendsoog: “Toen het begon te schemeren was mijn vrouw volledig over haar toeren. Onze kokkin, een oude negerin, heeft toen een kalmerend kruidendrankje voor haar gemaakt.” (43,1)
Was Witte Veder er nu maar! De Indiaan zou ongetwijfeld zelfs in deze kale woestenij nog bloedstelpende kruiden vinden! (43,8)
Deel 50, De verdwijning van Arendsoog, hoofdstukken 4, 6, 8, 10 (en ff?). Tekst te langvoor dit bericht.
Witte Veder en luchtspiegelingen, (50,6 tweede alinea). Tekst te lang voor dit bericht.
Deel 51, Arendsoog en de man zonder verleden, hoofdstuk 1.
Witte Veder had het ranchgebouw verlaten om wat kruiden te zoeken, wat in dit vroege voorjaar een bijna onmogelijke opgave was. … Toch had de Indiaan enkele bladeren van een heester in de hand, toen hij in het ranchgebouw weerkeerde.
`Zijn niet veel,’ verontschuldigde hij zich. `Maar zij voorkomen ontsteking.’
`Dat is een heel belangrijk ding,’ zei Arendsoog. Hij keek toe, terwijl zijn vriend de bladeren als het ware `uitwrong’ boven de wond. Er vielen slechts enkele druppels vocht uit.
`Zijn voldoende,’ wist Witte Veder echter zeker. (51,1)
Deel 54, Arendsoog … vogelvrij!, hoofdstuk 15. Te lang voor dit bericht.
Ze zaten aan de rand van het riviertje, dat door de laagvlakte stroomde waarin Woodruff lag. Ondanks de duisternis was Witte Veder erin geslaagd de kruiden te vinden die nodig waren om de zwelling van Arendsoogs enkel te verminderen. (54,15) …
Plotseling stond Arendsoog op en begon zich uit te kleden. ‘Ik ga een duik nemen in de rivier,’ zei hij. Niets is beter om goed wakker te worden en weer helder te kunnen denken dan een koud bad! Of … heeft de dokter daar bezwaar tegen in verband met mijn enkel?’
‘Als dokter zeggen ‘nee’, Arendsoog toch doen,’ zei Witte Veder. Er lag een vage glimlach op zijn gezicht. (54,15)
‘Daar kon je wel eens gelijk in hebben,’ grinnikte Arendsoog. … Hij liet zich snel zakken en Zwom met krachtige slagen tegen de stroom in. Op de oever begon Witte Veder takken te verzamelen voor een vuur. (54,15)
Giftige stoffen.
Deel De vergiftigde dorpsbron.
Deel 61, Jacht op een ‘schaduw’, Duivelsbrood in (61,11~12)
Vuur maken etc.
Deel 54, Arendsoog … vogelvrij!
Op de oever begon Witte Veder takken te verzamelen voor een vuur. (54,15)
Deel 55, Arendsoog en het FRAME komplot, hfdstk 10.
Witte Veder slaagde er zelfs in met het weinige hout dat hij kon vinden een vuur te maken en een half uurtje later konden zij eindelijk hun knorrende magen het zwijgen opleggen. (55,10)
‘s Kruidendokters nazorg.
Witte Veder kroop als laatste onder zijn deken, nadat hij het vuur had uitgemaakt. (55,10)
Gestremde bloedsomloop.
Veel gevallen van gestremde bloedsomloop ontstaan door te strakke boeien om handen en/of polsen. Er zijn ook gevallen na te lang in een houding gestaan, gelegen of gezeten te hebben. Het gaat hier om het weer op gang brengen van de bloedsomloop, oftewel, de kennis van het menselijk lichaam.
Deel 54, Arendsoog … vogelvrij!
Na Witte Veders bevrijding uit de huifkar is hij enige tijd bezig om z’n bloedsomloop weer op gang te brengen. (54,12)
Zeker een volle minuut bleef de Indiaan op z’n rug liggen. Hij strekte zijn armen uit en bewoog zijn vingers in een hoog tempo. Strekken, buigen, strekken, buigen … De bloedsomloop in zijn polsen, handen en enkels die gestremd was geweest, herstelde zich snel. Dit ging met een pijnlijk tintelgevoel gepaard, maar Witte Veder besteedde daar niet eens aandacht aan. (54,12)
Zo is er meer.
Groet,
Dag en doeii!! Jôôp Schepers.
Hallo Arendsoog fans.
In deze topic probeer ik een overzicht te krijgen van alle gevallen waarin Witte Veder kruiden gebruikt om mens en dier te genezen of hun lijden te verlichten.
Hiervoor moet ik per geval weten in welk hoofdstuk van welk boek het staat. Bijvoorbeeld in (1,14~15 [= in Arendsoog deel 1 hoofdstuk 14 en 15]).
Als ik al die gevallen bij elkaar heb, ga ik kijken of er patronen in zit. Ook of patronen samenhangen met patronen in andere topics. Bijvoorbeeld met bloedsomloop.
Bloedsomloop komt voor bij gevangenschappen, maar mogelijk ook bij verwondingen.
Eigenlijk ligt het andersom. Ik moet eerst bloedsomloop – als een kleiner verschijnseltje – samenstellen. Vandaar kijken hoe het voorkomt in gevangschappen, bij verzorgen van gewonden etc. en of daar wezenlijke verschillen of overeenkomsten zijn.
Vervolgens kan het gebruik van kruiden en gevangenschappen ook weer als onderdeel van grotere onderzoekjes bekijken. Enz. enz.
Op het ogenblik heb ik kruiden gegevens:
Deel 1, 43, 50, 51, 54, 55, 61, 63. Dat is een beginnetje. Ik vind het ook leuk om die stukjes achter elkaar als een samenhangend geheel te lezen, met in m’n achterhoofd hoe er telkens een avontuur niet alleen omheen hangt maar ook vanaf hangt.
Verder heb ik van die delen enkele aanverwante onderwerpen als bloedsomloop, giftige stoffen.
Wat ik dus nog nodig heb is niet niks:
Van alle overige delen of witte Veder er ‘kruidendokter’ en in welke hoofdstukken dit staat. Van daaruit kan ik dan de boel onderzoeke op patroonvorming en samenhangen met andere topics.
Wie er zin in heeft voele zich vrij om in deze topic nieuwe gegevens en inzichten aan te reiken.
Inleidend praatje bij het uiteindelijke onderzoekje.
Witte Veder kruidendokter etc.
Geneeskrachtige kruiden komen bijna alleen voor in verband met Witte Veder, de kruidendokter bij uitstek. Hij weet tegen koorts, verwondingen en kwaaltjes altijd wel een kruid te vinden en een kruidencocktail of werkzaam smeerseltje te maken. Waar hij mee aan komt werkt altijd. Het begint al meteen in `Arendsoog’ en loopt door de hele serie. Je zou zeggen dat Witte Veder zulke uitgebreide kennis nooit uit eigen ervaring kan hebben, dat hij put uit wat vele anderen in de loop der tijden hebben ontdekt. Maar daar blijkt bar weinig van. Alleen in `Kogels als losgeld’ beschikt een donkere vrouw over dezelfde kennis.
Haar kennis kan een mengvorm zijn van die uit ergens in Afrika en die der Amerikaanse Indianen.
De reacties op Witte Veders kruidenkennis zijn verschillend. Zij die hij op de been heeft geholpen lopen met hem weg. Westerse geneesheren staan er meestal sceptisch tegenover. Dit kan uit broodnijd zijn, een kapitalistische uitwas. Soms zijn ze er positief over, soms aanvankelijk sceptisch, naderhand positief (karaterontwikkeling!).
Het standpunt van J. en P. Nowee blijkt uit het feit dat zij Witte Veder in deze altijd zijn gang laten gaan, waarbij hij altijd succes heeft.
(I.v.m. de hypothese dat de Arendsoogserie de evolutionaire theorie “de ontogenese is een herhaling van de phylogenese” bevestigt, moet de ontwikkeling van Witte Veder als kruidendokter in deel 1 t/m halverwege deel 20 worden vergelijken met die ontwikkeling vanaf halverwege deel 20 t/m deel 63! Dit zal moeilijk worden, want wat is Witte Veders toevoeging aan de kruidenkennis of het inzicht daarin?)
Enkele voorbeelden van kruidenkundigheid en aanverwanteonderwerpen:
Deel 1, Arendsoog, hoodstukken 14 en 15.
Witte Veder was echter al in de struiken aan het zoeken, en kwam even later terug met een plant, welke eigenaardig gevormde bladeren had. ‘Arendsoog’, (1,14)
Witte Veder tegen Arendsoog: “Hm!” zei hij, “Wond niet gevaarlijk zijn. Zal kruid op doen. Dan mijn blanke broeder geen koorts krijgen.”(1,14)
“Ik geloof, dat ik dat te danken heb aan het geneeskrachtige kruid, dat Witte Veder er op gelegd heeft,” antwoordde Arendsoog. (1,15)
Deel 43, Kogels als losgeld, hoofdstukken 1 en 8.
James Warmington tegen Arendsoog: “Toen het begon te schemeren was mijn vrouw volledig over haar toeren. Onze kokkin, een oude negerin, heeft toen een kalmerend kruidendrankje voor haar gemaakt.” (43,1)
Was Witte Veder er nu maar! De Indiaan zou ongetwijfeld zelfs in deze kale woestenij nog bloedstelpende kruiden vinden! (43,8)
Deel 50, De verdwijning van Arendsoog, hoofdstukken 4, 6, 8, 10 (en ff?). Tekst te langvoor dit bericht.
Witte Veder en luchtspiegelingen, (50,6 tweede alinea). Tekst te lang voor dit bericht.
Deel 51, Arendsoog en de man zonder verleden, hoofdstuk 1.
Witte Veder had het ranchgebouw verlaten om wat kruiden te zoeken, wat in dit vroege voorjaar een bijna onmogelijke opgave was. … Toch had de Indiaan enkele bladeren van een heester in de hand, toen hij in het ranchgebouw weerkeerde.
`Zijn niet veel,’ verontschuldigde hij zich. `Maar zij voorkomen ontsteking.’
`Dat is een heel belangrijk ding,’ zei Arendsoog. Hij keek toe, terwijl zijn vriend de bladeren als het ware `uitwrong’ boven de wond. Er vielen slechts enkele druppels vocht uit.
`Zijn voldoende,’ wist Witte Veder echter zeker. (51,1)
Deel 54, Arendsoog … vogelvrij!, hoofdstuk 15. Te lang voor dit bericht.
Ze zaten aan de rand van het riviertje, dat door de laagvlakte stroomde waarin Woodruff lag. Ondanks de duisternis was Witte Veder erin geslaagd de kruiden te vinden die nodig waren om de zwelling van Arendsoogs enkel te verminderen. (54,15) …
Plotseling stond Arendsoog op en begon zich uit te kleden. ‘Ik ga een duik nemen in de rivier,’ zei hij. Niets is beter om goed wakker te worden en weer helder te kunnen denken dan een koud bad! Of … heeft de dokter daar bezwaar tegen in verband met mijn enkel?’
‘Als dokter zeggen ‘nee’, Arendsoog toch doen,’ zei Witte Veder. Er lag een vage glimlach op zijn gezicht. (54,15)
‘Daar kon je wel eens gelijk in hebben,’ grinnikte Arendsoog. … Hij liet zich snel zakken en Zwom met krachtige slagen tegen de stroom in. Op de oever begon Witte Veder takken te verzamelen voor een vuur. (54,15)
Giftige stoffen.
Deel
De vergiftigde dorpsbron.Deel 61, Jacht op een ‘schaduw’, Duivelsbrood in (61,11~12)
Vuur maken etc.
Deel 54, Arendsoog … vogelvrij!
Op de oever begon Witte Veder takken te verzamelen voor een vuur. (54,15)
Deel 55, Arendsoog en het FRAME komplot, hfdstk 10.
Witte Veder slaagde er zelfs in met het weinige hout dat hij kon vinden een vuur te maken en een half uurtje later konden zij eindelijk hun knorrende magen het zwijgen opleggen. (55,10)
‘s Kruidendokters nazorg.
Witte Veder kroop als laatste onder zijn deken, nadat hij het vuur had uitgemaakt. (55,10)
Gestremde bloedsomloop.
Veel gevallen van gestremde bloedsomloop ontstaan door te strakke boeien om handen en/of polsen. Er zijn ook gevallen na te lang in een houding gestaan, gelegen of gezeten te hebben. Het gaat hier om het weer op gang brengen van de bloedsomloop, oftewel, de kennis van het menselijk lichaam.
Deel 54, Arendsoog … vogelvrij!
Na Witte Veders bevrijding uit de huifkar is hij enige tijd bezig om z’n bloedsomloop weer op gang te brengen. (54,12)
Zeker een volle minuut bleef de Indiaan op z’n rug liggen. Hij strekte zijn armen uit en bewoog zijn vingers in een hoog tempo. Strekken, buigen, strekken, buigen … De bloedsomloop in zijn polsen, handen en enkels die gestremd was geweest, herstelde zich snel. Dit ging met een pijnlijk tintelgevoel gepaard, maar Witte Veder besteedde daar niet eens aandacht aan. (54,12)
Zo is er meer.
Groet,
Dag en doeii!! Jôôp Schepers.
22
Vraag het aan de leden... / Re: Vraagje over verzameling
« Gepost op: 24 april 2012, 01:02:40 »
Hoi Jonathan,
Ja, ik vind het vervelend, maar ik heb er niet op geaasd om je te snel af te zijn. Maar ik wil die boeken ook wel graag hebben.
Ter leniging van de nood zal ik op m’n strooptochten door 2dehands winkeltjes en langs boekenkasten van vrienden/kennissen uitkijken naar die Winterboeken en deel 16 en 40 van de Arendsoogserie. Misschien ook naar andere publicaties, zoals in Pep en Jeugdjuweel?
Dit is niet slechts altruïstisch, het mes snijdt aan twee kanten. Je weet wel, bij stapeltjes inkoop ben je per deel vaak iets goedkoper uit – quantum korting - terwijl het doorschuiven de kosten per deel nog verder drukt, waarbij degene die de overtollige exemplaren nodig heeft ook niet al te diep in z’n boekenbeurs hoeft te tasten.
Tot nader, groet,
Dagendoeii!! Jôôp.
Ja, ik vind het vervelend, maar ik heb er niet op geaasd om je te snel af te zijn. Maar ik wil die boeken ook wel graag hebben.
Ter leniging van de nood zal ik op m’n strooptochten door 2dehands winkeltjes en langs boekenkasten van vrienden/kennissen uitkijken naar die Winterboeken en deel 16 en 40 van de Arendsoogserie. Misschien ook naar andere publicaties, zoals in Pep en Jeugdjuweel?
Dit is niet slechts altruïstisch, het mes snijdt aan twee kanten. Je weet wel, bij stapeltjes inkoop ben je per deel vaak iets goedkoper uit – quantum korting - terwijl het doorschuiven de kosten per deel nog verder drukt, waarbij degene die de overtollige exemplaren nodig heeft ook niet al te diep in z’n boekenbeurs hoeft te tasten.
Tot nader, groet,
Dagendoeii!! Jôôp.
23
Vraag het aan de leden... / Re: Vraagje over verzameling
« Gepost op: 22 april 2012, 01:20:59 »
Hoi Jonathan,
Voor mij hoef je je voor je verhaspeling niet te schamen, als het al een verhaspeling is. In de eerste plaats niet omdat het m.i. niet iets is om je voor te moeten schamen. In de tweede plaats niet omdat het een m.i. een voor de hand liggend – en mogelijk nieuw – gebruik is van het woord kinderwens in de betekenis van iemands “wens als kind”.
Daar ik zojuist onverwacht onraad rook t.a.v. die volgens jou en mij vaststaande betekenis van “mijn wens als kind”, ben ik in een Grote van Dale, 12 herziene druk, gedoken. Tot m’n verrassing stond het woord daar niet opgenomen.
Het lijkt me niet dat hier de conclusie moet zijn dat ‘kinderwens’ geen algemeen aanvaard modern Nederlands woord is.
Wat jouw mogelijke verhaspeling betreft, deze laat m.i. een der oorzaken van taalverandering zien. Iemand heeft een woord nodig, beseft niet genoeg dat het woord dat hij gebruikt tot dan toe eigenlijk alleen maar anders werd gebruikt, beseft wel dat wat hij wil zeggen heel goed – volgens zijn taalgevoel – door dat woord kan worden aangeduid, gebruikt dit woord derhalve tot volle tevredenheid in een aanvankelijke onjuiste betekenis, een betekenis die bij navolging – hetgeen vaak het geval is, denk aan “zij~hun” afwisseling en aan “waardoor~waarom” afwisseling – vaak een nieuw en eveneens juist gebruik wordt.
Nee, eerder dan je te schamen zou je blij mogen zijn dat je zo’n blikopener op papier hebt gezet.
Wat de Grote van Dale betreft, daarin heb ik wel ander merkwaardigs gezien. [Even nog t.a.v. taalverandering. “Ander merkwaardigs” past volgens mij niet in de gangbare modern Nederlandse vormen als ‘iets moois, iets mooiers, iets boeiends, iets boeienders, veel moois / mooiers / boeiends etc.’. Het doet mijzelf zelfs enigszins aan als net-wel-en-net-niet-goed. Toch heb ik er voor gekozen om deze taalvorm bewust uit te gaan proberen in m’n persoonlijke taalgebruik. De tijd zal leren hoe dit me bevalt en of het verder komt.]
O.k. Ik was in de Grote van Dale op zoek naar de omschrijvingen van staak-het-vuren, bestand en wapenstilstand. Dit zijn typisch woorden dit, althans dor eigentijdse dagbladpers, flink door elkaar worden gehaspeld. Ik heb dit een tijdje gevolgd.
De Grote van Dale, nog steeds de 12de herziene druk, definieert staakt-het-vuren als een vorm van wapenstilstand, wapenstilstand als een vorm van bestand en bestand als een vorm van staakt-het-vuren. Zoals ik het hier zeg, op herinnering, klopt het woordelijk niet helemaal, maar het was wel zo dat het een aan het ander, het ander aan het volgende en het volgende weer aan het een werd opgehangen.
Dit meld ik hier ter ondersteuning van m’n bewering over één der oorzaken van taalverandering als bovenomschreven: het zicht op de oorspronkelijke betekenis van een woord vervaagt, waardoor het i nieuwe betekenissen kan worden gebruikt, al dan niet in clusters.
Dit besef wil ik ook gebruiken bij m’n onderzoekje naar het taalgebruik in de Arendsoogserie. Veel van wat hier over het Nederlands wordt beweerd gaat voorbij aan genoemd verschijnsel.
Onderstaand treft je een copie aan van de definities uit de Gr van D, alsmede enkele voorbeelden en de opzet van m’n onderzoekje. Deze opzet verschilt niet of nauwelijks van hoe en waarom ik het doe naar de Arendsoog serie. Ook het hoe en waarom zijn zo’n beetje hetzelfde.
Dagendoeii!! Jôôp.
COPIE.
CONVERSIE van zinnetjes = een heel zinnetje kan een zelfstandig naamwoord worden.
Voorbeelden:
Sta in de weg.
Hij/zij/het is een sta-in-de-weg.
Het is een sta-in-de-weg van jewelste.
Bid voor ons.
Weer een nieuwe bid-voor-ons.
Ons kent ons > “ons kent ons”.
Maar niet voor een klein dorpje als het onze, waar “ons kent ons” geldt.
(De Telegraaf, 24-06-2004, pagina?, artikel?)
Bid voor ons > Bid-voor-ons.
(Dat is weer …) Weer een nieuwe bid-voor-ons.
UIT ARENDSOOG, De Geest van de eenzame wolf:
Bon voyage et bonne chance > “bon voyage et bonne chance”.
Voorzetsel voorwerp:
En met een “bon voyage et bonne chance” (goede reis en veel geluk) liet hij hen gaan. (Notaris Panier tegen Arendsoog en Witte Veder in J. Nowee’s De geest van de Eenzame Wolf, hoofdstuk I, laatste zin.)
Staakt het vuren! > Staakt-het-vuren.
DE GROTE VAN DALE, 12de herziene druk.
Eerst even een uitstapje naar Van Dale, Groot Woordenboek der Nederlandse Taal, twaalfde, herziene druk:
bestand (o.; -en), wapenstilstand: het bestand tussen Israël en Egypte; het Twaalfjarig bestand (van 1609 tot 1621).
Van Dale, Groot Woordenboek der Nederlandse Taal, twaalfde, herziene druk
staakt-het-vuren (o.; g.mv.), beëindiging van de feitelijke strijd in afwachting van een formele wapenstilstand: na aanvaarding van het zgn. Rogers-vredesplan op 23 juli werd op 7 augustus langs het Suezkanaal een staakt-het-vuren afgekondigd.
Van Dale, Groot Woordenboek der Nederlandse Taal, twaalfde, herziene druk
wapenschorsing (v.), het tijdelijke staken van de vijandelijkheden (in een oorlog);
Van Dale, Groot Woordenboek der Nederlandse Taal, twaalfde, herziene druk
wapenstilstand (m.), voorlopige staking van de vijandelijkheden bij overeenkomst (van langere duur dan een wapenschorsing);
Van Dale, Groot Woordenboek der Nederlandse Taal, twaalfde, herziene druk
En zo is er meer,
Groet, Jôôp.
Voor mij hoef je je voor je verhaspeling niet te schamen, als het al een verhaspeling is. In de eerste plaats niet omdat het m.i. niet iets is om je voor te moeten schamen. In de tweede plaats niet omdat het een m.i. een voor de hand liggend – en mogelijk nieuw – gebruik is van het woord kinderwens in de betekenis van iemands “wens als kind”.
Daar ik zojuist onverwacht onraad rook t.a.v. die volgens jou en mij vaststaande betekenis van “mijn wens als kind”, ben ik in een Grote van Dale, 12 herziene druk, gedoken. Tot m’n verrassing stond het woord daar niet opgenomen.
Het lijkt me niet dat hier de conclusie moet zijn dat ‘kinderwens’ geen algemeen aanvaard modern Nederlands woord is.
Wat jouw mogelijke verhaspeling betreft, deze laat m.i. een der oorzaken van taalverandering zien. Iemand heeft een woord nodig, beseft niet genoeg dat het woord dat hij gebruikt tot dan toe eigenlijk alleen maar anders werd gebruikt, beseft wel dat wat hij wil zeggen heel goed – volgens zijn taalgevoel – door dat woord kan worden aangeduid, gebruikt dit woord derhalve tot volle tevredenheid in een aanvankelijke onjuiste betekenis, een betekenis die bij navolging – hetgeen vaak het geval is, denk aan “zij~hun” afwisseling en aan “waardoor~waarom” afwisseling – vaak een nieuw en eveneens juist gebruik wordt.
Nee, eerder dan je te schamen zou je blij mogen zijn dat je zo’n blikopener op papier hebt gezet.
Wat de Grote van Dale betreft, daarin heb ik wel ander merkwaardigs gezien. [Even nog t.a.v. taalverandering. “Ander merkwaardigs” past volgens mij niet in de gangbare modern Nederlandse vormen als ‘iets moois, iets mooiers, iets boeiends, iets boeienders, veel moois / mooiers / boeiends etc.’. Het doet mijzelf zelfs enigszins aan als net-wel-en-net-niet-goed. Toch heb ik er voor gekozen om deze taalvorm bewust uit te gaan proberen in m’n persoonlijke taalgebruik. De tijd zal leren hoe dit me bevalt en of het verder komt.]
O.k. Ik was in de Grote van Dale op zoek naar de omschrijvingen van staak-het-vuren, bestand en wapenstilstand. Dit zijn typisch woorden dit, althans dor eigentijdse dagbladpers, flink door elkaar worden gehaspeld. Ik heb dit een tijdje gevolgd.
De Grote van Dale, nog steeds de 12de herziene druk, definieert staakt-het-vuren als een vorm van wapenstilstand, wapenstilstand als een vorm van bestand en bestand als een vorm van staakt-het-vuren. Zoals ik het hier zeg, op herinnering, klopt het woordelijk niet helemaal, maar het was wel zo dat het een aan het ander, het ander aan het volgende en het volgende weer aan het een werd opgehangen.
Dit meld ik hier ter ondersteuning van m’n bewering over één der oorzaken van taalverandering als bovenomschreven: het zicht op de oorspronkelijke betekenis van een woord vervaagt, waardoor het i nieuwe betekenissen kan worden gebruikt, al dan niet in clusters.
Dit besef wil ik ook gebruiken bij m’n onderzoekje naar het taalgebruik in de Arendsoogserie. Veel van wat hier over het Nederlands wordt beweerd gaat voorbij aan genoemd verschijnsel.
Onderstaand treft je een copie aan van de definities uit de Gr van D, alsmede enkele voorbeelden en de opzet van m’n onderzoekje. Deze opzet verschilt niet of nauwelijks van hoe en waarom ik het doe naar de Arendsoog serie. Ook het hoe en waarom zijn zo’n beetje hetzelfde.
Dagendoeii!! Jôôp.
COPIE.
CONVERSIE van zinnetjes = een heel zinnetje kan een zelfstandig naamwoord worden.
Voorbeelden:
Sta in de weg.
Hij/zij/het is een sta-in-de-weg.
Het is een sta-in-de-weg van jewelste.
Bid voor ons.
Weer een nieuwe bid-voor-ons.
Ons kent ons > “ons kent ons”.
Maar niet voor een klein dorpje als het onze, waar “ons kent ons” geldt.
(De Telegraaf, 24-06-2004, pagina?, artikel?)
Bid voor ons > Bid-voor-ons.
(Dat is weer …) Weer een nieuwe bid-voor-ons.
UIT ARENDSOOG, De Geest van de eenzame wolf:
Bon voyage et bonne chance > “bon voyage et bonne chance”.
Voorzetsel voorwerp:
En met een “bon voyage et bonne chance” (goede reis en veel geluk) liet hij hen gaan. (Notaris Panier tegen Arendsoog en Witte Veder in J. Nowee’s De geest van de Eenzame Wolf, hoofdstuk I, laatste zin.)
Staakt het vuren! > Staakt-het-vuren.
DE GROTE VAN DALE, 12de herziene druk.
Eerst even een uitstapje naar Van Dale, Groot Woordenboek der Nederlandse Taal, twaalfde, herziene druk:
bestand (o.; -en), wapenstilstand: het bestand tussen Israël en Egypte; het Twaalfjarig bestand (van 1609 tot 1621).
Van Dale, Groot Woordenboek der Nederlandse Taal, twaalfde, herziene druk
staakt-het-vuren (o.; g.mv.), beëindiging van de feitelijke strijd in afwachting van een formele wapenstilstand: na aanvaarding van het zgn. Rogers-vredesplan op 23 juli werd op 7 augustus langs het Suezkanaal een staakt-het-vuren afgekondigd.
Van Dale, Groot Woordenboek der Nederlandse Taal, twaalfde, herziene druk
wapenschorsing (v.), het tijdelijke staken van de vijandelijkheden (in een oorlog);
Van Dale, Groot Woordenboek der Nederlandse Taal, twaalfde, herziene druk
wapenstilstand (m.), voorlopige staking van de vijandelijkheden bij overeenkomst (van langere duur dan een wapenschorsing);
Van Dale, Groot Woordenboek der Nederlandse Taal, twaalfde, herziene druk
En zo is er meer,
Groet, Jôôp.
24
Vraag het aan de leden... / Re: Vraagje over verzameling
« Gepost op: 21 april 2012, 18:55:54 »
Hoi Jonathan,
Ik zag dat ik vergeten was de volgende gelamineerde en gelijmde delen in de aanbieding te doen:
deel 49 (1x € 10 – enigszins beschadigd – en 1x € 15)
50 (3x, € 7,50 per stuk)
51 € 7,50
52 € 7,50
58 € 20
60 € 20
61 € 20.
In de 4-kleurendruk van deel 1, Arendsoog, 7de druk € 10 zul je denk ik niet geïnteresseerd zijn.
Dagendoeii!! Jôôp Schepers.
Ik zag dat ik vergeten was de volgende gelamineerde en gelijmde delen in de aanbieding te doen:
deel 49 (1x € 10 – enigszins beschadigd – en 1x € 15)
50 (3x, € 7,50 per stuk)
51 € 7,50
52 € 7,50
58 € 20
60 € 20
61 € 20.
In de 4-kleurendruk van deel 1, Arendsoog, 7de druk € 10 zul je denk ik niet geïnteresseerd zijn.
Dagendoeii!! Jôôp Schepers.
25
Vraag het aan de leden... / Re: Vraagje over verzameling
« Gepost op: 20 april 2012, 23:41:05 »
Hallo Jonathan (en Wim),
Welkom op het Arendsoog forum.
Bij eerste lezing van je bericht van vandaag om 20:25:29 dacht ik "Nee, ik kan over je vraag over 'Was getekend ...' niets zeggen. Dat kan ik ook niet.
Bij tweede lezing viel me iets grappigs op. Ik heb nooit geweten dat je een kinderwens kunt vervullen door de volledige Arendsoog serie te verzamelen.
Ik schrijf dit niet om de draak met je te steken, maar ik let (bijna) altijd op dit soort dingen. Net even dus niet, aanvankelijk las ik er overheen. Ik vind het een prachtig nieuw gebruik van het woord kinderwens. Althans, als kinderwens ook algemeen gebruikt wordt in de betekenis van een wens uit je kindertijd, dan is dat me altijd ontgaan en zit ik er helemaal naast.
Wat ik ook leuk vind is je prachtig relativerende opmerking dat de gelamineerde uitgaven je het blijst maken doordat je met die uitgaven bent opgegroeid. Hiermee geef je volgens mij de essentie, alhans de achtergrond, van jeugdsentiment weer.
Daar ik met de harde kaften, linnen banden en stofomslagen ben opgegroeid, waren dat voor mij de enige echte Arendsoogboeken. Jarenlang, totdat de gebruiksvriendelijkheid en duurzaamheid belangrijke overwegingen werden. Vanuit die twee overwegingen ga ik nu voor de gebonden gelamineerde uitgaven. Deze liggen me het lekkerst, soepelst in de hand. Daarbij denk ik dat ze het stevigst in elkaar zitten, dus de langste levensduur hebben. Doe mij tegenwoordig dus maar gelamineerd gebonden. De gelamineerde gelijmden blijken ook wel onverwacht degelijk, maar ik heb altijd een lichte angst dat er zich zo maar een bladzijde uit los kan maken.
De vroegere linnenbanders hebben het nadeel dat ze vaak 'ruimer in hun vel' komen te zitten en onprettig verkleuren.
Wel vind ik het geinig om enkele 'bijzondere' exemplaren te bemachtigen. zoals de 1ste drukken van deel 1 en 2 en enkele van de 4-kleurendrukken.
Wat betreft aanvulling van je verzameling. Doordat ik soms stapeltjes koop waarvan ik niet alles nodig heb, heb ik ook exemplaren die ik wil afstoten, op het ogenblik zo'n 50 60. Waaronder 19 gelamineerd gelijmden, de delen 1 (2x), 2, 3, 4, 5, 7, 8, 9, 10, 13, 14 (2x), 15, 19, 29, 31, 42 en 45. De meeste zijn in redelijke staat, weinig schade, wel is er in 2 delen door eertijdse fans enige 'creatieve verluchtiging' met eigen toevoegingkjes. Mijn gedachten gaan uit naar € 2,50 per boek.
Verder vind ik het grappig dat je 2 complete verzamelingen wilt hebben. Dat wil ik ook, één mooie om, net als jij, lekker in te lezen, en één - ook mooie -, om streepjes in te zetten voor een paar onderzoekjes die ik doe naar de serie.
O.k. Jonathan,
Dag en doeii!! Jôôp Schepers.
Welkom op het Arendsoog forum.
Bij eerste lezing van je bericht van vandaag om 20:25:29 dacht ik "Nee, ik kan over je vraag over 'Was getekend ...' niets zeggen. Dat kan ik ook niet.
Bij tweede lezing viel me iets grappigs op. Ik heb nooit geweten dat je een kinderwens kunt vervullen door de volledige Arendsoog serie te verzamelen.
Ik schrijf dit niet om de draak met je te steken, maar ik let (bijna) altijd op dit soort dingen. Net even dus niet, aanvankelijk las ik er overheen. Ik vind het een prachtig nieuw gebruik van het woord kinderwens. Althans, als kinderwens ook algemeen gebruikt wordt in de betekenis van een wens uit je kindertijd, dan is dat me altijd ontgaan en zit ik er helemaal naast.
Wat ik ook leuk vind is je prachtig relativerende opmerking dat de gelamineerde uitgaven je het blijst maken doordat je met die uitgaven bent opgegroeid. Hiermee geef je volgens mij de essentie, alhans de achtergrond, van jeugdsentiment weer.
Daar ik met de harde kaften, linnen banden en stofomslagen ben opgegroeid, waren dat voor mij de enige echte Arendsoogboeken. Jarenlang, totdat de gebruiksvriendelijkheid en duurzaamheid belangrijke overwegingen werden. Vanuit die twee overwegingen ga ik nu voor de gebonden gelamineerde uitgaven. Deze liggen me het lekkerst, soepelst in de hand. Daarbij denk ik dat ze het stevigst in elkaar zitten, dus de langste levensduur hebben. Doe mij tegenwoordig dus maar gelamineerd gebonden. De gelamineerde gelijmden blijken ook wel onverwacht degelijk, maar ik heb altijd een lichte angst dat er zich zo maar een bladzijde uit los kan maken.
De vroegere linnenbanders hebben het nadeel dat ze vaak 'ruimer in hun vel' komen te zitten en onprettig verkleuren.
Wel vind ik het geinig om enkele 'bijzondere' exemplaren te bemachtigen. zoals de 1ste drukken van deel 1 en 2 en enkele van de 4-kleurendrukken.
Wat betreft aanvulling van je verzameling. Doordat ik soms stapeltjes koop waarvan ik niet alles nodig heb, heb ik ook exemplaren die ik wil afstoten, op het ogenblik zo'n 50 60. Waaronder 19 gelamineerd gelijmden, de delen 1 (2x), 2, 3, 4, 5, 7, 8, 9, 10, 13, 14 (2x), 15, 19, 29, 31, 42 en 45. De meeste zijn in redelijke staat, weinig schade, wel is er in 2 delen door eertijdse fans enige 'creatieve verluchtiging' met eigen toevoegingkjes. Mijn gedachten gaan uit naar € 2,50 per boek.
Verder vind ik het grappig dat je 2 complete verzamelingen wilt hebben. Dat wil ik ook, één mooie om, net als jij, lekker in te lezen, en één - ook mooie -, om streepjes in te zetten voor een paar onderzoekjes die ik doe naar de serie.
O.k. Jonathan,
Dag en doeii!! Jôôp Schepers.
26
Arendsoog Algemeen / Re: school
« Gepost op: 20 april 2012, 01:35:09 »
Hoi Wim van gisteren 19 april 21:53:45 en Anna van gisteren 19 april 23:57:27,
Ik mag zeggen dat jullie met je opmerkingen niet van gisteren zijn.
Ik kan niet precies zeggen wat je binnenkort van me tegemoet kunt zien. Voor een deel hangt dat af van de (te trage) vorderingen die ik maak, voor een deel is het ook onverwacht in die zin dat het wordt opgeoepen door bijvoorbeeld jullie reacties.
Ook hangt het af van allerlei andere dringende en dwingende zaken waar ik me mee heb bezig gehouden, die nu gelukkig wat afnemen, zodat ik voor Arendsoog en andere onderwerpen weer meer tijd en energie over heb.
Op het ogenblik zit ik door gunstigere omstandigheden weer in de lift.
Dat is verleden week, donderdag 12 april, 'getriggerd' door een artikeltje in De Telegraaf over het onderwijs in de Nederlandse taal aan de University of Sheffield.
Daar werd zo enthousiast gesproken over de begeleiding door de docenten, dat ik 's avonds die universtiteit heb opgegoogled. met name een der docenten, mw. Henriette Louwerse, om te kijken of ik contact kon leggen voor het uittesten (van onderdelen) van m'n cursusje Nederlands voor (Binnen- en) Buitenlanders.
Op haar site zag ik een paar filmpjes van hoe ze les gaf. Ik was zelf meteen weer bij de les, wilde m'n werkje in één keer door afmaken, in samenhang daarmee ook weer aan Arendsoog werken.
Zoals je denk ik weet, probeer ik veel zinsnedes, zinsbouwen, woordgebruik etc. uit Arendsoog als voorbeelden te geven in m'n cursusje.
Dit omdat het tijd en energie scheelt, alsook om tegenwicht te bieden tegen het wijdverbreide geklets over Arendsoog. Vaak wordt het Nederlands botweg afgedaan als slecht, echter, zonder ook maar één voorbeeld te geven. Vergelijk dit met bijvoorbeeld die opmerking over Witte Veders Nederlands als zou het klukkluk-taal zijn. Volgens mijn informatie is het dat niet, maar ik zal dat moeten aantonen, evenals degenen die de klukkluk stelling onderschrijven deze zullen moeten waarmaken. Ik erger me aan die verwaten niet-onderbouwde elitaire houding van maar wat schreeuwen maar aantonen niets.
O.k, ik ben dus weer op gang gekomen. maar wat ik heb is allemaal nog niet echt rijp voor de pers. Het geeft meer een idee van wat ik eigenlijk wil, mede, hoop ik, door wat ik daarover op deze site links en rechts heb gezegd.
Een onverwachte bijdrage is bijvoorbeeld opgeroepen door Annes vraag of ik niet zou moeten vragen "Is Arendsoog literatuur?", maar "Is Arendsoog jeugdliteratuur?"
Anne, ik had daar nog nooit zo uitdrukkelijk bij stilgestaan. Als ik uit moet leggen wat de Arendsoog serie inhoudt, zeg ik wel altijd dat het jeugdboeken zijn. Inderdaad, het meest voor de hand liggend zou dus zijn of het jeugdliteratuur is.
Zoals je zegt, er zullen dan enkele specifieke vragen moeten worden toegevoegd en enkele weggelaten. Ik zeg specifieke, waarmee ik bedoel toegespitste wezenlijke vragen op wat enerzijds voor de jeugd, anderzijds voor de volwassenen (waar ligt trouwens 'de' grens?) door de jaren heen naar verwachting blijvende waarde heeft.
Als zodanig vat ik je toelichting ook op.
Tja, wat moet ik nu doen? Ik denk dat ik het beste m'n uitgezette koers kan blijven volgen, om eventueel later enkele der 'wezenlijke' vragen te vertalen naar relevantie voor de jeugd.
Het feit op zich dat ik deze vraag stel, komt alweer door m'n irritatie over allerlei niet onderbouwde geluiden en kreten als zou 'het' niet alleen slecht Nederlands zijn maar tevens geen literatuur.
Begrijp me goed, het maakt me niet uit of het literatuur is of niet, de boeken hebben voor mij een onomstotelijke waarde door hun wonderlijk betoverende uitwerking op me. Als dat komt doordat het literatuur is. prima. Als dat komt doordat het pulp is, even zo prima.
Maar ik wilde o.a. alweer tegenwicht geven aan het m.i. verwaten omhoogevallen elitair gekakel.
Gelukkig beleef ik aan die onderzoekjes onverwacht veel plezier, vind ik het een hobby op zich.
Mag het dit voor deze keer even zijn? Het ging minder rechtstreeks over Arendsoog dan over hoe ik/we er mee omga(an).
Groet,
Dagendoeii!! Jôôp.
Ik mag zeggen dat jullie met je opmerkingen niet van gisteren zijn.
Ik kan niet precies zeggen wat je binnenkort van me tegemoet kunt zien. Voor een deel hangt dat af van de (te trage) vorderingen die ik maak, voor een deel is het ook onverwacht in die zin dat het wordt opgeoepen door bijvoorbeeld jullie reacties.
Ook hangt het af van allerlei andere dringende en dwingende zaken waar ik me mee heb bezig gehouden, die nu gelukkig wat afnemen, zodat ik voor Arendsoog en andere onderwerpen weer meer tijd en energie over heb.
Op het ogenblik zit ik door gunstigere omstandigheden weer in de lift.
Dat is verleden week, donderdag 12 april, 'getriggerd' door een artikeltje in De Telegraaf over het onderwijs in de Nederlandse taal aan de University of Sheffield.
Daar werd zo enthousiast gesproken over de begeleiding door de docenten, dat ik 's avonds die universtiteit heb opgegoogled. met name een der docenten, mw. Henriette Louwerse, om te kijken of ik contact kon leggen voor het uittesten (van onderdelen) van m'n cursusje Nederlands voor (Binnen- en) Buitenlanders.
Op haar site zag ik een paar filmpjes van hoe ze les gaf. Ik was zelf meteen weer bij de les, wilde m'n werkje in één keer door afmaken, in samenhang daarmee ook weer aan Arendsoog werken.
Zoals je denk ik weet, probeer ik veel zinsnedes, zinsbouwen, woordgebruik etc. uit Arendsoog als voorbeelden te geven in m'n cursusje.
Dit omdat het tijd en energie scheelt, alsook om tegenwicht te bieden tegen het wijdverbreide geklets over Arendsoog. Vaak wordt het Nederlands botweg afgedaan als slecht, echter, zonder ook maar één voorbeeld te geven. Vergelijk dit met bijvoorbeeld die opmerking over Witte Veders Nederlands als zou het klukkluk-taal zijn. Volgens mijn informatie is het dat niet, maar ik zal dat moeten aantonen, evenals degenen die de klukkluk stelling onderschrijven deze zullen moeten waarmaken. Ik erger me aan die verwaten niet-onderbouwde elitaire houding van maar wat schreeuwen maar aantonen niets.
O.k, ik ben dus weer op gang gekomen. maar wat ik heb is allemaal nog niet echt rijp voor de pers. Het geeft meer een idee van wat ik eigenlijk wil, mede, hoop ik, door wat ik daarover op deze site links en rechts heb gezegd.
Een onverwachte bijdrage is bijvoorbeeld opgeroepen door Annes vraag of ik niet zou moeten vragen "Is Arendsoog literatuur?", maar "Is Arendsoog jeugdliteratuur?"
Anne, ik had daar nog nooit zo uitdrukkelijk bij stilgestaan. Als ik uit moet leggen wat de Arendsoog serie inhoudt, zeg ik wel altijd dat het jeugdboeken zijn. Inderdaad, het meest voor de hand liggend zou dus zijn of het jeugdliteratuur is.
Zoals je zegt, er zullen dan enkele specifieke vragen moeten worden toegevoegd en enkele weggelaten. Ik zeg specifieke, waarmee ik bedoel toegespitste wezenlijke vragen op wat enerzijds voor de jeugd, anderzijds voor de volwassenen (waar ligt trouwens 'de' grens?) door de jaren heen naar verwachting blijvende waarde heeft.
Als zodanig vat ik je toelichting ook op.
Tja, wat moet ik nu doen? Ik denk dat ik het beste m'n uitgezette koers kan blijven volgen, om eventueel later enkele der 'wezenlijke' vragen te vertalen naar relevantie voor de jeugd.
Het feit op zich dat ik deze vraag stel, komt alweer door m'n irritatie over allerlei niet onderbouwde geluiden en kreten als zou 'het' niet alleen slecht Nederlands zijn maar tevens geen literatuur.
Begrijp me goed, het maakt me niet uit of het literatuur is of niet, de boeken hebben voor mij een onomstotelijke waarde door hun wonderlijk betoverende uitwerking op me. Als dat komt doordat het literatuur is. prima. Als dat komt doordat het pulp is, even zo prima.
Maar ik wilde o.a. alweer tegenwicht geven aan het m.i. verwaten omhoogevallen elitair gekakel.
Gelukkig beleef ik aan die onderzoekjes onverwacht veel plezier, vind ik het een hobby op zich.
Mag het dit voor deze keer even zijn? Het ging minder rechtstreeks over Arendsoog dan over hoe ik/we er mee omga(an).
Groet,
Dagendoeii!! Jôôp.
27
Vraag het aan de leden... / Re: toekomst Arendsoogserie
« Gepost op: 18 april 2012, 20:01:33 »
Hoi Anne,
Ja, ik meen me ook te herinneren dat vanaf zo’n beetje deel 55 Arendsoog Witte Veder ook ‘jongen’ noemt, in toenemende mate.
Het kan natuurlijk dat Paul Nowee hierin meegaat met de tijdsgeest, maar ik wil me niet wagen aan de vraag of dat bewust of onbewust was, bedoeld of onbedoeld.
Ik vind dit te glad ijs. Je praat dan al gauw over wat je zelf onder die omstandigheden zou hebben gedaan, oftewel: projectie. Theoretisch kan dat samenvallen met het innerlijk der schrijvers, maar hoe kan ik weten of dat ook zo is?
Nee, je kunt er dus gelijk in hebben, en dat lijkt me niet onwaarschijnlijk, maar ik waag me er niet aan. Ik baseer me liever op de waarneembare tekst en kijk hoe ik daarvandaan verder kan komen. Ook dan zul je zien, zoals we, ik dacht in je topic ‘Eigen Arendsoogverhaal’, bespraken, dat er bij een en dezelfde tekst al verschillende interpretaties kunnen zijn. Alleen, die zijn dan gebaseerd op iets waarneembaars, niet op de onzichtbaarheid van iemands mogelijke drijfveren.
E.e.a. wil niet zeggen dat ik de psychologische benadering verwerp, als dat zorgvuldig gedaan wordt kun je toch wel ergens komen. Ik waag me er zelf alleen liever niet aan.
Oh ja, ik ben niet echt vaardig met allerlei digi-toestanden. Kun je me misschien zeggen hoe je een topic opzet?
Groet,
Dagendoeii!! Jôôp.
Ja, ik meen me ook te herinneren dat vanaf zo’n beetje deel 55 Arendsoog Witte Veder ook ‘jongen’ noemt, in toenemende mate.
Het kan natuurlijk dat Paul Nowee hierin meegaat met de tijdsgeest, maar ik wil me niet wagen aan de vraag of dat bewust of onbewust was, bedoeld of onbedoeld.
Ik vind dit te glad ijs. Je praat dan al gauw over wat je zelf onder die omstandigheden zou hebben gedaan, oftewel: projectie. Theoretisch kan dat samenvallen met het innerlijk der schrijvers, maar hoe kan ik weten of dat ook zo is?
Nee, je kunt er dus gelijk in hebben, en dat lijkt me niet onwaarschijnlijk, maar ik waag me er niet aan. Ik baseer me liever op de waarneembare tekst en kijk hoe ik daarvandaan verder kan komen. Ook dan zul je zien, zoals we, ik dacht in je topic ‘Eigen Arendsoogverhaal’, bespraken, dat er bij een en dezelfde tekst al verschillende interpretaties kunnen zijn. Alleen, die zijn dan gebaseerd op iets waarneembaars, niet op de onzichtbaarheid van iemands mogelijke drijfveren.
E.e.a. wil niet zeggen dat ik de psychologische benadering verwerp, als dat zorgvuldig gedaan wordt kun je toch wel ergens komen. Ik waag me er zelf alleen liever niet aan.
Oh ja, ik ben niet echt vaardig met allerlei digi-toestanden. Kun je me misschien zeggen hoe je een topic opzet?
Groet,
Dagendoeii!! Jôôp.
28
Arendsoog Algemeen / Re: school
« Gepost op: 18 april 2012, 02:36:29 »
Sorry Anne, Wim, Marthe, Esjendal, Jurgen en Arendsoog,
Het feit dat ik me ‘met inspanning van al m’n krachten’ door het middernachtelijk uur heb gesleept, heeft een vermoeidheidsfout opgeleverd.
De onderstaande copie had ik als inleidend stukje bedoeld voor de twee berichten van vandaag eerder op de dag (01:56:02 en 01:59:49).
Dat wordt enigszins vogelen maar ik neem aan dat jullie er wel uit zullen komen.
Dagendoeii!! Jôôp.
COPIE:
Karakterontwikkeling in de Arendsoogserie.
1. Karakterontwikkeling van Arendsoog.
2. Karakterontwikkeling van Witte Veder.
3. Karakterontwikkeling van anderen, b.v. pater O’Brien, sommige boeven.
1. Arendsoog
De karakterontwikkeling van Arendsoog begint meteen na de moord op zijn vader. Arendsoog heeft heftige gevoelens van haat en wraak. Zijn moeder en Pater Boyle praten op hem in.
Voorbeeld.
Onder hun begeleiding gaat Arendsoog een zwaar gevecht met zichzelf aan, een lange weg van vallen en opstaan. Zijn vuurproef is de confrontatie met Moulders (I,5), waarbij hij in hevige tweestrijd verkeert.
Ook anderszins verandert Arendsoogs karakter, zij het gelijkmatiger en zonder innerlijk gevecht. Waar hij aanvankelijk de strijd met bandieten aanbond om `de mensheid een dienst te bewijzen’ en `te voorkomen dat anderen hetzelfde lot trof als hem en de zijnen’, begeeft hij zich steeds vaker op pad om situaties te ontraadselen.
Arendsoog en het recht – de karakterontwikkeling inzake Arendsoogs blinde vlek.
In de vroegere Arendsoogboeken is Amerika van de blanke Amerikanen, de Indianen hebben slechts recht op reservaten. Arendsoog heeft hier geen moeite mee, zijn ranch is zijn ranch, eerlijk geclaimd en gekocht. Maar de blanken hadden het land van de Indianen gejat.
In deel 54 wordt hier een andere kijk op gegeven, ook door Arendsoog.
TO BE CONTINUED.
Jôôp.
Het feit dat ik me ‘met inspanning van al m’n krachten’ door het middernachtelijk uur heb gesleept, heeft een vermoeidheidsfout opgeleverd.
De onderstaande copie had ik als inleidend stukje bedoeld voor de twee berichten van vandaag eerder op de dag (01:56:02 en 01:59:49).
Dat wordt enigszins vogelen maar ik neem aan dat jullie er wel uit zullen komen.
Dagendoeii!! Jôôp.
COPIE:
Karakterontwikkeling in de Arendsoogserie.
1. Karakterontwikkeling van Arendsoog.
2. Karakterontwikkeling van Witte Veder.
3. Karakterontwikkeling van anderen, b.v. pater O’Brien, sommige boeven.
1. Arendsoog
De karakterontwikkeling van Arendsoog begint meteen na de moord op zijn vader. Arendsoog heeft heftige gevoelens van haat en wraak. Zijn moeder en Pater Boyle praten op hem in.
Voorbeeld.
Onder hun begeleiding gaat Arendsoog een zwaar gevecht met zichzelf aan, een lange weg van vallen en opstaan. Zijn vuurproef is de confrontatie met Moulders (I,5), waarbij hij in hevige tweestrijd verkeert.
Ook anderszins verandert Arendsoogs karakter, zij het gelijkmatiger en zonder innerlijk gevecht. Waar hij aanvankelijk de strijd met bandieten aanbond om `de mensheid een dienst te bewijzen’ en `te voorkomen dat anderen hetzelfde lot trof als hem en de zijnen’, begeeft hij zich steeds vaker op pad om situaties te ontraadselen.
Arendsoog en het recht – de karakterontwikkeling inzake Arendsoogs blinde vlek.
In de vroegere Arendsoogboeken is Amerika van de blanke Amerikanen, de Indianen hebben slechts recht op reservaten. Arendsoog heeft hier geen moeite mee, zijn ranch is zijn ranch, eerlijk geclaimd en gekocht. Maar de blanken hadden het land van de Indianen gejat.
In deel 54 wordt hier een andere kijk op gegeven, ook door Arendsoog.
TO BE CONTINUED.
Jôôp.
29
Arendsoog Algemeen / Re: school
« Gepost op: 18 april 2012, 01:59:49 »
Hoi Anne, Wim, Marthe, Esjendal, Jurgen en Arendsoog,
Hierbij het vervolg van m'n bericht van 18 april 2012 01:56:02.
Jôôp.
COPIE:
... . ... . ... .
Moulders’ ogen zwierven links en rechts, of geen ontsnappen mogelijk was. maar Arendsoog hield hem scherp in de gaten.
“Nee man, nu is er geen ontkomen meer aan. Je straf zul je hebben. Alle anderen zijn al gepakt, allen, hoor je ! Sommigen zijn dood, anderen zitten voor een hele tijd achter slot en grendel. Maar jou, de hoofdschuldige zal ik zelf .. . .”
Wit tot aan de lippen van woede deed hij een stap nader en spande de haan van zijn revolver.
Moulders tuimelde achteruit, beide handen in doodsangst opgeheven.
“Blijf staan, schurk ! Je verdient niet langer te leven en nog meer mensen ongelukkig te maken ! Blijf staan, zeg ik je !”
Moulders zonk sidderend op de knieën. “Heb medelijden, Stanhope. Heb dan toch medelijden!” Hij kroop naar Arendsoog toe, maar deze ging rillend achteruit, als had de man een besmettelijke ziekte.
“Medelijden? Had jij medelijden met mijn vader, toen je hem een kogel door het hart joeg?”
“Genade! Vergiffenis!”
“Had jij medelijden met mijn moeder, toen je haar voor haar leven lang ongelukkig maakte?”
“O, luister dan toch! Genade! Laat me gaan! Geef me de gelegenheid, een nieuw en beter leven te beginnen!”
“Had jij medelijden met ons, kinderen, toen je ons van een vader beroofde? Waarom zou ik dan nu medelijden met jou hebben? Schurk ! Duivel ! Ik bewijs de aarde een dienst, door jou daarvan te laten verdwijnen !”
“Genade! Genade!”
Arendsoog hief langzaam de revolver op, en mikte … .
De man lag op de knieën, achterover geleund, met de handen op de grond, in een verstarde houding, terwijl de ogen, wijd opengesperd, zijn tegenstander aanstaarden, en het angstzweet in dikke parelen op zijn voorhoofd stond.
Nog altijd was er voor Bobs ogen’een rode vlek, die hem belette, iets anders te zien, dan de moordenaar van zijn vader . . .
“Geen genade ! Oog om oog, tand om tand ! De wet van de prairie ! Jouw leven voor vaders leven ! Mijn vader zal gewro . . .”
. . . Toen verdween de rode vlek . . .
- - - “Geen wraak, mijn jongen. Denk daar altijd aan. Wat deed Jezus zelf, toen ze hem aan het kruis hadden genageld ? Laat Zijn “Vader, vergeef het hun !” voor ons een levensles wezen !”- - -
Langzaam zakte de hand, die de revolver omkneld hield . . . Nog was de strijd niet gestreden. O, het was zo moeilijk, deze raad te volgen, deze les in toepassing te brengen !
Moulders keek in stille verbazing naar de man voor hem. Waarom schoot hij niet? Wat bezielde hem? Zou hij …
“Sta op !” klonk het plotseling uit Arendsoogs mond.
Moulders bewoog zich niet …
“Sta op, zeg ik je !”
Moulders kroop achterdochtig overeind.
“Ik . . . ik zal je niet doden . . . Anderen moeten maar over je oordelen . . . Je gaat mee naar Blue-Hill . . .” (1,5).
Met grote moeite overwint Arendsoog zijn gevoelens en laat bestraffing over aan de daartoe bevoegde instanties. Van nu af zal dit zijn instelling zijn. Hier, zou je zeggen, is sprake van een zwaarbevochten karakterontwikkeling. Een literaire eigenschap? Nou nee, Arendsoog is geen literatuur, literair gehalte nul. Dus nee, geen literaire eigenschap.
Eveneens in de confrontatie met Moulders valt te lezen:
Moulders zonk sidderend op de knieën. “Heb medelijden, Stanhope. Heb dan toch medelijden!” Hij kroop naar Arendsoog toe, maar deze ging rillend achteruit, als had de man een besmettelijke ziekte.
“Medelijden ? Had jij medelijden met mijn vader, toe je hem een kogel door het hart joeg ?”
“Genade ! Vergiffenis !”
“Had jij medelijden met mijn moeder, toen je haar voor haar leven lang ongelukkig maakte ?
“O, luister dan toch ! Genade ! Laat me toch gaan ! Geef me de gelegenheid, een nieuw en beter leven te beginnen !”
“Had jij medelijden met ons, kinderen, toen je ons van een vader beroofde ? Waarom zou ik dan nu medelijden met jou hebben ? Schurk ! Duivel ! Ik bewijs de aarde een dienst, door jou daarvan te laten verdwijnen !”
“Genade ! Genade !”
Arendsoog hief langzaam de revolver op, en mikte . . . (1,5).
Een en al herhaling. Een en al opsomming. Een en al referentie aan een gemeenschappelijk kader. Een en al pleidooi voor wraak. Waar doet dit toch aan denken? Kan het “The Merchant of Venice”, Act III,1 zijn?
“The Merchant of Venice”, Act III,1:
Shylock: “Hath not a Jew eyes? hath not a Jew hands, organs, dimensions, senses, affections, passions? Fed with the same food, hurt with the same weapons, subject to the same diseases, healed by the same means, warmed and cooled by the same winter and summer, as a Christian is?
If you prick us, do we not bleed? If you tickle us, do we not laugh? If you poison us, do we not dy? And if you wrong us,shall we not revenge? If we are like you in the rest, we will resemble you in that. If a Jew wrong a Christian, what is his humility?
If a Christian wrong a Jew, what should his suffrance be by Christian example? Why, revenge.
The villainy you teach me I will execute, and it shall go hard but I will better the instruction.” Hij hief langzaam het mes en mikte . . .
Ook hier een en al herhaling, opsomming, referentie aan een gemeenschappelijk kader, een en al pleidooi voor wraak. En kijk, hier zijn dit literaire eigenschappen. Want “The Merchant of Venice” is literatuur, mede door de unieke verwerking en verstrengeling dezer eigenschappen. Maar nee, Arendsoog is geen literatuur, literair gehalte nul. Dus nee, daar zijn dit geen uniek verwerkte en verstrengelde literaire eigenschappen.
TO BE CONTINUED. ZANK YOU.
Jôôp.
Hierbij het vervolg van m'n bericht van 18 april 2012 01:56:02.
Jôôp.
COPIE:
... . ... . ... .
Moulders’ ogen zwierven links en rechts, of geen ontsnappen mogelijk was. maar Arendsoog hield hem scherp in de gaten.
“Nee man, nu is er geen ontkomen meer aan. Je straf zul je hebben. Alle anderen zijn al gepakt, allen, hoor je ! Sommigen zijn dood, anderen zitten voor een hele tijd achter slot en grendel. Maar jou, de hoofdschuldige zal ik zelf .. . .”
Wit tot aan de lippen van woede deed hij een stap nader en spande de haan van zijn revolver.
Moulders tuimelde achteruit, beide handen in doodsangst opgeheven.
“Blijf staan, schurk ! Je verdient niet langer te leven en nog meer mensen ongelukkig te maken ! Blijf staan, zeg ik je !”
Moulders zonk sidderend op de knieën. “Heb medelijden, Stanhope. Heb dan toch medelijden!” Hij kroop naar Arendsoog toe, maar deze ging rillend achteruit, als had de man een besmettelijke ziekte.
“Medelijden? Had jij medelijden met mijn vader, toen je hem een kogel door het hart joeg?”
“Genade! Vergiffenis!”
“Had jij medelijden met mijn moeder, toen je haar voor haar leven lang ongelukkig maakte?”
“O, luister dan toch! Genade! Laat me gaan! Geef me de gelegenheid, een nieuw en beter leven te beginnen!”
“Had jij medelijden met ons, kinderen, toen je ons van een vader beroofde? Waarom zou ik dan nu medelijden met jou hebben? Schurk ! Duivel ! Ik bewijs de aarde een dienst, door jou daarvan te laten verdwijnen !”
“Genade! Genade!”
Arendsoog hief langzaam de revolver op, en mikte … .
De man lag op de knieën, achterover geleund, met de handen op de grond, in een verstarde houding, terwijl de ogen, wijd opengesperd, zijn tegenstander aanstaarden, en het angstzweet in dikke parelen op zijn voorhoofd stond.
Nog altijd was er voor Bobs ogen’een rode vlek, die hem belette, iets anders te zien, dan de moordenaar van zijn vader . . .
“Geen genade ! Oog om oog, tand om tand ! De wet van de prairie ! Jouw leven voor vaders leven ! Mijn vader zal gewro . . .”
. . . Toen verdween de rode vlek . . .
- - - “Geen wraak, mijn jongen. Denk daar altijd aan. Wat deed Jezus zelf, toen ze hem aan het kruis hadden genageld ? Laat Zijn “Vader, vergeef het hun !” voor ons een levensles wezen !”- - -
Langzaam zakte de hand, die de revolver omkneld hield . . . Nog was de strijd niet gestreden. O, het was zo moeilijk, deze raad te volgen, deze les in toepassing te brengen !
Moulders keek in stille verbazing naar de man voor hem. Waarom schoot hij niet? Wat bezielde hem? Zou hij …
“Sta op !” klonk het plotseling uit Arendsoogs mond.
Moulders bewoog zich niet …
“Sta op, zeg ik je !”
Moulders kroop achterdochtig overeind.
“Ik . . . ik zal je niet doden . . . Anderen moeten maar over je oordelen . . . Je gaat mee naar Blue-Hill . . .” (1,5).
Met grote moeite overwint Arendsoog zijn gevoelens en laat bestraffing over aan de daartoe bevoegde instanties. Van nu af zal dit zijn instelling zijn. Hier, zou je zeggen, is sprake van een zwaarbevochten karakterontwikkeling. Een literaire eigenschap? Nou nee, Arendsoog is geen literatuur, literair gehalte nul. Dus nee, geen literaire eigenschap.
Eveneens in de confrontatie met Moulders valt te lezen:
Moulders zonk sidderend op de knieën. “Heb medelijden, Stanhope. Heb dan toch medelijden!” Hij kroop naar Arendsoog toe, maar deze ging rillend achteruit, als had de man een besmettelijke ziekte.
“Medelijden ? Had jij medelijden met mijn vader, toe je hem een kogel door het hart joeg ?”
“Genade ! Vergiffenis !”
“Had jij medelijden met mijn moeder, toen je haar voor haar leven lang ongelukkig maakte ?
“O, luister dan toch ! Genade ! Laat me toch gaan ! Geef me de gelegenheid, een nieuw en beter leven te beginnen !”
“Had jij medelijden met ons, kinderen, toen je ons van een vader beroofde ? Waarom zou ik dan nu medelijden met jou hebben ? Schurk ! Duivel ! Ik bewijs de aarde een dienst, door jou daarvan te laten verdwijnen !”
“Genade ! Genade !”
Arendsoog hief langzaam de revolver op, en mikte . . . (1,5).
Een en al herhaling. Een en al opsomming. Een en al referentie aan een gemeenschappelijk kader. Een en al pleidooi voor wraak. Waar doet dit toch aan denken? Kan het “The Merchant of Venice”, Act III,1 zijn?
“The Merchant of Venice”, Act III,1:
Shylock: “Hath not a Jew eyes? hath not a Jew hands, organs, dimensions, senses, affections, passions? Fed with the same food, hurt with the same weapons, subject to the same diseases, healed by the same means, warmed and cooled by the same winter and summer, as a Christian is?
If you prick us, do we not bleed? If you tickle us, do we not laugh? If you poison us, do we not dy? And if you wrong us,shall we not revenge? If we are like you in the rest, we will resemble you in that. If a Jew wrong a Christian, what is his humility?
If a Christian wrong a Jew, what should his suffrance be by Christian example? Why, revenge.
The villainy you teach me I will execute, and it shall go hard but I will better the instruction.” Hij hief langzaam het mes en mikte . . .
Ook hier een en al herhaling, opsomming, referentie aan een gemeenschappelijk kader, een en al pleidooi voor wraak. En kijk, hier zijn dit literaire eigenschappen. Want “The Merchant of Venice” is literatuur, mede door de unieke verwerking en verstrengeling dezer eigenschappen. Maar nee, Arendsoog is geen literatuur, literair gehalte nul. Dus nee, daar zijn dit geen uniek verwerkte en verstrengelde literaire eigenschappen.
TO BE CONTINUED. ZANK YOU.
Jôôp.
30
Arendsoog Algemeen / Re: school
« Gepost op: 18 april 2012, 01:56:02 »
Hoi Anne, Wim, Miss Marthe, Esjendal, Jurgen en Arendsoog,
Hoewel Annes topic er primair over gaat of Arendsoog al dan niet op school heeft gezeten, wil ik hier graag inhaken op het gesprek over karakterontwikkeling. Dat is een van de onderzoekjes die ik ook doe, uiteindelijk in samenhang met de vraag “Is Arendsoog literatuur?”.
Zoals alles wat ik tot nu toe heb gedaan, is het nog niet af. Maar alweer “Beter iets gedeeld dan niets”.
Zie onderstaande copie (eventueel, wegens teveel woorden, opgesplitst over 2 reacties),
Dag en doeii!! Jôôp.
COPIE:
Karakterontwikkeling in samenhang met Is Arendsoog literateratuur?
Hoofdstuk 8. Tenslotte een misschien prangende vraag: Is Arendsoog literatuur?
Allereerst, mij maakt het niet uit. Vervolgens, wat is literatuur? Wie het weet mag het zeggen. Het draait waarschijnlijk om zoiets als een aantal eigenschappen, uniek verwerkt en verstrengeld in een als organisch geheel erkende tekst. Hoe meer dezer eigenschappen en hoe meer unieke verwerking en verstrengeling, hoe hoger het literair gehalte. Hoe minder, hoe lager. Bij volledige afwezigheid van bovenstaande vereisten resteert literair gehalte nul. De vaststelling der eigenschappen, der verwerking en verstrengeling, alsmede de erkenning van een tekst als organisch geheel bestaan bij de gratie van vakkundig overleg tussen ter zake kundigen.
[[[[[[ Wat betreft de woordkeus ‘ter zake kundigen’, vergelijk wat ik las in Het Parool, vrijdag 29 mei 2009, pagina 7, artikel “Dit kan zo niet”:
[De amsterdamse advocaat] Friedberg: “Het is bijzonder vreemd dat een niet ter zake kundige onderneming namens Turkish Airlines het toestel bewaart. Ik hecht weinig geloof aan de bewering dat het om een deskundig bedrijf zou gaan.” ]]]]]]
Literaire eigenschappen.
1. bla, bla, bla.
2. bla, bla, bla.
3. etc. bla, bla, bla.
Zoals alle vakwerk zijn deze eigenschappen van een bedrieglijke eenvoud.
Zoals de stratenmaker inwendige spanningen schijnbaar moeiteloos uit het wegdek doet vloeien en in bedrieglijke eenvoud een consistent begaanbare weg baant, zo zijn de schijnbaar moeiteloos opgestelde eisen der literair terzakekundigen van een bedrieglijke eenvoud, maar dan andersom, ze creeren een consistent onderling spanningsveld. Bla, bla, bla.
De consistentie die de terzakekundigen als eis stellen is kennelijk niet van toepassing op hun aller omgang met die eisen. Zo klinkt er over T.S. Elliot´s echo van Plato´s grotmythe in The Weaver of Raveloe geen woord van afbrekende kritiek. Nee, alleen waardering is hier haar deel voor ´there is more than meets the eye´. Zij is een ontwikkelde vrouw die op speelse wijze Plato´s mythe veraanschouwelijkt. Niets dan lof voor haar. In één adem door wordt er gezwegen als het graf over ´Geen alibi voor Arendsoog´, waar het de lezer gegeven is te weten dat er meer is dan de oppervlakkige waarneming doet vermoeden. Hier is geen oog voor ´there is more than meets the eye´, hier is oog voor ´there is less than meets the eye´. Hier is ook geen oog voor des lezers spanningverhogende voorkennis. Hoe inconsistent mag je zijn als je consistentie tot eis verheft? Bla, bla, bla.
De inzet van Arendsoog en de zijnen voor het goede doel, de bereidheid tot het uiterste te gaan, met inspanning van al z´n krachten, sluit naadloos aan bij de droomtheorie. Immers, in de Arendsoogserie gebeuren allerlei dingen die in het dagelijks leven niet kunnen. In een droomwereld ingegeven door hoe de dromer de werkelijkheid graag ziet, stuurt hij de inhoud van z´n dromen die kant op. Als hij het ongelooflijk graag wil, zal hij daarbij zelf ook het uiterste van zichzelf en z´n helpers vergen. Bla, bl, bla.
Laat ik er eens van uitgaan dat Arendsoog geen literatuur is, literair gehalte nul. Geen der bovenstaande vereisten komt er dan in voor.
We zien dan het volgende. In de confrontatie met Moulders (1,5) wordt Arendsoogs worsteling met zijn haat- en wraakgevoelens beschreven.
Arendsoog gaf geen antwoord, doch trok zijn benen bij, en een ogenblik later zat hij met een krachtige sprong boven op een der bandieten. … Het werd allengs lichter, en na een poosje verscheen de zilveren maansikkel boven de heuvelrand.
“Ga staan, opdat ik je eens kan bekijken,” beval Arendsoog. . . . “Oh !” klonk het toen van zijn lippen . . . Het was een kreet van ontzetting, van pijn. “Maar . . . jij . . . jij . . . bent . . . Moulders !”
Verrast deed de man een stap achteruit. “Wat zeg je ? Hoe ken je me ? Ik ben hier in de streek in geen jaren geweest !”
Arendsoog balde de vuisten, stond nu vlak voor de schurk.
“Nee, dat is waar ! Maar waar je wel geweest bent ? Bij Stanhope’s farm ! Drie jaar geleden !” . . .
“Stanhope’s farm ?! Wat . . . Wie ben jij . . . Ik . . .”
“Wie ik ben ?” klonk het sissend. “Wie ik ben ? Ja, jullie kennen me alleen als Arendsoog. Maar aan jou zal ik mijn naam zeggen . . . Ik heet . . . Bob Stanhope !”
De verwarring, die zich bij deze woorden van de man meester maakte, is met geen pen te beschrijven. “Bob Stanhope! Onmogelijk!”
“Ik zal je laten zien, dat het waar is! Schurk ! Jij was de aanvoerder van de bende. Jij was het, die mijn vader in de dood dreef, en mijn moeder tot wanhoop bracht. Jij, ellendeling. Maar ik zal je ...”
Moulders’ ogen zwierven links en rechts, of geen ontsnappen mogelijk was. maar Arendsoog hield hem scherp in de gaten.
ZIE VERDER in volgende bericht. Jôôp.
Hoewel Annes topic er primair over gaat of Arendsoog al dan niet op school heeft gezeten, wil ik hier graag inhaken op het gesprek over karakterontwikkeling. Dat is een van de onderzoekjes die ik ook doe, uiteindelijk in samenhang met de vraag “Is Arendsoog literatuur?”.
Zoals alles wat ik tot nu toe heb gedaan, is het nog niet af. Maar alweer “Beter iets gedeeld dan niets”.
Zie onderstaande copie (eventueel, wegens teveel woorden, opgesplitst over 2 reacties),
Dag en doeii!! Jôôp.
COPIE:
Karakterontwikkeling in samenhang met Is Arendsoog literateratuur?
Hoofdstuk 8. Tenslotte een misschien prangende vraag: Is Arendsoog literatuur?
Allereerst, mij maakt het niet uit. Vervolgens, wat is literatuur? Wie het weet mag het zeggen. Het draait waarschijnlijk om zoiets als een aantal eigenschappen, uniek verwerkt en verstrengeld in een als organisch geheel erkende tekst. Hoe meer dezer eigenschappen en hoe meer unieke verwerking en verstrengeling, hoe hoger het literair gehalte. Hoe minder, hoe lager. Bij volledige afwezigheid van bovenstaande vereisten resteert literair gehalte nul. De vaststelling der eigenschappen, der verwerking en verstrengeling, alsmede de erkenning van een tekst als organisch geheel bestaan bij de gratie van vakkundig overleg tussen ter zake kundigen.
[[[[[[ Wat betreft de woordkeus ‘ter zake kundigen’, vergelijk wat ik las in Het Parool, vrijdag 29 mei 2009, pagina 7, artikel “Dit kan zo niet”:
[De amsterdamse advocaat] Friedberg: “Het is bijzonder vreemd dat een niet ter zake kundige onderneming namens Turkish Airlines het toestel bewaart. Ik hecht weinig geloof aan de bewering dat het om een deskundig bedrijf zou gaan.” ]]]]]]
Literaire eigenschappen.
1. bla, bla, bla.
2. bla, bla, bla.
3. etc. bla, bla, bla.
Zoals alle vakwerk zijn deze eigenschappen van een bedrieglijke eenvoud.
Zoals de stratenmaker inwendige spanningen schijnbaar moeiteloos uit het wegdek doet vloeien en in bedrieglijke eenvoud een consistent begaanbare weg baant, zo zijn de schijnbaar moeiteloos opgestelde eisen der literair terzakekundigen van een bedrieglijke eenvoud, maar dan andersom, ze creeren een consistent onderling spanningsveld. Bla, bla, bla.
De consistentie die de terzakekundigen als eis stellen is kennelijk niet van toepassing op hun aller omgang met die eisen. Zo klinkt er over T.S. Elliot´s echo van Plato´s grotmythe in The Weaver of Raveloe geen woord van afbrekende kritiek. Nee, alleen waardering is hier haar deel voor ´there is more than meets the eye´. Zij is een ontwikkelde vrouw die op speelse wijze Plato´s mythe veraanschouwelijkt. Niets dan lof voor haar. In één adem door wordt er gezwegen als het graf over ´Geen alibi voor Arendsoog´, waar het de lezer gegeven is te weten dat er meer is dan de oppervlakkige waarneming doet vermoeden. Hier is geen oog voor ´there is more than meets the eye´, hier is oog voor ´there is less than meets the eye´. Hier is ook geen oog voor des lezers spanningverhogende voorkennis. Hoe inconsistent mag je zijn als je consistentie tot eis verheft? Bla, bla, bla.
De inzet van Arendsoog en de zijnen voor het goede doel, de bereidheid tot het uiterste te gaan, met inspanning van al z´n krachten, sluit naadloos aan bij de droomtheorie. Immers, in de Arendsoogserie gebeuren allerlei dingen die in het dagelijks leven niet kunnen. In een droomwereld ingegeven door hoe de dromer de werkelijkheid graag ziet, stuurt hij de inhoud van z´n dromen die kant op. Als hij het ongelooflijk graag wil, zal hij daarbij zelf ook het uiterste van zichzelf en z´n helpers vergen. Bla, bl, bla.
Laat ik er eens van uitgaan dat Arendsoog geen literatuur is, literair gehalte nul. Geen der bovenstaande vereisten komt er dan in voor.
We zien dan het volgende. In de confrontatie met Moulders (1,5) wordt Arendsoogs worsteling met zijn haat- en wraakgevoelens beschreven.
Arendsoog gaf geen antwoord, doch trok zijn benen bij, en een ogenblik later zat hij met een krachtige sprong boven op een der bandieten. … Het werd allengs lichter, en na een poosje verscheen de zilveren maansikkel boven de heuvelrand.
“Ga staan, opdat ik je eens kan bekijken,” beval Arendsoog. . . . “Oh !” klonk het toen van zijn lippen . . . Het was een kreet van ontzetting, van pijn. “Maar . . . jij . . . jij . . . bent . . . Moulders !”
Verrast deed de man een stap achteruit. “Wat zeg je ? Hoe ken je me ? Ik ben hier in de streek in geen jaren geweest !”
Arendsoog balde de vuisten, stond nu vlak voor de schurk.
“Nee, dat is waar ! Maar waar je wel geweest bent ? Bij Stanhope’s farm ! Drie jaar geleden !” . . .
“Stanhope’s farm ?! Wat . . . Wie ben jij . . . Ik . . .”
“Wie ik ben ?” klonk het sissend. “Wie ik ben ? Ja, jullie kennen me alleen als Arendsoog. Maar aan jou zal ik mijn naam zeggen . . . Ik heet . . . Bob Stanhope !”
De verwarring, die zich bij deze woorden van de man meester maakte, is met geen pen te beschrijven. “Bob Stanhope! Onmogelijk!”
“Ik zal je laten zien, dat het waar is! Schurk ! Jij was de aanvoerder van de bende. Jij was het, die mijn vader in de dood dreef, en mijn moeder tot wanhoop bracht. Jij, ellendeling. Maar ik zal je ...”
Moulders’ ogen zwierven links en rechts, of geen ontsnappen mogelijk was. maar Arendsoog hield hem scherp in de gaten.
ZIE VERDER in volgende bericht. Jôôp.